پیشینه و مبانی نظری سبک های دل بستگی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 29 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏سبک های دل بستگی
‏تعریف دل بستگی
‏دل بستگی از یک مفهوم یونانی (Storage‏) که نوعی عشق بین والدین و کودک می باشد گرفته شده است. (اپسنسر، 1979، به نقل از گلی نژاد، 1380) به طور کلی، دل بستگی را می توان جو هیجانی حاکم بر روابط کودک با مراقبش تعریف کرد. این‏که کودک مراقب خود را که معمولاً مادر اوست، می جوید و به او می چسبد، موید وجود دل بستگی میان آن هاست.
‏در روان‏شناسی تحولی، پیوند عاطفی ای که بین نوزاد و مادر پدید می آید، دل بستگی نامیده می شود. برک (1387) دل بستگی را برقراری پیوند عاطفی عمیق با افرادی خاص در زندگی به نحوی که تعامل با آن ها باعث احساس نشاط و شعف شود و وجود آن ها به هنگام تنش، مایه آرامش باشد، می داند. نوزادان معمولاً تا پایان ماه اول عمر خود شروع به نشان دادن چنین رفتاری می کنند و این رفتار برای تسریع نزدیکی به فرد مطلوب طراحی شده است. نظریه ی دل بستگی بر این باور است که دل بستگی، پیوندی جهان شمول است و در تمام انسان ها وجود دارد. بدین معنی که انسان ها تحت تاثیر پیوندهای دل بستگی شان هستند. بالبی معتقد است که یک شخص برای رشد سالم نیاز به پیوند عاطفی دارد. والدین حساس‏ به عواطف‏ و نیز احساس امنیت، در کودک پایه ای برای سلامت روانی وی می باشند (گروسمان و گروسمان، 1990).
‏2-6-2. نظریه دل بستگی بالبی
‏بالبی در سال 1969 نظریه دل بستگی را مطرح کرد. به نظر او روابط اجتماعی طی پاسخ به نیازهای زیست شناختی و روان شناختی مادر و کودک پدید می آیند. از نوزاد انسان رفتارهایی سر میزند که باعث می شود اطرافیان از او مراقبت کنند و در کنارش بمانند. این رفتارها شامل گریستن، خندیدن و سینه خیز رفتن به طرف دیگران است. از نظر تکاملی، این الگوها ارزش انطباقی دارند؛ زیرا باعث می شوند از کودک مراقبت لازم به عمل آید تا زنده بماند (بالبی، 1969). نتیجه عمده ی کنش متقابل مراقب (مادر) و کودک، به وجود آمدن نوعی دل بستگی عاطفی بین فرزند و مادر است. این دل بستگی و ارتباط عاطفی با مادر است که سبب می شود کودک به دنبال آسایش حاصل از وجود مادر باشد، به خصوص هنگامی که احساس ترس و عدم اطمینان پیدا می کنند و دل بستگی شدید، شالوده ی رشد عاطفی و اجتماعی سالم را در دوران بزرگسالی پی ریزی می کند. در واقع، دل بستگی های انسان نقش حیاتی در زندگی وی ایفا می کند.
‏اینسورث (1987) مشاهدات بالبی را بسط داد و دریافت که تعامل مادر با کودک در دوره ی دل بستگی تاثیر چشم گیری بر رفتار فعلی و آتی کودک دارد. نحوه و میزان این تعامل الگوهای مختلف ‏دل بستگی در کودکان را به وجود می آورد. مثلاً برخی از بچه ها کمتر از بقیه پیام می فرستند یا گریه می کنند. پاسخ دهی توام با حساسیت به نشانه های نوزاد، نظیر بغل کردن کودکی که دارد گریه می کند به جای آن‏که موجب تقریب رفتار گریستن شود، باعث می شود که نوزاد در ماه های بعد کمتر گریه کند. وقتی کودکی پیامی برای مادر می فرستند، تماس نزدیک بدنی او با مادر باعث می شود که در عین رشد به جای وابستگی و چسبندگی بیشتر به مادر، اتکا به نفس بیشتری پیدا کند. مادرانی که پاسخ دهی به پیام های ارسال شده از طرف کودک نمی دهند، موجب مضطرب شدن کودک می شوند.
