ادبیات نظری تحقیق تزکیه اخلاقی، تهذیب، ذکات، جهاد اکبر، تطهیر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 45 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏تزکیه‏ ‏اخلاقی،‏ ‏شناخت‏ ‏و‏ ‏مبانی‏ ‏آن
‏
‏-‏ تعریف تزکیه
‏-‏ معنای‏ ‏لغوی تزکیه
‏تزکیه‏ ‏از‏ ‏ماده‏ "‏زکو‏" ‏است ودر‏ ‏لغت‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏اصلاح‏ ‏دانسته‌اند‏.‏.‏ خلیل‏ ‏بن‏ ‏احمد فراهیدى، ‏العین‏، ‏قم: انتشارات هجرت، 1410 ق، چاپ دوم‏، ‏ج‏ 5‏،‏ ‏ص‏394.
‏ معنای‏ ‏نمو‏ ‏و‏ ‏رشد‏ ‏نیز‏ ‏برای‏ ‏آن‏ ‏ذکر‏ ‏شده‏ ‏است‏.‏.‏ محمد‏ ‏بن‏ ‏مكرم‏ ‏ابن‏ ‏منظور، ‏لسان‏ ‏العرب‏، ‏ب‏ی‏روت،‏ دارالسان العرب ودارالج‏ی‏ل،‏ 1408 ه.ق و1988م‏، ‏ج‏ 14‏،‏ ‏ص‏358.
‏ اما‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏لحاظ‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏ماده‏ ‏در‏ ‏معنای‏ ‏مصطلح‏ ‏خود‏ ‏بیشتر‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏رفته‏ ‏است،‏ ‏متاخرین‏ ‏از‏ ‏لغت‌دانان‏ ‏معنای‏ ‏لغوی‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏نزدیک‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏اصطلاحی‏ ‏آن‏ ‏گرفته‌اند‏ ‏و‏ ‏برخی‏ ‏لغت‌دانان‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏تطهیر‏ ‏نفس‏ ‏از‏ ‏اخلاق‏ ‏ذمیمه‏ ‏معنا‏ ‏کرده‌اند‏.‏.‏ فخر‏ ‏الدین طریحى،‏ ‏مجمع‏ ‏البحرین‏،‏ ‏تهران، المكتبه المرتضو‏ی‏ه،‏ 1375 ش‏، ‏ج‏ 1‏،‏ ‏ص‏ 204.
‏ در کل می‌توان گفت: تزکیه‏ ‏در‏ ‏لغت‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏پاک‏ ‏گردانیدن‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏صلاح‏ ‏آمدن‏ ‏و‏ ‏رشد‏ ‏یافتن‏ ‏نفس‏ ‏و‏ ‏مال‏ ‏و‏ ‏کشت‏ ‏و‏ ‏زرع‏ ‏و‏ ‏همچنین‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏ستودن‏ ‏نفس‏ ‏و‏ ‏خودستایی‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏ناز‏ ‏زیستن‏ ‏در‏ ‏فراوانی‏ ‏است.‏.‏ خلیل‏ ‏بن‏ ‏احمد‏ ‏فراهیدى، ‏همان‏،‏ ‏ذیل‏ «‏زکو‏»‏ ص‏ 394‏؛ أبي‏ ‏الحسين‏ ‏احمد‏ ‏بن‏ ‏فارس‏ ‏بن‏ ‏زكريا الرازي، ‏معجم‏ ‏مقابيس‏ ‏اللغه‏،‏ ‏قم، مركز‏ دراسات الحوزه والجامعه، 1387 ش‏،‏ ‏ذیل‏ «‏زکی‏ »‏؛ احمد‏ ‏بن‏ ‏علی‏ ‏بیهقی،‏ ‏تاج‏ ‏المصادر‏،‏ ‏چاپ‌هاد‏ی‏ عالم زاده، تهران ‏۱۳۶۶‏ـ ‏۱۳۷۵‏ ش‏،‏ ‏ج‏۱‏،‏ ‏ص‏۹۹‏؛ محمد‏ ‏بن‏ ‏مكرم‏ ‏ابن‏ ‏منظور‏،‏ ‏همان‏،‏ ‏ج‏ 14‏،‏ ‏ص‏ 358‏؛ سعید‏ ‏شرتونی،‏ ‏اقرب‏ ‏الموارد‏ ‏فی‏ ‏فصح‏ ‏العربیة‏ ‏و‏ ‏الشوارد‏،‏ ‏ذیل‏ «‏زکا‏»‏.
