تحقیق در مورد زندگی نامه دو ادیب نیشابور

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏اديب نيشابوري - محمد تقي‏
‏(1315-1396 ه.ق)
‏شيخ محمد تقي اديب نيشابوري، مشهور به اديب دوم، در سال 1315 ه.ق (1274ه.ش) در خيرآباد، از بلوك عشق آباد نيشابور پا به جهان نها. پدرش اسدالله نام داشت و واز دانش بي بهره نبود.
محمد تقي نزد پدر خوندن و نوشتن را فراگرفت و در 18 سالگي به دستور پدر عازم مشهد شد و نزد دايي خود حاج شيخ محمد كدكني (م 1357 ه.ق) مقدمات را فراگرفت و در اواخر سال 1333 ه.ق وارده حوزه درس ميرزا عبدالجواد اديب نيشابوري گرديد.
شيخ محمد تقي از محضر ميرزا عبدالجواد، كمال استفاده را برد و در آموختن ادبيات عرب، فارسي، منطق، فلسفه، رياضيات، تفسير، حديث، رجال، فقه، اصول، طب، علو غريبه و علوم جديد رنجها كشيد. وي در كسب اين دانشها به جز ميرزا عبدالجواد، از محضر اساتيد ديگر از جمله آقا ميرزا عسكري مشهود به آقا بزرگ حكيم ( م 1355 ه.ق)، شيخ حسن برسي (م 1340 ه.ق) شيخ اسدالله يزدي (م 1350 ه.ق) ميرزا باقر مردس رضوي (م 1343 ه.ق)، آقا سيد جعفر شهستاني، قوام الحكما، مشيرالاطباء و حكيم فاضل خراساني بهره برد.
اديب نيشابوري متون ادبي، منطقي و اصولي، از جمله سيوطي، مغني، شرح مطول، شرح نظام، حاشيه ملاعبدالله، معالم، مقامات حريري، عروض و قافيه را در مدرسه هاي خيراتخان، سليمانيه، ميرزا جعفر، مسجد تركها، مسجد گوهرشاد و درسال1325 ه.ش، چند ماهي در آموزش و پرورش تدريس ميكرد. اوهميشه زودتر از ديگران در جايي، بالاي حجره چهارزانو مي نشست و درس را شروع مي كرد.
در سال 1341 ه.ش با پيشنهاد سيد جلال الدين تهراني استاندار و نايب التوليه وقت آستان قدس، عنوان مدرسي آستان قدس را پذيرفت و در آرامگاه شيخ بهايي به تدريس پرداخت و اين امر هفت سال ادامه يافت تا اين كه در زمستان 1348 پايش آسيب ديد و از آن پس تا زمان ارتحال در منزل تدريس مي نمود. او در 21 آذر 1355 / بيستم ذي الحجه 1396 ه.ق، در 81 سالگي بدرود حيات گفت و در زاويه غربي صحن عتيق دفن گرديد.
اديب انساني آزاده و عارف مسلك بود و نسبت به امور دنيوي، مقامات و شخصيتها بي اعتنا بود و مناعت طبع داشت و از تملق و ريا دوري مي جست و آثار علمي و ادبي زيادي از خود بر جاي گذاشت. گوهر تابنده، آئين نامه، ستايش نامه، طريقت نامه، حديث جان و جانان، رساله يعقوبيه، مجمع راز، فيروز جاويد، آسايش نامه، تاريخ ادبيات عرب، تاريخ ادبيات ايران، تابش جان و بينش روان، البدايه و النهايه، گوهر مراد، راسله قافيه و آرايش سخن در شمار آثار ماندگار اديب هستند.