کتاب «فارنهایت 451» یک رمان دیستوپیایی بسیار مشهور و پرحاشیه است. اثری که تفاسیری گوناگون را درباره محتوایش شاهد بوده ایم؛ از نقد سانسور گرفته تا تحلیل بی علاقگی به ادبیات در دوران رسانه های جمعی. «فارنهایت 451» نوشته ری بردبری نویسنده آمریکایی سال 1953 منتشر شده است و اغلب به عنوان یکی از بهترین آثار نویسنده اش در نظر گرفته می شود. این رمان جامعه ی آمریکایی را نشان می دهد که در آن کتاب ها جرم انگاری و غیرقانونی اعلام شده اند. در این شرایط «ماموران سوزاندن کتاب» هر کتابی را که پیدا می کنند آتش می زنند.
این رمان در مورد گای مونتاگ، ماموری است که از نقش خود در سانسور ادبیات و از بین بردن دانش ناامید می شود، در نهایت شغل خود را رها می کند و خود را متعهد به حفظ نوشته های ادبی و فرهنگی می کند. کتاب «فارنهایت 451» توسط بردبری در دوران مک کارتی نوشته شده و در نگارش آن از کتاب سوزی در آلمان نازی و سرکوب ایدئولوژیک در اتحاد جماهیر شوروی الهام گرفته شده است. انگیزه ادعایی بردبری برای نوشتن رمان چندین بار تغییر کرده است. بردبری در یک مصاحبه رادیویی در سال 1956 گفت که او این کتاب را به دلیل نگرانی هایش در مورد خطر آتش زدن کتاب در ایالات متحده نوشته است. او در سال های بعد، این کتاب را تفسیری درباره چگونگی کاهش علاقه رسانه های جمعی به خواندن ادبیات توصیف کرد. بردبری در مصاحبه ای در سال 1994 از صحت سیاسی این اثر به عنوان تمثیلی برای سانسور کتاب یاد کرد و آن را «دشمن واقعی این روزها» و «کنترل افکار و کنترل آزادی بیان» نامید.
تعداد 42 اسلاید وفایل پاورپوینت در حالت به صورت فشرده در قالب winzipقابل دانلود می باشد.
فایل پاورپوینت است با برنامه آفیس باز می شود
به مضامین موجود در کتاب «فارنهایت 451» در برخی از داستان های کوتاه قبلی بردبری پرداخته شده است. بردبری بین سال های 1947 و 1948 «ققنوس روشن» را نوشت، داستان کوتاهی درباره کتابداری که با «رئیس سانسورچی» روبرو می شود که کتاب ها را می سوزاند. برخوردی که بردبری در سال 1949 با پلیس داشت، او را به نوشتن داستان کوتاه «عابر پیاده» در سال 1951 تشویق کرد. در داستان «عابر پیاده» مردی که برای پیاده روی شبانه در محله خود بیرون می رود توسط پلیس مورد آزار و اذیت و بازداشت قرار می گیرد. در فضای «عابر پیاده»، انتظار می رود که شهروندان فقط تلویزیون را به عنوان یک فعالیت تفریحی تماشا کنند، جزئیاتی که در کتاب «فارنهایت 451» گنجانده شده است. عناصر موجود در هر دوی این داستان ها در سال 1951 در داستان بلند «ماموران آتش» به کار گرفته شده است. استنلی کافمن، رییس انتشارات بالنتین، برادبری را ترغیب کرد تا داستان بلند «ماموران آتش» را به یک رمان کامل تبدیل کند. بردبری نسخه اولیه کتاب «451 درجه ی فارنهایت» را در سال 1953 به پایان رساند و رمان در اواخر همان سال منتشر شد.
پس از انتشار، کتاب «فارنهایت 451» از منظر منتقدان یک موفقیت بزرگ محسوب شد، اگرچه برخی از منتقدان را دو قطبی کرد. موضوع رمان منجر به سانسور آن در آپارتاید آفریقای جنوبی و مدارس مختلف در ایالات متحده شد. در سال 1954، کتاب «فارنهایت 451» برنده جایزه آکادمی هنر و ادبیات آمریکا در رشته ی ادبیات و مدال طلای کلوپ مشترک المنافع کالیفرنیا شد. بعداً جایزه «تالار مشاهیر» پرومتئوس را در سال 1984 و جایزه «رترو» هوگو را در سال 2004 دریافت کرد. برادبری برای نسخه کتاب صوتی خود در سال 1976 به نامزدی جایزه ی «Speken Word Grammy» مفتخر شد. این رمان همچنین در قالب فیلم، نمایشنامه و بازی های ویدئویی اقتباس شده است. اقتباس های سینمایی این رمان شامل فیلمی به کارگردانی فرانسوا تروفو در سال 1966 با بازی اسکار ورنر در نقش گای مونتاگ است، اقتباسی که با استقبال متفاوتی از سوی منتقدان مواجه شد و یک فیلم تلویزیونی به کارگردانی رامین بحرانی در سال 2018 با بازی مایکل بی جردن در نقش مونتاگ که همچنین جایزه دریافت کرد. بردبری در سال 1979 نسخه اجرای صحنه ای این اثر را منتشر کرد و در سال 1984 به توسعه یک بازی ویدئویی داستانی تعاملی با همین نام و همچنین مجموعه ای از داستان های کوتاه خود با عنوان لذتی برای سوزاندن همت گماشت. دو نمایشنامه اقتباسی در رادیویی بی بی سی نیز تولید شد.
