مباني نظري و پيشينه پژوهش (فصل دو) تعریف خودناتوان سازی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 36 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏نظریه‏‏های مربوط به ‏خودناتوان‏‏سازی
‏ هیگینز (1990، به نقل از نیکنام و همکاران،1389) بنیان‏‏های اصلی رفتارهای خودناتوان‏‏ساز را از گذشته تا روان‏‏شناسی عزت‏‏نفس آدلر دنبال می‏‏کند که طبق آن، انگیزه‏‏های افراد از نیاز به جبران احساسات ذهنی، حقارت و ضعف نشأت می‏‏گیرند. در سال‏‏های اخیر نیز، نظریه‏‏های مختلفی از خودناتوان‏‏سازی تحت تئوری‏‏های هدف (مارتین و همکاران‏-Martin et al.
‏،2003)، نیاز (الیوت و چرچ‏-Elliot&Church
‏،2003)، انگیزش خودارزشی (کاوینگتون‏-Covington
‏،1973)، خودتائیدی(سیگل و همکاران‏-Siegel et al.
‏،2005) و خود تنظیمی‏-Self-regulation
‏(هندریکس و هیرت‏-Hendrix&Hirt
‏،2009) تعیین شده‏‏است.
‏نظریه آدلر
‏ آدلر معتقد بود که احساس‏‏های حقارت‏-Inferiority feelings
‏ همیشه به عنوان یک نیروی برانگیزاننده در رفتار وجود دارند. او نوشت: انسان‏‏بودن یعنی خود را حقیر احساس‏‏کردن، چون این حالت در همه ما مشترک است، نشانه ضعف نا به‏‏هنجاری نیست. این احساس‏‏ها منبع همه تلاش‏‏های انسان برای غلبه‏‏کردن بر حقارت حتی واقعی یا تخیلی‏‏مان است. آدلر معتقد بود که کودک از قدرت و نیرومندی والدین خود و از نا امیدی تلاش برای مقاومت یا مبارزه با آن قدرت آگاه است. در نتیجه کودک نسبت افراد بزرگتر و نیرومندتر اطراف خود احساس حقارت را پرورش می‏‏دهد. اگر چه تجربه اوّلیه حقارت به کودکی مربوط می‏‏شود ولی به صورت ارثی تعیین نشده‏‏است، بلکه این تجربه از محیط ناشی می‏‏شود که برای همه کودکان یکسان است، بنابراین احساس‏‏های حقارت، گریز ناپذیرند، امّا از آن مهم‏‏تر ضروری هستند، زیرا برای تلاش و رشدکردن انگیزش فراهم می‏‏آورند.
‏ هر چه سن فرد بالاتر می‏‏رود؛ بر تمایل او به اینکه بر ضعف خود غلبه کند و همانند دیگران شود و کارهایی کند که آن‏‏ها می‏‏کنند افزوده می‏‏شود. او به پیشرفت‏‏های خود قانع نیست و پیوسته احساس حقارت می‏‏کند و به دنبال هدف‏‏های تازه‏‏تر و عالی‏‏تر می‏‏رود امّا گاهی نیز پیش می‏‏آید که آدمی نقص یا ضعف (چشمان ضعیف، سردرد، زخم معده) را بهانه قرارداده و برای خودداری از انجام کارهای دشوار یا برای توجیه