مخزن خارجی شاتل فضایی (به انگلیسی: ET: External Tank) محل نگهداری سوخت هیدروژن و اکسیدکننده اکسیژن مایع فشرده مورد نیاز موتور اصلی شاتل فضایی هنگام پرتاب و عبور از جو زمین بود. مخزنهای خارجی شاتل از سه بخش مخزن هیدروژن مایع، مخزن میانی و مخزن اکسیژن مایع تشکیل میشدند. پس از خاموش شدن موتورهای شاتل، این مخزن از مدارگرد جدا و وارد هواکره میشد و باقیماندههای آن در اقیانوس میافتادند، ولی برای استفادهٔ دوباره بازیابی و تعمیر نمیشدند. از این مخزن همچنین به عنوان شالودهٔ اصلی سیستم ماورایی شاتل هنگام پرتاب استفاده میشد، بهطوریکه مدارگرد (شاتل) و موشکهای پیشرانه (بوستر) سوخت جامد بر روی آن سوار و از طریق آن به یکدیگر متصل میشدند. برای جلوگیری از داغ شدن و خرابی مخزن در طول عبور از جو لایهٔ محافظی از فوم روی آن پوشانیده میشدهاست. رنگ نارنجی آن هم به دلیل همین لایهٔ محافظ بود. سه موتور اصلی مدارگرد هنگام پرتاب و عبور از جو، حدود ۱۰۴ تُن هیدروژن را در حدود ۸٫۵ دقیقه مصرف میکردند؛ که این میزان سوخت و مادهٔ اکسیدکنندهٔ آن، همگی در مخزن خارجی ذخیره میشدند. این مخزنها تا زمان استفاده از شاتل فضایی (مأموریت استیاس-۱۳۵) یکی از بخشهای پروژهٔ شاتلهای فضایی بودند و پس از بازنشستگی شاتلها، استفاده از آنها نیز پایان یافت.
فهرست مطالب:
تعریف مخزن خارجی شاتل فضایی
کاربردهای مخزن خارجی شاتل فضایی
ویژگی های مخزن خارجی
نسخه ها
مخزن های با وزن استاندارد
مخزن سبک
مخزن بسیار سبک
ساختار مخزن خارجی
وزن و حجم
مخزن اکسیژن مایع
مخزن میانی
مخزن هیدروژن مایع
سیستم محافظ حرارتی
سخت افزارهای به کار گرفته شده
حسگرها
صفحه های دریچه
شیرها
لوله ها
دیگر امکانات
سازندگان مخازن
حوادث
نکات جالب توجه
و...