دانلود فایل تحقيق با عنوان آشنایی اجمالی با سوره های قرآن

تحقيق با عنوان آشنایی اجمالی با سوره های قرآن درفرمت ورد 139 صفحه قابل ويرايش

این ها همه نشان می دهد که نه تنها سوره ها و آیات قرآن ، بلکه « حروف قرآن » نیز روی حساب و نظام خاصّی است که فقط خداوند قادر بر حفظ آن می باشد.

همچنین محاسبات نشان داد که حرف ( ص ) در سوره ی « ص » نیز همین حال را دارد ، یعنی مقدار آن به تناسب مجموع حروف سوره ، از هر سوره ی دیگر قرآن بیش تر است .

و نیز حرف (ن) در سوره ی « ن و القلم » بزرگ ترین رقم نسبی را در 114 سوره ی قرآن دارد ، تنها استثنایی که در این زمینه وجود دارد ، سوره ی « حجر » است که تعداد نسبی حروف (ن) در آن بیش تر از سوره ی ( ن و القلم ) است ، اما جالب این است که سوره ی « حجر » یکی از سوره هایی است که آغاز آن ( الر ) می باشد . و بعداً خواهیم دید این سوره ها که آغاز آن ها ( الر ) است باید همگی در حکم یک سوره محسوب گردد ، و اگر چنین کنیم نتیجه ی مطلوب به دست خواهد آمد ، یعنی نسبت تعداد ( ن ) در مجموع این سوره ها از سوره ی « ن و القلم » کم تر خواهد شد !

همچنین چهار حرف ( المر ) در آغاز سوره ی « رعد » همین حال را دارد ، و نیز پنج حرف ( کهیعص ) در آغاز سوره ی « مریم » اگر روی هم حساب شوند ، بر مجموع این پنج حرف در هر سوره ی دیگر قرآن فزونی دارند !

در اینجا به چهره ی تازه تری از مساله برخورد می کنیم که نه تنها یک حرف جداگانه در این کتاب آسمانی روی حساب و نظم خاص گسترده شده ، بلکه حروف متعدّدِ آن نیز چنین وضع حیرت آوری دارد .

در اینجا باز مساله صورت جالب تری به خود گرفته و آن اینکه نه تنها حروف هر سوره ی قرآن تحت ضابطه و حساب معیّنی است ، بلکه مجموع حروف سوره های مشابه نیز ضابطه و نظام واحدی دارند !

ضمناً نکته این موضوع نیز روشن می شود که از چه رو چند سوره ی مختلف قرآن با « الم » یا با « المر » آغاز شده و این یک موضوع تصادفی و بی دلیل نیست .

استاد مزبور ضمن این مطالعات به نکات جالب دیگری دست یافته که به ضمیمه ی نکات تازه ای که می توان از آن استنتاج کرد ، از نظر خوانندگان می گذرانیم :

او می گوید تمام این محاسبات در صورتی صحیح است که به رسم الخط اصلی و قدیمی قرآن دست نزنیم ( مثلاً اسحق و زکوة و صلوة را با همین صورت بنویسیم . نه اسحاق ، زکات و صلاة ) در غیر این صورت محاسبات ما به هم خواهد خورد.

این تحقیقات نشان می دهد که در قرآن حتی یک کلمه و یا یک حرف کم و زیاد نشده ، و اِلاّ به طور مسلّم محاسبات ما روی قرآن کنونی صحیح از آب در نمی آمد.

در بسیاری از سوره های قرآنی که با حروف مقطّعه آغاز می شود ، پس از ذکر این حرف اشاره به حقّانیت و عظمت قرآن شده . مانند : « الم، ذلک الکتاب لا ریب فیه » و امثال آن ، این خود اشاره ی لطیفی به ارتباط حروف مزبور با اعجاز قرآن می کند.

