پاورپوینت درباره اصول مديريت اسلامي و الگوهاي آن (اصل عدم تقدم بر خدا و رسول)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : .ppt ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد اسلاید : 27 اسلاید

قسمتی از متن .ppt :

اصول مديريت اسلامي و الگوهاي آن (اصل عدم تقدم بر خدا و رسول)

مقدمه

یکی از فلسفه های نزول تدریجی آیات به همین معنا بر می گردد، که مدیریت و رهبری الهی در جامعه بشری، نیازمند تربیت و هدایت فکری و قلبی است:
«و قََالَ الَّذینَ کَفَرُوا لَولَا نُزَّلَ عَلَیهِ القُرانُ جُملَةً وَاحِدةً کَذلِکَ لِنُثَبََتَ بِهِ فُؤادَکَ وَ رَتَّلنَاهُ تَرتیلاً» (فرقان/32) 
«کفار اشکال می گیرند که اگر این فرد واقعاً از جانب خدا به نبوت مبعوث شده است، چرا قرآن یک باره بر او نازل نشد؟ چرا تکه تکه آمده است؟ »
تمام حوزه های قرآن تذکر مدیریتی دارد. در عین حال حوزه خاصی که از مباحث قرآن که به ویژه روی مدیریت اسلامی عنایت وافر دارد ، قصص قرآن است.
«وَکُلّاً نَّقُصُّ عَلَیکَ مِن أًنباءِ الرَّسُلِ مَا نُثَبَّتُ بِه فُؤادَکَ ...» (هود/120) 
«هر یک از انبیاء که قصه و سیره اشان را با دقت برای تو، پی جویی می کنیم و اخبار مهم نهضتشان را به شما می رسانیم، در همه اینها مطالبی است که مایه تثبیت دل شماست»

اصل اول

عدم تقدم بر خدا و رسول

این اصل، هم در حوزه بیان تئوریهاست، و هم در ارائه خط مشی ها، چه به صورت جزئی و چه به صورت کلی مطرح است. 
هر جاکه خدا و پیامبر حکمی داده باشند، چه در حوزه عمل و چه در حوزه علم و نظر، باید تبعیت شود؛ یعنی؛ در همه حوزه های فعالیت انسانی ، «اصل عدم تقدم بر خدا» و سپس «عدم تقدم بر رسول» حاکم است:
«یَا ایَهالَّذینَ امَنُوا لاتُقَدَّمُوا بَینَ یَدَیِ اللهِ وَرَسُولِهِ وَ اتَّقُواللهَ   إِنَّ اللهَ سَمیعٌ عَلیمٌ » (حجرات/1) 
«ای مؤمنین ، (اصل حاکم در تمامی حوزه ها، این است که) شما چیزی را در برابر خدا و رسول خدا، مقدم نکنید»

طاعت پيامبر از خدا

بعنوان اصل شاخص و فراگير اولين اصل، اصل عدم تقدم بر خدا و رسول است. در اين حوزه، حتّي پيامبر هم مكلف است بلكه اولويت در تبعيت دارد:
«فَاصبِر لِحكمِ رَبَّكَ وَ لاتَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ» (قلم/48)
«اي پيامبر بر ضابطه و حكم و دستوري كه خداوند داده‌است بايد صبركني مانند رفيق ماهي نباش.»
در آيات فراواني از زبان پيامبر تذكر داده‌است:
«إِن أِتَّبِعُ إِلّا ما يُوحي اِلَيَّ» (یونس/15)
«من از چيزي جز آنچه كه وحي مي‌گويد، تبعيت نمي‌كنم.»

پيامبر تابع محض فرامين الهي است، در خطاب خداوند به حضرت موسي نيز همين معنا ديده‌مي‌شود:
«اَنَا اخترتُك مَاسْتَمِعْ لِما يُوحي» (طه/13)
«من تو را انتخاب كردم پس خوب به حرفهاي من گوش كن.»
به تعبير ديگر پيامبر بايد سخنان خداوند را به طور كامل فهم كرده و جاري سازد. اين آيات مستقيماً پيامبر را مؤظف به تبعيت معرفي مي‌كنند.
«ولَو تَقَوَّلَ عَلَينَا بَعضَ الاقَاويلِ لأَخَذنَا مِنهُ بِاليَمينِ ثُُمَّ لَقَطَعنَا مِنهُ الوَتينَ فَمَا مِنكُم مِن اَحِدٍ عَنهُ حَاجِزينَ»  (حاقه 47-44)
«اگر اين پيامبر از جانب خود سخني را به قرآن اضافه نمايد يعني آنچه را كه ما به او نگفتيم بگويد تمام ارزشهاي اين پيامبر را از او گرفته و گردنش را مي‌زنيم.»