‏
‏«‏«‏تزكیه‏»‏ ‏واژه‌اى‏ ‏عربى‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏زبان‏ ‏فارسى،‏ ‏لفظ‏ ‏واحدى‏ ‏كه‏ ‏دقیقاً‏ ‏معناى‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏برساند‏ ‏و‏ ‏معادل‏ ‏آن‏ ‏باشد،‏ ‏سراغ‏ ‏نداریم‏. ‏براى‏ ‏بیان‏ ‏معناى‏ ‏دقیق‏ ‏آن‏ ‏در‏ ‏فارسى‏ ‏باید‏ ‏چند‏ ‏واژه‏ ‏را‏ ‏كنار‏ ‏هم‏ ‏بگذاریم‏. ‏مفاهیمى‏ ‏از‏ ‏قبیل‏: ‏شكوفایى‏ ‏استعدادها،‏ ‏بالندگى،‏ ‏و‏ ‏رشد‏ ‏و‏ ‏كمال‏ ‏یافتن،‏ ‏در‏ ‏معناى‏ «‏تزكیه‏»‏ ‏مندرج‏ ‏است‏. ‏قرآن‏ ‏این‏ ‏مفهوم‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏مقابل‏ «‏تدسیه‏»‏ ‏به‏ ‏كار‏ ‏برده‏ ‏است؛‏ ‏آن‏ ‏جا‏ ‏كه‏ ‏می‌فرماید‏: ‏«‏قَدْ‏ ‏أَفْلَحَ‏ ‏مَنْ‏ ‏زَكّاها‏. ‏وَ‏ ‏قَدْ‏ ‏خابَ‏ ‏مَنْ‏ ‏دَسّاها‏.‏»‏.‏ شمس،‏ 7 ‏–‏ 10‏.
‏»‏.‏ محمد تقی مصباح یزدی،‏ ‏اخلاق‏ ‏در‏ ‏قران‏،‏ ‏قم: موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، چاپ اول، 1378ش‏،‏ ‏ص‏22‏.
‏«مورد‏ ‏اصلى‏ ‏استعمال‏ ‏این‏ ‏كلمه‏ ‏در‏ ‏پرورش‏ ‏درخت‏ ‏است؛‏ ‏زمانى‏ ‏كه‏ ‏باغبانى‏ ‏به‏ ‏درخت‏ ‏رسیدگى‏ ‏مى‌كند،‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏هرس‏ ‏نموده،‏ ‏آب‏ ‏و‏ ‏خاك‏ ‏و‏ ‏نور‏ ‏مناسب‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏تأمین‏ ‏مى‌كند‏ ‏تا‏ ‏درخت‏ ‏رشد‏ ‏كرده‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏ثمر‏ ‏برسد‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏كارِ‏ ‏باغبان،‏ ‏هم‏ ‏جهت‏ ‏اثباتى‏ ‏هست‏ ‏و‏ ‏هم‏ ‏جهت‏ ‏سلبى‏. ‏براى‏ ‏رشد‏ ‏درخت،‏ ‏از‏ ‏یك‏ ‏سو‏ ‏دادن‏ ‏آب‏ ‏و‏ ‏كود‏ ‏و‏ ‏فراهم‏ ‏كردن‏ ‏نور‏ ‏و‏ ‏حرارت‏ ‏كافى‏ ‏لازم‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏دیگر،‏ ‏قطع‏ ‏شاخه‌هاى‏ ‏اضافه‏ ‏و‏ ‏هرس‏ ‏كردن‏ ‏آن‏ ‏نیز‏ ‏ضرورى‏ ‏است‏. ‏علاوه‏ ‏بر‏ ‏كارهاى‏ ‏ایجابى‏ ‏و‏ ‏اثباتى،‏ ‏حذف‏ ‏زواید‏ ‏و‏ ‏برطرف‏ ‏كردن‏ ‏آلودگى‏‌ها ‏نیز‏ ‏در‏ ‏شادابى‏ ‏و‏ ‏بارورى‏ ‏هرچه‏ ‏بهتر‏ ‏و‏ ‏بیشتر‏ ‏درخت‏ ‏تأثیر‏ ‏دارد‏.‏»‏. محمد‏ ‏تقی‏ ‏مصباح‏ ‏یزدی،‏ ‏همان‏،‏ ‏ص‏22‏.