نتیجه ی بحث :

از مجموع بحث فوق نتیجه می گیریم که حروف قرآن مجید که در طی 23 سال بر پیامبر (ص) نازل شده ، حساب دقیق و منظّمی دارد و هر یک از حروف الفبا با مجموع حروف هر سوره ، دارای یک نسبت ریاضی کاملاً دقیق است .

سوره های مکّی و مدنی: (1)                 

اکثر مفسرین سوره هایی که در مکّه و اطراف آن نازل شده مکّی و سوره هایی که در مدینه و اطرافش شرف نزول یافته مدنی نام نهاده اند . ولی دسته ای از مفسرین معتقدند ، مکّی سوره هایی است که درباره ی اهل مکّه نازل شده ، ولو آنکه نزول آن ها در مدینه باشد و مدنی سوره هایی که درباره ی اهل مدینه نازل گردیده ، اگر چه نزول آن ها در مدینه باشد .

اما به طور کلّی سوره های مکّی ، سوره ها و آیاتی است برای دعوت خلق به توحید و خداشناسی و شامل کلّیّات دین و آیین می باشد ( مانند احتراز از شرک ، ایمان به خدای یکتا و روز قیامت ، اعتقاد به غیب و فرشتگان ) . مدنی سوره ها و آیاتی است که بعد از هجرت خاتم الانیباء (ص) از مکّه به مدینه نازل شده و مشتمل بر بیان حدود و واجبات و احکام و قوانین تشریعی و اوامر و نوا هی است .

ناگفته نماند که قسمتی از آیات بعضی از سوره های قرآن مکّی و برخی مدنی است و به اعتبار اکثر آیات و یا به لحاظ آیه هایی که در آغاز سوره ی مکّی یا مدنی است ، تمام سوره را مکّی یا مدنی به شمار آورده اند مانند : سوره ی « عنکبوت » که مکّی است و حال آن که یازده آیه ی از آن که درباره ی منافقان نازل شده مدنی است . تعداد سوره های مکّی 86 و سوره های مدنی 28 می باشد .                                      

سجده های قرآن :

پانزده آیه از آیات قرآن مجید سجده دارد که در چهار آیه ، واجب و در بقیّه مستحب می باشد .

سوره هایی که سجده واجب دارند ، سوره ی عزائم ( جمع عزیمت و به معنی قصد مؤکّد و وجوب ) نامند و چهار آیه ای که سجده در آن واجب است ؛ عبارت اند از :

1 . سِرُّ البیان فی العلم القرآن ، صفحات 273 و 274 .

پس از خواندن یا شنیدن هر یک از آیات نامبرده ی فوق واجب است ، فوراً سجده نمود . ( مانند سجده ی نماز باید هفت موضع بر زمین قرار گیرد ) و گفتن ذکر در آن واجب نیست ، بلکه سنّت می باشد و بهتر است در حال سجده این ذکر خوانده شود :

لا الهَ اِلاَّ اللهُ حَقّاً حَقّاً ـ لا الهَ اِلاَّ اللهُ ایماناً و تصدیقاً ـ لا اِلهَ الاَّ اللهُ عُبودِیّةً وَرِقاً ـ سَجَدتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقاً ـ لا مستَکبِراً وَ لا مُستَنکِفاً ـ بَل اَنَا عَبدٌ ذَلیلٌ خائِفٌ مُستَجیرٌ .

: ( جز خدایی که بر حق است ، معبودی نیست ؛ غیر از خداوندی که از روی حقیقت ایمان و تصدیق دارم ، معبودی نیست ؛ جز خدایی که پرستشش می کنم و بنده ی او هستم معبودی نیست، پروردگارا تو را برای پرستش و به جهت بندگی سجده می کنم، تکبر و استنکاف از بندگی تو ندارم، بلکه من بنده ی خوار و خائف از عذاب به تو پناهنده می باشم . )

چنانچه خواندن این ذکر برای کسی مشکل باشد، می توان به جای آن ، ذکر سجده ی نماز را خواند، و پس از اتمام سجده در حال نشستن، گفتن تکبیر ( الله اکبر ) نیز سنّت است.