تحقیق در مورد رشته كوه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏اَلْبُرْز‏، رشته‌كوهى‌ غربى‌ - شرقى‌ در شمال‌ ايران‌.
‏نام‌ و ‏نام‌گذاري‌: البرز را بازمانده‌ از واژة اوستايى‌ هرابرزئيتى‌1 دانسته‌اند (‏اشپيگل‌، ؛ I/61 ‏ايرانيكا، .(I/810 ‏اين‌ دو نام‌ در زبان‌ پهلوي‌ هَربُرز (‏پورداود، 1/131، 2/148) و هربورچ‌ (همو، 1/222) آمده‌ است‌. جغرافى‌دانان‌ مسلمان‌ ‏در نام‌گذاري‌ اين‌ رشته‌ كوه‌ معمولاً نام‌ محلى‌ قله‌هاي‌ آن‌را به‌ تمامى‌ رشته‌ ‏تعميم‌ داده‌اند و به‌ همين‌ علت‌ از نام‌ عمومى‌ البرز كمتر ذكري‌ به‌ ميان‌ ‏آورده‌اند (نك: لسترنج‌، 22 )، تا جايى‌ كه‌ از 70 نام‌ براي‌ البرز ياد كرده‌اند (‏اعتمادالسلطنه‌، 2/1011).
‏هر چند نام‌ بسيار كهن‌ اين‌ رشته‌ كوه‌ ناشناخته‌ ‏است‌ ( ايرانيكا، همانجا)، اما شكل‌ اوستايى‌ هرابرزئيتى‌ را مركب‌ از هَرا به‌ ‏معناي‌ كوه‌، و برزئيتى‌ و بَرِز به‌ معناي‌ بلندي‌ دانسته‌اند (پورداود، 2/324؛ ‏بهرامى‌، 2/1025، 3/1554). آيلرس‌2 هرا را به‌ معنى‌ محافظ و پشتيبان‌، و برزئيتى‌ ‏را به‌ معناي‌ بلندي‌، پشته‌ و كوه‌ مى‌داند ( ايرانيكا، ؛ I/811 ‏نيز نك: پورداود، 1/131). ‏وي‌ معتقد است‌ كه‌ «بلند» و نيز «بالا» در فارسى‌ امروزي‌ از همان‌ ريشة ‏بَرِز و برزئيتى‌ بازمانده‌ است‌؛ علاوه‌ بر اين‌، واژه‌هاي‌ آلمانى‌ بِرگ‌3 (كوه‌) ‏و بورگ‌4 (دژ) را نيز با اين‌ واژه‌ هم‌ ريشه‌ مى‌خواند ( ايرانيكا، همانجا).
‏ظاهراً رشته‌كوه‌ البرز را در دورة ساسانى‌ و به‌ پارسى‌ ميانه‌ پَدِشخوارگر ‏مى‌خواندند (اشپيگل‌، همانجا) كه‌ بعدها به‌ صورتهاي‌ مختلف‌ فرشوادجر (مرعشى‌، 10)‏، پتشخوارگر (ماركوارت‌، 130 ؛ اشپيگل‌، همانجا)، فَدَشخوارگر ( مجمل‌ ‏التواريخ‌...، 36) و فدشوارگر ( نامة تنسر، 4؛ نيز نك: حجازي‌، 35) نيز آمده‌ است‌. ‏نويسندة مجمل‌ التواريخ‌ «فدشخوار» را به‌ معناي‌ كوه‌ و دشت‌، و «گر» را به‌ ‏معناي‌ پشته‌ مى‌داند (همانجا)، حال‌ آنكه‌ ماركوارت‌ آن‌ را به‌ معناي‌ «كوههاي‌ ‏واقع‌ در مقابل‌ (ناحية) خوار» آورده‌ است‌ (همانجا). اين‌ نام‌ در يونانى‌ به‌ ‏صورت‌ پاراخواثراس‌5 آمده‌ (استرابن‌، ؛ V/259 ‏نيز نك: ماركوارت‌، 130 ، حاشية 2 )‏، ‏و از آن‌ به‌ عنوان‌ رشته‌كوههايى‌ در بالادست‌ سرزمين‌ ماد و ماتيانى‌ كه‌ از ‏ارمنستان‌ به‌ سوي‌ شرق‌ و تا دروازه‌هاي‌ خزر و تا سرزمين‌ آريا امتداد مى‌يابد، ‏ياد شده‌ است‌ (استرابن‌، 299, V/269, .(319
