مبانی نظری و ادبیات تحقیق روابط والد و فرزند

قسمتی از متن:

روابط والد-فرزند
مطالعات نشان داده اند که رابطه والد-فرزند یک عامل حیاطی برای سازگاری روان شناختی فرزندان است. وقتی از رابطه والد-فرزند بحث می شود، بسیاری از مواقع تعریف رابطه والد-فرزند به روشنی ساختار داده نشده، عناصر و جنبه های روابط والد-فرزند به خوبی تعریف نشده است. هنگام بحث کردن رابطه والد-فرزند، اصطلاحاتی مانند سلامتی یا دلبستگی، پیوند (نقل از لی ،2007) بکار برده می شود. مطالعات تجربی کیفیت روابط والد-فرزند را این گونه تعریف کرده اند: احساس باز بودن میان والدین و فرزندان، درجه باز بودن، میزان ارتباط و بحث (باربر ،1994؛ نقل از لی،2007). مشکل و تعارض درک شده میان والدین و بچه ها، احساس طرد شدن به وسیله والدین، دشمنی/پرخاشگری میان والدین و فرزندان، درجه علاقه نشان داده شده به وسیله والدین و زمان صرف شده با والدین (لی،2007؛ به نقل از موسوی،1389).
در بسیاری از موارد، والدین و نوجوانان باورهای متناقضی در مورد هم دارند، برای مثال والدین معتقدند که بر خلاف نظر فرزندان نوجوانشان، بیش از آنچه فرزندانشان فکر می کنند، با آن ها در تعامل اند. همچنین نوجوانان معمولاً والدین خود را سهل گیر یا خودکامه می دانند، درحالی که والدین خود را وقت در و خونگرم به شمار می آورند (اصمتانا ،1995). نوجوانی دوره افزایش فشار برای حل مشکل و تصمیم گیری شخص است. در طول این دوره نوجوانان باید تصمیمات مهم دوران زندگی خود را درباره ی شغل، سلامت، رفتارهای پرخطر و تحصیل بگیرند. عبور از این دوره می تواند برای نوجوانان و والدین آن ها دوران سختی باشد (جنکینز ،2007). یکی از مشکلات در روابط خانوادگی یک طرفه بودن ارتباط و تحکم و تسلط یکی از اعضای خانواده است. باید به نوجوان اجازه داده شود تا به صورت منطقی با مسائل برخورد کند. این کار مستلزم برخورد منطقی و درست والدین با آن هاست. بدون وجود یک رابطه منطقی و درست در رفتار والدین و نوجوان، زندگی برای دو طرف تحمل ناپذیر و سخت خواهد شد (احمدی،1382).
خانواده های دارای نوجوانان با مشکلات رفتاری، مشکلات متعددی در تعاملات با یکدیگر دارند، این خانواده ها عموماً از تعاملات خوشایند و مثبت برخوردار نیستند و در ارتباط و گفتگو دچار تنش عصبی، ابهام در ارسال پیام ها، گوش نکردن و قطع کردن حرف دیگران، تحقیر و سرزنش یکدیگر می شوند. برای برقراری یک ارتباط خوب باید بتوانیم مشکلات ارتباطی خانواده را حل و تضادها را برطرف کنیم. در این خانواده ها اغلب اگر یکی از افراد خانواده رفتار منفی از خود نشان دهد، افراد دیگر نیز پاسخی شبیه آن می دهند و بدین ترتیب زنجیره ای از تعاملات منفی پیشرونده آغاز می شود. مرحله اول برای بهبود تعاملات و ارتباطات در خانواده، شناسایی و توضیح ارتباطات منفی و مثبت است (امامی و محمدی،1383). والدین به جای اینکه درک کنند که این دوره از زندگی 10 تا 15 سال طول می کشد، اغلب انتظار دارند نوجوانشان یک شبه بالغ شود. معمولاً والدینی که تشخیص می دهند این انتقال احتیاج به زمان دارد، بیشتر از آن هایی که خواستار رعایت فوری قوانین هستند، می توانند با آرامش با نوجوان خود برخورد کنند (بکتاش و همکاران،1384). نوجوانان معتقدند والدین وظایف بیش از اندازه ای که لازم است بر آن ها تحمیل می کنند، به نظر می رسد اواخر دوران نوجوانی زمانی است که تعارضات کاهش یافته و کمتر از اوایل یا اواسط دوران نوجوانی در روابط والد-نوجوان دیده می شوند. به نظر می رسد والدین در اواسط و اواخر دوران نوجوانی کمتر کنترل گر و متعارض با نوجوانان اند.
و...