حکومت نظامی است که تحت آن یک کشور یا یک اجتماع اداره میشوند. حکومت ابزاری است که به وسیله آن سیاستهای دولت مورد اعمال واقع میشوند و همینطور این نهاد خود سیاستگذار و تعیینکننده راهبردهای پیش روی کشور است. نوع حکومت و شکلی که کشور با آن اداره میشود، به نظامهای سیاسی مختلف و نهادها و ابزارهایی بستگی دارد که مورد استفاده ایشان قرار میگیرد. این نهاد معمولاً از سه بخش یا قوه تشکیل میشود: قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضاییه.
تمام کشورها با حکومتهایی که از پی هم میآیند، اداره میشوند. هر حکومتی که جایگزین حکومت دیگر میشود متشکل از بدنهای از افراد است که تصمیمات سیاسی را اتخاذ کرده و بر اجرای آنها نظارت دارند. کارکرد ایشان این است که قوانین را ایجاد کرده و آنها را عملی سازند و در مواقع اختلافات و درگیریها میان طرفین دعوا داوری کنند. در بعضی از جوامع، این حکومتها به گونهای ابدی یا موروثی کنترل امور را در دست دارند. در دیگر جوامع که دموکراسی در آنها نقش به سزایی دارد، نقشهای سیاسی در جای خود باقی میمانند اما جا به جایی در میان افرادی است که در این نقشها و موقعیتها قرار میگیرند.
حکومت به هر شکلی که وجود داشته باشد، بر تمام فعالیتهای شهروندان به طرق بسیار مهمی تأثیرگذار است. به همین دلیل، دانشمندان علم سیاست عموماً بحث میکنند که حکومت نباید به تنهایی مورد مطالعه قرار بگیرد، بلکه این مطالعه باید به همراه مطالعه انسانشناسی، اقتصاد، تاریخ، فلسفه، علم و جامعهشناسی باشد.
فهرست مطالب:
نظريه جدايي اخلاق از سياست
دو نوع سیستم اخلاقی
نقد و بررسي
نظريه اصالت سياست و تبعيت اخلاق از سياست
نظريه اصالت اخلاق و تبعيت سياست از اخلاق
وظايف اخلاقي مردم در انتخاب مسئولان
رعایت تناسب میان فرد و مسئولیت
توجه به سوابق كاری
توجه به اصالت خانوادگی
توجه به سوابق دینی و اخلاقی
خودداری از انتخاب افراد نالایق
وظايف اخلاقي حاكم در برابر مردم
محبت و مدارا
برخورد صادقانه با مردم
فاصله نگرفتن از مردم
رعایت عدالت
ساده زیستی
وظايف اخلاقي مردم در قبال حاكمان
همراهی
امر به معروف و نهی از منكر
رياست طلبي
تکبر
خود رأيي و استبداد در تصميم گيري
و...