‏در نامة تنسر پذشخوارگر (فدشوارگر) ‏منطقه‌اي‌ شامل‌ گيلان‌، ديلمان‌، رويان‌ و دماوند دانسته‌ شده‌، و جشنسف‌ (گشنسپ‌) ‏شاه‌ آنجا بوده‌ است‌ كه‌ اجدادش‌ آنجا را از چنگ‌ دست‌نشاندگان‌ اسكندر بيرون‌ ‏آورده‌ بودند (ص‌ 4- 5).
‏گرچه‌ پتشخوارگر را نام‌ نواحى‌ گيلان‌ و طبرستان‌ ‏دانسته‌اند ( كارنامه‌...، 49، حاشية 4)، اما در ايرانشهر به‌ عنوان‌ ناحيه‌اي‌ در ‏كنار گيلان‌ آمده‌ است‌ (نك: ماركوارت‌، و همان‌گونه‌ كه‌ ظهيرالدين‌ مرعشى‌ نيز ‏تأكيد دارد، بايد همان‌ طبرستان‌ باشد (همانجا).
‏نويسندگان‌ مسلمان‌ پيوسته‌ از ‏كوهى‌ به‌ نام‌ قارن‌ (كارن‌) نام‌ برده‌اند (نك: طبري‌، 9/90؛ ابن‌ اثير، 8/166؛ ‏ابن‌ خلدون‌، 3(4)/781، 4(4)/ 731). مسعودي‌ كوه‌ قارن‌ را ميان‌ طبرستان‌ و ناحية ‏قومس‌ مى‌داند و از دماوند، به‌ عنوان‌ بلندترين‌ كوه‌ جهان‌، جداگانه‌ بحث‌ مى‌كند (‏ص‌ 49). اصطخري‌ نيز از كوه‌ قارن‌ به‌ عنوان‌ كوهى‌ منفرد سخن‌ مى‌گويد (ص‌ 169؛ ‏نيز نك: ابن‌ حوقل‌، 318). بكران‌ (زنده‌ در 605ق‌) كوه‌ دماوند را از جبال‌ قارن‌ ‏متمايز مى‌داند (ص‌ 57) و مى‌نويسد: جبال‌ قارن‌ كوهى‌ است‌ بزرگ‌ ميان‌ طبرستان‌، ‏ري‌، بسطام‌ و دامغان‌، و اين‌ كوه‌ را جبال‌ رونج‌ مى‌نامند و دماوند از اين‌ كوه‌ ‏جداست‌ (ص‌ 58). بدين‌سان‌، كوه‌ قارن‌ را بخشى‌ از كوه‌ البرز بايد شمرد كه‌ در ‏طبرستان‌ بدين‌نام‌ خوانده‌ مى‌شده‌ است‌ (حكيم‌، 40).
‏برخى‌ البرز را همان‌ ‏كوه‌ معروف‌ قاف‌ دانسته‌اند. به‌ گفتة ياقوت‌ پيشينيان‌ كوه‌ قاف‌ را البرز ‏مى‌ناميدند (4/18) و به‌ نوشتة حمدالله‌ مستوفى‌: «بعضى‌ آن‌ [كوه‌ البرز] را از ‏كوه‌ قاف‌ شمارند» (ص‌ 191؛ نيز نك: اشپيگل‌، ؛ I/61 ‏لسترنج‌، 368 ، حاشية .(2