‏به طور کلی‏،‏ می توان چنین نتیجه گرفت که نظریه ی دل بستگی کار مشترکی از بالبی و اینسورث (1991) است. اینسورث با ابداع روش هایی برای آزمون تجربی نظریه بالبی، توانست به گسترش نظریه ی او کمک به سزایی بنماید.
‏2-6-3. طبقه بندی کیفیت دل بستگی نوزاد
‏اینسورث و همکاران (1987) با اجرای موقعیت ناآشنا و ثبت واکنش های کودکان و تحلیل این واکنش ها سه دسته از کودکان را از هم متمایز ساختند و در سه سبک دل بستگی جای دادند که در ادامه بیان می شود.
‏دل بستگی «ایمن»
‏نوباوگان از والد خود به عنوان تکیه گاه امن استفاده می کنند. وقتی که آن ها جدا می شوند، ممکن است گریه کنند یا نکنند، اما اگر گریه کنند، علت آن این است که والد غایب است و او را به فرد غریبه ترجیح می دهند. وقتی که والد برمی گردد، آن ها به طور فعال به دنبال تماس با او هستند و گریه آن ها فوراً کاهش می یابد. هنگامی که اینسورث مشاهدات اولیه ی خود را در مورد شیوه ی رفتار با این کودکان در خانه هایشان بررسی کرد، دریافت که مادران آن ها معمولاً به عنوان فردی حساس و پاسخ دهنده به گریه ها و سایر علائم کودک درجه بندی شده بودند. هر زمان که این کودکان به آرامش بخشی مادرانشان نیاز داشتند، آن ها بامحبت و عشق، به نیازهای آنان رسیدگی کرده بودند. کودکان نیز در خانه خیلی کم گریه می کردند و برای کاوش محیط اطراف خود، مادر را به عنوان پایگاه امین مورد استفاده قرار می دادند.
‏اینسورث (1987) بر این باور بود که این نوزادان، الگویی سالم از رفتار دل بستگی را نشان می دهند. پاسخ دهی همواره ی مادر به این کودکان، در آن ها این اعتقاد را ایجاد کرده بود که مادر حامی آن هاست. حضور او در موقعیت ناآشنا، به آن ها جرات کشف فعالانه ی محیط اطراف را می داد. ضمن آن که پاسخ های آنان به جدایی و برگشت مادر در این محیط جدید نیز نشان دهنده ی نیاز آن ها به نزدیکی به مادرشان بود؛ نیازی که ارزش عظیمی از نظر بقا در طول تکامل انسان داشته است. این الگو، ‏ویژگی 65 تا 70 درصد از کودکان یک ساله ای بود که در موقعیت ناآشنا در نمونه هایی از کودکان خردسال آمریکایی، ارزیابی شدند (کرین،1389).‏
‏بالبی معتقد بود کودکانی که دل بستگی ایمن به مادران خود دارند، شاد و سازگارند، آسان تر از وی جدا شده و فردیت خود را می یابند (گلدارد و گلدارد، 1382). مشخصه ی دل بستگی ایمن، از لحاظ رشد، توازن مناسب بین بررسی مراقبت پرستار و جستجوی نزدیکی به پرستار در هنگام خطر یا تهدید ادراک شده، نزد کودک است (دویل، موریتی، برنجن و باکوسکی، 2003). به طور کلی پژوهشگران عقیده دارند که دل بستگی توام با ایمنی، اثرات قدرتمند، بادوام و مفیدی دارد. این عامل می تواند شالوده ای برای کشف محیط فیزیکی و اجتماعی فراهم نماید (زیمباردو، فیلیپ و ریچارد، 1380). به طور کلی، به کودکانی که پس از رفتن مادر کمی ناراحتی نشان می دهند و پس از بازگشت او به طرفش می روند و زود آرام می شوند، کودکان دل بسته ی ایمن می گویند. (ماسن، کیگان، هوستون و کانچر، 1384).

 

بررسی کنید : کسب درآمد از طریق فروش فایل با سایت  لوکس فایل