شهر؛ سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است. سازمان ملل متحد، در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، شهر را چنین، تعریف میکند:
شهر، مکانی با تراکم بالای جمعیت و مرکزیت سیاسی، اداری و تاریخی است که در آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است و دارای مختصات شهری بوده که از طریق دولتی محلی، اداره میشود.
شاخصهای تفکیک شهر از روستا، عبارت است از:
شهرنشینی کلاً در معنی زندگی یک جمعیت در شهرها بهکار میرود ولی معمولاً به افزایش شمار ساکنان شهرها نسبت به ساکنان روستایی یک کشور یا منطقه اشاره دارد.
شهرنشینی و افزایش آن، بر اقتصاد و محیط زیست یک منطقه تأثیر زیادی دارد. همچنین روحیات و شیوه زندگی مردم شهرنشین با گسترش شهرنشینی دستخوش دگرگونیهای نسبتاً زیادی میشود.
شهرنشینی بیرویه و گسترش پرشتاب پدیده شهرنشینی در بسیاری کشورها باعث بهوجود آمدن پدیدههایی همچون حاشیهنشینی، زاغهنشینی، تکدیگری، تشکیل شهرهای خوابگاهی، افزایش بیکاری و بزهکاری و مشکلات و ناسازگاریهای فرهنگی میشود.
فهرست مطالب:
تحولات شهر و شهرنشيني در ايران
جمعيت شهرنشين كشور
مهمترين ويژگيهاي نظام شهري ايران در سال 1345
مهمترين ويژگيهاي نظام شهري ايران در سال 1355
ويژگيهاي نظام شهري كشور طي دهه 1335 – 1365
انباشتگي جمعيت در شهرهاي بزرگ
تحولات برنامه ريزي طرحهاي شهري و ناحيه اي در ايران
احداث شهرهای جدید ایران پيش از انقلاب
فرآيند برنامه ريزي شهرهاي جديد در ايران
سابقه ايجاد شهرهاي جديد در ايران
هدفهاي مترتب بر ايجاد شهرهاي جديد
دلايل ايجاد شهرهاي جديد پس از انقلاب اسلامي
بررسي مسائل مربوط به شهرهاي جديد پس از انقلاب اسلامي
اهداف عمده شهرهاي جديد پس از انقلاب اسلامي
نتیجه گیری
و...