لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 4 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
تاريخچه ايذه :
ايذه، شهر و شهرستانى در استان خوزستان. نام ايذه را به صورتهاي ايذَج (ابن خردادبه، 42؛ ابن رسته، 188)، ايدج (حمدالله، 51) و اَيدَج (ياقوت، 3/846) نيز نوشتهاند. در زمان اتابكان آن را مال امير نيز مى خواندند (نك: ابن بطوطه، 1/205). مال امير را مالمير، مال ميرجانكى، مال امير بختياري و مال اميرشول نيز نوشتهاند (نجمالملك، 147؛ افضلالملك، 310؛ فسايى، 1/606؛ آميه، 2؛ نظامالدين، 132). لسترنج آن را «ملك امير» ترجمه كرده است (ص 245 ؛ نيز نك: III/1016 , 2 و «مال» در ميان بختياريها به معناي آبادي و اقامتگاه است (نك: اقتداري، 3/107؛ نوايى، 704). اين شهر از شهريور ماه 1341 رسماً ايذه خوانده شد (معين، 5/206؛ نيز نك: فرهنگ...،
شهرستان ايذه: اين شهرستان يكى از شهرستانهاي شانزده گانة استان خوزستان است كه با مساحتى حدود 930 ،3كم2، در شمال شرقى اين استان قرار دارد ( آمارنامه...، 9، 24). شهرستان ايذه داراي دو بخش، 10 دهستان و 491 آبادي مسكونى است كه بسياري از آنها كوچكند (همان، 28؛ سرشماري، شناسنامه، 5). اين شهرستان كه نسبت به دشت اصلى خوزستان از ساختاري كاملاً متفاوت برخوردار است، از دو قسمت دشتى و كوهستانى تشكيل شده است. قسمت كوهستانى متشكل از رشتهكوههاي نسبتاً پيوسته و مرتفعى است كه دشت ايذه را دربرگرفتهاند.
رود كارون از 20 كيلومتري شرق شهر ايذه، در مرز اين شهرستان با مسجد سليمان مىگذرد ( فرهنگ،43). اين شهرستان داراي پوشش جنگلى (بلوط ايرانى) و مراتع ارزشمندي است كه شديداً در معرض تخريب هستند (سعيدي، 101 .
جمعيت شهرستان ايذه در 1375ش، 027 ،172نفر بود كه 2/47% آن در شهر، 7/52% در روستاها و مابقى (332 نفر) به صورت كوچرو زندگى مىكردند ( سرشماري، نتايج، شانزده). جمعيت شهرستان از
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 4 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
تاريخچه ايذه :
ايذه، شهر و شهرستانى در استان خوزستان. نام ايذه را به صورتهاي ايذَج (ابن خردادبه، 42؛ ابن رسته، 188)، ايدج (حمدالله، 51) و اَيدَج (ياقوت، 3/846) نيز نوشتهاند. در زمان اتابكان آن را مال امير نيز مى خواندند (نك: ابن بطوطه، 1/205). مال امير را مالمير، مال ميرجانكى، مال امير بختياري و مال اميرشول نيز نوشتهاند (نجمالملك، 147؛ افضلالملك، 310؛ فسايى، 1/606؛ آميه، 2؛ نظامالدين، 132). لسترنج آن را «ملك امير» ترجمه كرده است (ص 245 ؛ نيز نك: III/1016 , 2 و «مال» در ميان بختياريها به معناي آبادي و اقامتگاه است (نك: اقتداري، 3/107؛ نوايى، 704). اين شهر از شهريور ماه 1341 رسماً ايذه خوانده شد (معين، 5/206؛ نيز نك: فرهنگ...،
شهرستان ايذه: اين شهرستان يكى از شهرستانهاي شانزده گانة استان خوزستان است كه با مساحتى حدود 930 ،3كم2، در شمال شرقى اين استان قرار دارد ( آمارنامه...، 9، 24). شهرستان ايذه داراي دو بخش، 10 دهستان و 491 آبادي مسكونى است كه بسياري از آنها كوچكند (همان، 28؛ سرشماري، شناسنامه، 5). اين شهرستان كه نسبت به دشت اصلى خوزستان از ساختاري كاملاً متفاوت برخوردار است، از دو قسمت دشتى و كوهستانى تشكيل شده است. قسمت كوهستانى متشكل از رشتهكوههاي نسبتاً پيوسته و مرتفعى است كه دشت ايذه را دربرگرفتهاند.
رود كارون از 20 كيلومتري شرق شهر ايذه، در مرز اين شهرستان با مسجد سليمان مىگذرد ( فرهنگ،43). اين شهرستان داراي پوشش جنگلى (بلوط ايرانى) و مراتع ارزشمندي است كه شديداً در معرض تخريب هستند (سعيدي، 101 .
جمعيت شهرستان ايذه در 1375ش، 027 ،172نفر بود كه 2/47% آن در شهر، 7/52% در روستاها و مابقى (332 نفر) به صورت كوچرو زندگى مىكردند ( سرشماري، نتايج، شانزده). جمعيت شهرستان از