ارتباطات فرایند انتقال پیام از فرستنده به گیرنده به شرط همسان بودن معانی بین آنها است. معنا در علم ارتباط شامل مفاهیم ذهنی و احساسات هر دو میشود. ارتباطات فرایندی ست که در آن معنا بین موجودات زنده تعریف و به اشتراک گذاشته میشود. ارتباط به یک فرستنده، پیام و گیرنده درنظرگرفته شده نیاز دارد، هرچند گیرنده نیاز ندارد حضور داشته باشد یا از منظور فرستنده برای برقراری ارتباط در زمان ارتباط آگاه باشد؛ بنابراین ارتباطات میتواند در سرتاسر مسافتهای گستردهٔ زمانی و مکانی رخ دهد. ارتباطات نیازمند آن است که بخشهای ارتباط ناحیهای از مشترکات ارتباطی را به اشتراک بگذارند.
برخی از دانشمندان و کارشناسان، در مورد اینکه ارتباطات یک علم است (Science) اختلاف نظر دارند. هنوز برخی از استادان این حوزه مانند رابرت کریگ (Robert T. Craig) «ارتباطات» را یک حوزهٔ مطالعاتی (Communication Theory as a Field) میدانند. این دیدگاه میخواهد تأکید کند که ارتباطات به لحاظ وسعت، عمق و تنوعی که دارد نمیتواند در یک رشتهٔ علمی گنجانده شود، بلکه فراتر از آن باید به آن به عنوان یک حوزهٔ علمی و مطالعاتی چند رشته نگاه کرد که از آن چندین رشتهٔ علمی میتواند زاییده شود. به عبارت دیگر، باید به «علوم ارتباطات» قائل بود و نه «علم ارتباطات».
ارتباط عمل انتقال معانی مورد نظر از سوژه یا سازمان به دیگری از طریق فهم متقابل نشانه ها است.
مراحل مهم ذاتی هر ارتباط این است:
۸- تفسیر
مطالعهٔ علمی ارتباط میتواند تقسیم شود به:
. نظریه اطلاعات
. مطالعات ارتباطات که به ارتباط انسانی مرتبط است.
. بیوسمتیک که بهطور عمومی ارتباط در و میان ارگانیزم زنده را بررسی میکند
مجرای ارتباط میتواند بینایی، شنوایی، لمسی (مانند بریل)، بویایی، الکترومغناطیسی و زیست شیمیایی باشد.
ارتباط انسانی برای استفادهٔ گسترده از زبان انتزاعی منحصر به فرد است. توسعهٔ تمدن رابطهٔ نزدیکی با پیشرفت ارتباط از دور دارد.
فهرست مطالب:
ارتباط چیست؟
نظر چارلز کولی
نقش ارتباطات
فرایند ارتباطات
منبع
به رمز درآوردن
انتقال
کشف کردن
گيرنده / پاسخ دهنده
بازخورد
فرایند ابتدائی ارتباطات
موانع ارتباطات
پیامهای تحریف شده
عواطف
زبان
ارتباط غیر کلامی
ارتباط میان فرهنگها
شنوندگان ضعیف
دستورالعملهای ارتباطات
غایتهای حاصل از ارتباط