وچرا نپرسند شغل پدر را ؟ ویژه ی معلم های جوان متن قابل ویرایش مقاله در 2 صفحه

 وچرا نپرسند شغل پدر را ؟

محمدفایق مجیدی

اکنون بعداز 23 سال خدمت قلم برمی دارم ومی نویسم نه برای این که بگویم خوب می نویسم وتو تحسین ام کنی بلکه به خاطر این که اگر ننویسم کاستی ها وک‍ژیها وبی اخلاقی هایمان پایان نمی یابد ما معماران اخلاق جامعه ایم  این بار پیامکی بهانه ای می شود تا فصلی نو راآغاز کنیم  ظریفی می گفت: هر گاه کسی در جمعی سخن می گوید مخاطبش فقط آن جمع کوچک نیستند واکنون بخاطر قدرت رسانه ووسایل ارتباط جمعی صدا ها در مرزهای جغرافیایی محدود ومحصور نمی مانند . به این خاطر است که ما از ادبیات وفرهنگ جهانی بهره می بریم وآموزش های جهانی برما تاثیر می گذارد ومانیز برفرهنگ وادبیات جهان اثر گذار هستیم . به قول مولانا باز پهنا م رویم از راه راست     بازگرد ای خواجه راه ما کجاست

واما آن پیامک این بود:

"کاش کسی به معلمان مان یاد می داد اول مهر شغل پدرها را نپرسند ، وقتی که هنوز احترام به همه شغل ها وافتخار به همه  ی پدر ها را به دانش آموزان یاد نداده اند"

این محتوای پیامکی  است که همکار تیزبین ونکته سنج ام فرزادحسین پناهی کارشناس هماهنگی حوزه معاونت آموزش متوسطه استان کردستان برای ام فرستاد به او گفتم پیامک ات زیبا وقابل تامل است ودروقت مناسب در باره اش یادداشتی کوتاه خواهم نوشت

شب چهاردهم خردادماه 1392  این فرصت  را یافتم کتابی رامی خواندم ، درپایان کتاب عنوان کتابی توجه ام را به خود جلب نمود وآن این بود " درهارورد چه چیزهایی را یاد نمی دهد"