‏چنين‌ مى‌نمايد كه‌ ياقوت‌ (همانجا) و حمدالله‌ مستوفى‌ (همانجا) اولين‌ ‏جغرافى‌نگارانى‌ باشند كه‌ از رشته‌ كوهى‌ با نام‌ البرز سخن‌ گفته‌اند (نيز نك: ‏لسترنج‌، همانجا؛ قس‌: اشپيگل‌، همانجا). حمدالله‌ مستوفى‌ در «ذكر جبال‌ ايران‌» ‏مى‌نويسد: «كوه‌ البرز كوه‌ عظيم‌ است‌، متصل‌ باب‌ الابواب‌ است‌» (همانجا)، اما ‏وي‌ همه‌ جا به‌ وضوح‌ از البرز نام‌ نمى‌برد (قس‌: لسترنج‌، 182 -181 ، حاشية و ‏ظاهراً مطالب‌ او دربارة البرز قفقاز با رشته‌كوه‌ البرز درهم‌آميخته‌ است‌، زيرا ‏در قفقاز نيز رشته‌ كوهى‌ به‌ همين‌ نام‌ (البرز) وجود دارد (نك: XXX/151 , 3 BSE).
‏رشته‌ كوه‌ البرز (هرابرزئيتى‌) را در اوستا و نوشته‌هاي‌ ديگر ايران‌ باستان‌، ‏كوههايى‌ افسانه‌اي‌ برشمرده‌اند (بارتولمه‌، 1788 -1787 ؛ اشپيگل‌، همانجا).
‏مطابق‌ نوشتة اوستا، جايگاه‌ مهر (فرشتة روشنايى‌) بر فراز كوه‌ هرا (البرز) ‏است‌ و او نخستين‌ ايزد مينوي‌ است‌ كه‌ پيش‌ از برآمدن‌ خورشيد از اين‌ كوه‌، به‌ ‏سراسر ممالك‌ آريايى‌ مى‌تابد. بر فراز البرز - بر اساس‌ همين‌ باور - «نه‌ شب‌ ‏است‌ و نه‌ ظلمت‌، نه‌ باد گرم‌ مى‌وزد و نه‌ باد سرد، از ناخوشيها بري‌ و از ‏آلايش‌ و ناپاكى‌ اهريمنى‌ عاري‌ است‌، مه‌ و بخار از آنجا برنخيزد» ( يشتها، 1/131‏؛ پورداود، 1/131). جايگاه‌ سروش‌ نيز بر فراز كوه‌ البرز، در بارگاهى‌ هزار ‏ستون‌ و ستاره‌ نشان‌ قرار دارد (همو، 1/519).
‏جكسن‌ رشته‌ كوه‌ البرز را - ‏برخلاف‌ پورداود كه‌ معتقد است‌ كه‌ نام‌ البرز را بعدها به‌ اين‌ رشته‌ كوه‌ ‏داده‌اند (2/324) - همان‌ البرز مقدس‌ اوستايى‌ مى‌داند و دربارة باورهاي‌ ‏اسطوره‌اي‌ دربارة اين‌ كوه‌، مى‌نويسد: شايد به‌ سبب‌ آتش‌فشان‌ اين‌ كوه‌ [‏دماوند] آن‌ را نشانه‌اي‌ از سرچشمة آتش‌ مينوي‌ دانسته‌اند (ص‌ 75، 494). برخى‌ ‏ديگر نيز البرز باستانى‌ و از جمله‌ البرز مذكور در شاهنامه‌ را همين‌ البرز ‏امروزي‌ مى‌دانند (ستوده‌، «البرز»، 114)، در مقابل‌، ا¸يلرس‌ معتقد است‌ كه‌ ‏ايرانيان‌ هر كوه‌ بلندي‌ را البرز مى‌ناميدند ( ايرانيكا،

 

نظرات کاربران

نظرتان را ارسال کنید

captcha

فایل های دیگر این دسته

مجوزها،گواهینامه ها و بانکهای همکار

لوکس فایل | فروشگاه ساز رایگان فروش فایل دارای نماد اعتماد الکترونیک از وزارت صنعت و همچنین دارای قرارداد پرداختهای اینترنتی با شرکتهای بزرگ به پرداخت ملت و زرین پال و آقای پرداخت میباشد که در زیـر میـتوانید مجـوزها را مشاهده کنید