مهندسی نرمافزار (به انگلیسی: Software engineering) یعنی استفاده از اصول مهندسی بجا و مناسب برای تولید و ارائه محصول نرمافزاری با کیفیت که قابل اطمینان و با صرفه بوده و بر روی ماشینهای واقعی بهطور کارآمدی عمل کند.
مهندسی نرمافزار یک روش سیستماتیک، منظم و دقیق برای ساخت و ارائه محصولی نرمافزاری با کیفیت است.
مهندسی نرمافزار اغلب شامل فرایند خطی تحلیل، طراحی، پیادهسازی و آزمون است؛ که با بهکارگیری روشهای فنی و علمی از علوم مهندسی موجب تولید نرمافزاری با کیفیت مطلوب در طول یک فرایند انتخابی مناسب پروژه میشود.
کاربردهای مهندسی نرمافزار دارای ارزشهای اجتماعی و اقتصادی هستند، زیرا بهرهوری مردم را بالا برده، چند و چون زندگی آنان را بهتر میکنند. مردم با بهرهگیری از نرمافزار، توانایی انجام کارهایی را دارند که قبل از آن برایشان شدنی نبود. نمونههایی از این دست نرمافزارها عبارتاند از: سامانههای توکار، نرمافزار اداری، بازیهای رایانهای و اینترنت.
فناوریها و خدمات مهندسی نرمافزار به کاربران برای بهبود بهرهوری و کیفیت یاری میرساند. نمونههایی از زمینههای بهبود: پایگاه دادهها، زبانها، کتابخانهها، الگوها، فرایندها و ابزار.
مهندسی نرمافزار عبارت است از کاربرد مهندسی برای طراحی نرمافزار، توسعه، پیادهسازی و نگهداری از نرمافزار در یک روش سیستماتیک.
فهرست مطالب:
مهندسی نرم افزار براساس قطعه یا CBSE
فرآیند CBSE چیست؟
مدل کلی فرآیند
مبانی مهندسی نرم افزار بر اساس قطعه
مشکلات روش CBSE
ویژگی های قطعه
تفاوت های اشیاء با قطعه
مدل قطعه چیست؟
عناصر به کار رفته در مدل قطعه
سرویس های مدل قطعه
تغییراتی که باعث می شود قطعه قابل استفاده مجدد باشد
انواع ترکیب قطعه
ترکیب ترتیبی
ترکیب سلسله مراتبی
ترکیب افزایشی
و...