مبانی نظری و ادبیات تحقیق گردشگری الکترونیکی

گردشگری الکترونیک
گردشگری الکترونیک را می توان مولفه ای اساسی و از انواع گردشگری همگام با تکنولوژی اطلاعات به شمار آورد که حداکثر دو دهه از ظهور آن نمی گذرد . (بمانیان وهمکاران؛1387: 73) گردشگری الکترونیک به معنای کاربرد کسب وکار الکترونیکی در مسافرت و گردشگری و به مفهوم دیجیتالی شدن همه فرایندها و زنجیره ی ارزش در گردشگری (مسافرت، مهمان پذیری و فروش غذا و مانند آن ) است. (کاظمی و همکاران؛ 1384 : 68 ) از بعد عملی گردشگری الکترونیکی عبارت از فن تلفیق روش های کسب وکارهای الکترونیکی و فناوری اطلاعات در شیوه ها و ابزارهای تدارک، ارائه و پشتیبانی خدمات گردشگری برای ارائه خدمات مورد نیاز گردشگران با کیفیتی بالاتر و هزینه ای کمتر است. در واقع گردشگری الکترونیک، ارائه ی الکترونیکی تمامی خدماتی است که در گذشته گردشگران به صورت سنتی از آنها استفاده می کردند. گردشگری الکترونیک، همچنین به مجموعه ای از پایگاه های اینترنتی )دولتی و خصوصی( و استانداردها و پروتکل های خاص اطلاق می شود که با تولید و بازنشر اطلاعات در فرمت های مختلف از قبیل متن، تصویر، کاتالوگ و بروشور، تیزرهای تبلیغاتی و حتی خدماتی از قبیل رزرو هتل و خرید الکترونیکی معنا می یابد.
یک گردشگر هنگامی که به یک سایت گردشگری الکترونیک وارد می شود، تنها از طریق همان سایت و با برخورد با یک استاندارد خاص مورد استفاده در سایت کار کرده اما تمامی خدمات مورد نیاز خود را دریافت می کند. به این معنا گردشگر نیازی ندارد که هر یک از سرویس های مورد نظر خود را از طریق یک سایت مجزا به واسطه ی کاربری جدید مرتفع کند، بلکه تمامی سرویس های مورد نیاز را از طریق یک سایت مشترک و به واسطه ی کاربری یکسان دریافت کرده و اطلاعات مورد نیاز خود را ساده تر به دست میآورد. به واسطه ی این فناوری، گردشگر با مراجعه به یک سایت معتبر گردشگری الکترونیک همه سرویس های مورد نیاز برای سفر خویش را دریافت کرده و با کیفیت،سرعت و قیمت مناسب به خواسته های خود دست می یابد. سرویسهایی که در گردشگری الکترونیک مرسوم هستند عبارتند از :
- اطلاع رسانی شفاف، دقیق و معتبر
- انجام کلیه ی تشریفات اخذ ویزا
- رزرو هتل ها و مراکز تفریحی سیاحتی
- رزرو و اجاره ی وسایل نقلیه
- اخذ بلیت هواپیما، اتوبوس و قطار و مانند آن
- خرید برنامه های سفر و تورهای مختلف