دانلود پاورپوینت با عنوان ایمنی هومورال

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

بنام خدا ایمنی هومورال به واسطه آنتی بادی های ترشحی صورت می گیرد و عملکرد فیزیولوژیک آن، دفاع در مقابل میکروب های خارج سلولی و توکسین های میکروبی است. این نوع ایمنی متفاوت از ایمنی سلولی است که به عنوان بازوی دیگر سیستم ایمنی اکتسابی و به واسطه لنفوسیت های T در جهت حذف میکروب هایی که سلول های میزبان را آلوده کرده و در آن ها زندگی می کنند، عمل میکند. پاسخ های ایمنی هومورال فعال شدن سلول های B منجر به تکثیر و تمایز آنها به پلاسما سل های ترشح کننده آنتی بادی و سلول های خاطره می شود. پاسخ های ایمنی هومورال به واسطه شناسایی آنتی ژن ها توسط لنفوسیت های B اختصاصی در اندام های لنفاوی ثانویه آغاز می شود. آنتی ژن به IgM و IgD غشایی موجود بر سطح سلول های B بالغ و بکر متصل شده و سیگنال های لازم برای تکثیر و تمایز آنها به پلاسماسل ها را فراهم می آورند. پاسخ های آنتی بادی بسته به ماهیت آنتی ژن و درگیری سلول های T کمکی، وابسته به T و غیر وابسته به T می باشند. پاسخ ها به آنتی ژن های پروتئینی، نیازمند کمک سلول T می باشند، بنابراین این آنتی ژن ها وابسته به T نامیده می شوند. لنفوسیت های T کمکی، تولید آنتی بادی ها توسط لنفوسیت های B را تحریک یا به آن کمک می کنند. آنتی ژن های چند ظرفیتی با شاخص های تکرارشونده مثل پلی ساکاریدها، می توانند سلول های B را بدون کمک سلول T فعال کنند. این آنتی ژن ها غیر وابسته به T نامیده می شوند. پاسخ های ایمنی هومورال فعال شدن سلول های B باشناسایی اختصاصی آنتی ژن ها توسط گیرنده های Ig سطحی سلول ها، آغاز می شود. آنتی ژن و دیگر محرک ها، شامل سلول های T کمکی، تکثیر و تمایز کلون های سلول B اختصاصی را تحریک می کنند. اختلاف این کلون ممکن است به پلاسماسل هایی تمایز یابند که IgM یا ایزوتایپ های دیگر(مثل IgG) را تولید کنند و یا ممکن است به عنوان سلول خاطره باقی بمانند. پاسخ های ایمنی هومورال زیر گروه های مجزای سلول های B ترجیحا به انواع مختلف آنتی ژن ها پاسخ می دهند. سلول های B فولیکولی در اندام های لنفاوی محیطی عمدتا پاسخ های آنتی بادی به آنتی ژن های پروتئینی ( که نیاز به همکاری سلول های T کمکی دارند) را ایجاد می کنند. سلول های B ناحیه مارژینال در طحال و سایر بافت های لنفاوی، و سلول های B-1 در بافت های مخاطی و صفاق، آنتی ژن های چندظرفیتی مثل پلی ساکارید های حمل شده توسط خون را می شناسند و در درجه اول پاسخ آنتی بادی مستقل از سلول T را آغاز می کنند. پاسخ های آنتی بادی اولیه و ثانویه به آنتی ژن های پروتئینی از نظر کیفی و کمی متفاوت هستند. پاسخ های اولیه از فعال شدن سلول های B که قبلا تحریک نشده اند به وجود می آیند، درحالیکه پاسخ های ثانویه به دلیل تحریک کلون های گسترش یافته سلول های B خاطره ایجاد می شوند. پس پاسخ های ثانویه سریعتر از پاسخ های اولیه اند و مقدار بیشتری آنتی بادی در پاسخ های ثانویه ایجاد می شوند.