آرایه های ادبی بدیع معنوی: مراعات نظیر تلمیح تضمین لف ونشر تضاد ایهام تناسب

 

تعداد      208صفحه در قالب فایل     PDF  در حالت به صورت فشرده در قالب  winzipقابل دانلود می باشد

توضیحات: دانلود فایلPDF فنون ادبی آرایه های ادبی بدیع معنوی: مراعات نظیر تلمیح تضمین لف ونشر تضاد ایهام تناسب حسن تعلیل حس آمیزی اسلوب معادله باکیفیت آماده پرینت تعدادصفحات :208 ایهام ایهام در لغت به معنی به گمان افکندن و در شک افکندن است. در بدیع، ایهام آوردن کلمه ای است که دو معنی نزدیک و دور داشته باشد و مراد گوینده معنی بعید باشد. دو بیت زیر مثالی از ایهام را در خود جای داده است: در گوشه ای نشسته ام اکنون و همچنان هستم ز دست مردمکی چند در عذاب من درد را به گوش نیارستمی شنید اکنون به چشم خویش همی بینم این عقاب مردمک هم به معنای مردم و انسان ها و هم به معنای مردمک چشم بوده که شاعر معنی دوم را در نظر داشته است. تلمیح تلمیح در لغت به معنی نمودن و آشکار کردن و نگاه سبک کردن به سوی چیزی و گوشه چشم نگریستن است و در اصطلاح ادبی به اشاره کردن شاعر در شعر خود به قصه یا مثلی معروف یا آوردن اصطلاح بعضی علوم در شعر تلمیح می گویند. تلمیح از آن دسته آرایه های ادبی است که هم زیبایی می آفریند و هم به معنی کمک می کند. در بیت زیر، سعدی به داستان یوسف پیامبر در قرآن اشاره کرده است: بوی پیراهن گم گشته خود می شنوم گر بگویم همه گویند ضلالی ست قدیم یا در بیت زیر از حافظ، به داستان نوح پیامبر اشاره شده است: ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور تضمین تضمین در لغت به معنی چیزی را در ظرفی قرار دادن و گنجانیدن است. در اصطلاح ادبی، آرایه ادبی تضمین آوردن یک بیت یا مصراع از شاعر دیگر در شعر خود است. شعرهایی که تضمین شده اند در گیومه قرار داده می شوند. سعدی این گونه شعر فردوسی را تضمین کرده است: چه خوش گفت فردوسی پاک زاد که رحمت بر آن تربت پاک باد «میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است» در شعر زیر از ملک الشعرای بهار، چند بیت از سعدی تضمین شده است: سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟ یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟ هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست «مشنو ای دوست! که غیر از تو مرا یاری هست یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست» لطف گفتار تو شد دام ره مرغ هوس به هوس بال زد و گشت گرفتار قفس پایبند تو ندارد سر دمسازی کس موسی اینجا بنهد رخت به امید قبس «به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس که به هر حلقه ی زلف تو گرفتاری هست» بی گلستان تو در دست بجز خاری نیست به ز گفتار تو بی شائبه گفتاری نیست فارغ از جلوه ی حسنت در و دیواری نیست ای که در دار ادب غیر تو دیاری نیست! «گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست- در و دیوار گواهی بدهد کاری هست» روز نبود که به وصف تو سخن سر نکنم شب نباشد که ثنای تو مکرر نکنم منکر فضل تو را نهی ز منکر نکنم نزد اعمی صفت مهر منور نکنم «صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟ همه دانند که در صحبت گل خاری هست» فروش با سایت لوکس فایل