تحقیق درباره شهر اصفهان

↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات ↓↓

فرمت فایل: word 

 (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:14

قسمتی از متن فایل دانلودی:

شهر اصفهان

اصفهان كه ايرانيان آنرا نصف جهان لقب داده اند يكي از كهن ترين شهرهاي ايران است كه همچنان بزندگي خود ادامه ميدهد . اين شهر در ميانه راه درياي خزر و خيج فارس قرار گرفته و پس از تهران دومين شهر بزرگ ايران و مركز صنايع و بازرگاني است . برخلاف ساير شهرهاي بزرگ ايان كه در وسط با حاشيه استانهاي حاصلخيزو پر آب وقاع شده مانند تبريز و مشهد و يا شهرهاي ناحيه كوهستاني كه از بران فراوان برخوردارند چون كرمانشاه همدان ع اصفهان در ارتفاع 1500 متري از سطح دريا شهري است كه پيرامون انرا كويرها و نيمه كوير ها احاطه كرده و عامل مهمي كه باعث رونق و رشد آن گشته زاينده رود است كه پر آب ترين رودخانه داخلي ايران بوده و حداقل حجم آب آن درثانيه در حدود 30 متد مكعب است . عامل ديگر توسعه اصفهان موقعيت آن است كه ميان راه انبارهاي بزرگ بازرگاني قديم يعني دمشق و جلب در باختر و سمرقند و بخارا در شرق قرار داشته و موقعيت مركزي آن در ايران است كه باعث شد تا پايتخت دو سلسله نيرومند سلجوقي و صفوي گردد .

بازار كه يكي از ويژگيهاي شهرهاي اسلامي سده هاي ميانه است و كارهاي بازرگاني و حرفه ها و صنايع و امور بانكي در كردن يكديگر صورت مي پذيرد در توسعه و بافت شهرها مدخليت نام دارد و اين امر در اصفهان بخصوص بيشتر به چشم ميخورد . با در نظر داشتن مطالب بالا اكنون بايد توسعه شهر اصفهان را به ترتيب تاريخي بمورد بررسي گذاشت . انچه در اين باره بيش از هر چيز ديگر مورد توجه ميباشد راه هاي عبور و گذرگاههاي حياتي است كه بخشهاي مختلف داخل شهر را بيكديگر پيوند ميدهند . بنابر اين مي توان گفت مانند ساير عوامل موثر بازارها در تعيين موقع قسمتهاي مختلف شهر نقش تعيين كننده دارد . لذا بايد اثر اين عوامل را در توسعه اصفهان در قرن هفدهم بررسي كرد توسعه اصفهان از آغاز تا سده هيجدهم ميلادي چون هيچ گونه كار با شتانشاني در اصفهان انجام نگرفته درباره جاي گباي (اسپدانه ) سلف هخامنشي اصفهان دورههاي بعد تنها به حدس ميتوان متوسل شد . نام اين محل در منابع كتبي در سده هاي بعد از هخامنشي اسپدانه ذكر شده است . نام اسفهان با اسفهان در منابع مذهبي نسطوري بعنوان مركز اسقف نشين (از قرن سوم تا هفتم ميلادي ) ياد شده و حرف اختصاري ا.س . است . مورخين و جرافيدانان مسلمان عرب در باره توسعه شهر اصفهان تا قرن دهم ميلادي اطلاعاتي بما مي دهند . مطابق اين منابع اعراب مسلمان نواحي پيرامون اصفهان را در اوسط قرن هفتم ميلادي بتصرف آورند و دو شهر بنام يهوديه و جي بچنگ آنها افتاد . يهوديه سلف شهر كنوني اصفهان است در صورتيكه بجز چند ويرانه و تلي و پلي از سده هاي ميانه بر زاينده رود در 8 كيلومتري جنوب شرقي مركز اصفهان ، از جي كهن شاهدي باقي نمانده است .

يكي از مولفان عرب كه از تاريخ پيش از اسلام بحث كرده و از منابع و اسناد ناپديد شده ايران دوره ساسني استفاده كرده يهوديه را از جي قديمتر دانسته مي نويسد اصل جمعيت يهودي اين شهر كه هنوز بقاياي آنها در اصفهان زندگي مي كنند به اسراي يهودي بابل ميرسد .

ابو نعيم متوفي در سال 1038 ميلادي در مقدمه كتاب خود موسوم به اخبار اصفهان شرحي راجع به جغرافياي اصفهان پيش از اسلام و اوائل اسلام آورده كه مطابق آن شهر جي در زمان پيروز (486-459/م ) خسرواول (579-531/م ) شاهان ساساني پي ريزي شده و شهري گرد بوده است .

و..