تعاریف زیادی برای مالکیّت در متون فقهی و غیر فقهی آمدهاست که با توجه به آنها میتوان چنین گفت:مالکیت رابطه ای است که بین شخص و چیز مادی تصور شده و قانون آن را معتبر شناخته و به مالک حق می دهد که انتفاعات ممکنه را از آن ببرد و کسی نتواند از او جلوگیری کند.
در فقه اسلامی در رابطه با مالکیت میخوانیم: «مالکیت رابطهای است اعتباری بین مال از یک طرف و بین شخص (حقیقی یا حقوقی) از طرف دیگر که بر اساس آن مالک میتواند هر تصرف معقولی را که مایل باشد در آن انجام دهد». سید محمد کاظم یزدی در تعریف مالکیت میگوید: «حقیقت مالکیت فقط یک اعتبار عقلایی است. عقلا چیزی را که در دست کسی قرار دارد (و متعلق به اوست) علقهای بین او و چیزی که در اختیار وی میباشد اعتبار میکنند که این رابطه، منشأ تسلط وی بر آن چیز میباشد یا اینکه آنچه را که اعتبار میکنند عبارت است از همان تسلط». در کتاب البیع نیز آمدهاست: «مالکیّت، اعتباری عقلایی است که یکی از احکام آن عبارت است از قدرت بر تغییر و تحوّل آن مال».
فهرست مطالب:
تعریف مالکیت
تعریف در فقه اسلامی
تعریف امام خمینی از مالکیت
نکات اشتراک انواع تعریف مالکیت
اعتباری بودن مالکیت
اعتبار بر اساس واقعیت ها
اعتبار مردم و امضای مکتب
انواع مالکیت
تعریف مالکیت عمومی
اصطلاح مالکیت عمومی
مالکیت عمومی و آثار اقتباسی
حق تکثیر مادام العمر
مالکیت عمومی در آثاری با قابلیت حق تکثیر
آثاری که تحت پوشش حق تکثیر نیستند
انقضا حق تکثیر
آثار دولتی
تعریف مالکیت خصوصی
آزادی و مالکیت خصوصی
آزادی و مالکیت خصوصی در آرای اندیشمندان گوناگون
نظریه هایک
نظریه مایکل اوکشات
نظریه تروتسکی
نظریه جان گری
مالکیت خصوصی و بازتوزیع
هانس هرمان
نظریه هپه
حقوق مالکیت
اصول سنتی حقوق مالکیت
موارد قانون های مالکیت سنتی
حق انتفاع
حق انتفاع در قانون مدنی ایران
شرائط حق انتفاع
و...