طرح تأسیس سازمان بینالمللی دریانوردی یا آیمو (به انگلیسی: International Maritime Organization یا IMO) در ۶ مارس ۱۹۴۸ در کنفرانسی که در ژنو برگزار شده بود به تصویب رسید. این سازمان ۱۰ سال بعد اجرایی گردید و از سال ۱۹۵۸ شروع به کار در جامعهٔ بینالمللی نمود. سازمان مذکور سابقاً سازمان مشورتی دریایی بینالدول(به انگلیسی: Inter-Governmental Maritime Consultative Organization) خوانده میشد اما از سال ۱۹۸۲ به سازمان بینالمللی دریانوردی تغییر نام داد. هدف سازمان بینالمللی دریانوردی، تسهیل همکاری و مبادلهٔ اطلاعات میان کشورهای عضو در زمینهٔ موضوعات فنی مربوط به کشتیرانی و به وجود آوردن عالیترین معیارهای ایمنی دریایی است. سازمان مذکور نقطهٔ عطفی در جامعهٔ بینالمللی بهشمار میآید چرا که این نخستین بار است که یک رکن بینالمللی صرفاً اختصاص به مسائل دریایی دارد. این سازمان هماکنون با ۱۷۲ عضو و یک عضو وابسته یکی از مؤسسات تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است و مقر ان در لندن (انگلستان) میباشد.
فهرست مطالب:
طرح تأسیس سازمان بین المللی دریانوردی یا آیمو
هدف سازمان بین المللی دریانوردی
صلاحیت های آیمو
اهداف عمده سازمان
ساختار
مجمع
شورا
کمیته ها
کمیته امنیت دریایی
کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی
کمیته مسائل حقوقی
کمیته همکاری فنی
کمیته تسهیل
کمیته های فرعی تخصصی
دبیرخانه
دبیر کل
فعالیت ها
کنوانسیون های اصلی
سایر کنوانسیون ها
برنامه های عملی آیمو