لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
طاهره صفار زاده از جمله شاعرانى است که دوره هاى متعدد شعرى را تجربه کرده است. شايد اگر نگاهى دقيق و موشکافانه به دوران شاعرى او داشته باشيم نه تنها دوره هاى متعدد را در طول زمان، بلکه در هر دهه نيز مى توان شناسايى کرد. اما آنچه سبب شد «طاهره صفار زاده» به ويژه پس از انقلاب مورد توجه قرار بگيرد پيوند او با انقلاب و همسويى شعر هاى او با روحيه مذهبى مردم در آن دوره بود.
در يک برداشت کلى مى توان شعر صفار زاده را به سه دوره تقسيم کرد. سه دوره که اگرچه گاهى نزديکى هايى با همديگر دارند اما از بنياد و اساس تفاوت هاى چشمگيرى بين آنها وجود دارد. حتى گاهى اين تفاوت ها چنان بارز است که احساس مى شود يا شاعر آنها با هم فرق مى کند.
دوره اول از ابتداى مطرح شدن او به عنوان شاعر- با کتاب رهگذر مهتاب در سال ۴۱- آغاز مى شود و تا قبل از انتشار کتاب «سفر پنجم» ادامه مى يابد.«صفار زاده» به مانند تمام شاعران هم نسل خود با وزن و قافيه و شعر کلاسيک کار خود را آغاز کرد و اندکى بعد هم مجذوب شعر نيمايى شد.در اين زمان آنچه در شعر صفار زاده وجود دارد، تجربه هاى فردى و احساساتى جوانى است که هنوز به هيچ چيز به صورت جدى نگاه نمى کند.
در اين زمان شعر صفار زاده نه تنها با ديگر هم نسلان خود تفاوت محسوسى ندارد، بلکه از فضاى اجتماعى و فرهنگى زمان خود نيز به شدت متاثر است. فضاهاى عاشقانه، احساس تباهى نسبت به محيط اطراف ، رنج هاى شاعرانه و... در اين دوره حتى گاهى او را از شاعران زمان خود نيز متاثر مى بينيم. در برخى از شعر ها فروغ فرخزاد تاثير جدى بر شعر او گذاشته و او با ذهن و زبانى شعر نوشته که فروغ آن را خلق کرده و از آن استفاده مى کرد. البته در اين دوره هم از شعر او نشانه هايى از اعتراض به شرايط فرهنگى جامعه در آن زمان و يا ابراز احساسات عدالت جويانه به چشم مى خورد.
گذر «صفار زاده» از شعر نيمايى به شعر بى وزن يکى از بزرگ ترين پيشرفت هاى او محسوب مى شد و او در شعرى بى وزن بود که توانست به زبانى مستقل دست پيدا کند. زبانى ساده بدون آرايه هاى لفظى.
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
طاهره صفار زاده از جمله شاعرانى است که دوره هاى متعدد شعرى را تجربه کرده است. شايد اگر نگاهى دقيق و موشکافانه به دوران شاعرى او داشته باشيم نه تنها دوره هاى متعدد را در طول زمان، بلکه در هر دهه نيز مى توان شناسايى کرد. اما آنچه سبب شد «طاهره صفار زاده» به ويژه پس از انقلاب مورد توجه قرار بگيرد پيوند او با انقلاب و همسويى شعر هاى او با روحيه مذهبى مردم در آن دوره بود.
در يک برداشت کلى مى توان شعر صفار زاده را به سه دوره تقسيم کرد. سه دوره که اگرچه گاهى نزديکى هايى با همديگر دارند اما از بنياد و اساس تفاوت هاى چشمگيرى بين آنها وجود دارد. حتى گاهى اين تفاوت ها چنان بارز است که احساس مى شود يا شاعر آنها با هم فرق مى کند.
دوره اول از ابتداى مطرح شدن او به عنوان شاعر- با کتاب رهگذر مهتاب در سال ۴۱- آغاز مى شود و تا قبل از انتشار کتاب «سفر پنجم» ادامه مى يابد.«صفار زاده» به مانند تمام شاعران هم نسل خود با وزن و قافيه و شعر کلاسيک کار خود را آغاز کرد و اندکى بعد هم مجذوب شعر نيمايى شد.در اين زمان آنچه در شعر صفار زاده وجود دارد، تجربه هاى فردى و احساساتى جوانى است که هنوز به هيچ چيز به صورت جدى نگاه نمى کند.
در اين زمان شعر صفار زاده نه تنها با ديگر هم نسلان خود تفاوت محسوسى ندارد، بلکه از فضاى اجتماعى و فرهنگى زمان خود نيز به شدت متاثر است. فضاهاى عاشقانه، احساس تباهى نسبت به محيط اطراف ، رنج هاى شاعرانه و... در اين دوره حتى گاهى او را از شاعران زمان خود نيز متاثر مى بينيم. در برخى از شعر ها فروغ فرخزاد تاثير جدى بر شعر او گذاشته و او با ذهن و زبانى شعر نوشته که فروغ آن را خلق کرده و از آن استفاده مى کرد. البته در اين دوره هم از شعر او نشانه هايى از اعتراض به شرايط فرهنگى جامعه در آن زمان و يا ابراز احساسات عدالت جويانه به چشم مى خورد.
گذر «صفار زاده» از شعر نيمايى به شعر بى وزن يکى از بزرگ ترين پيشرفت هاى او محسوب مى شد و او در شعرى بى وزن بود که توانست به زبانى مستقل دست پيدا کند. زبانى ساده بدون آرايه هاى لفظى.