تحقیق در مورد جامعه ايراني در مواجهبا اعراب مسلمان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 20 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏جامعه‏ى ايرانى در مواجهه با اعرابِ مسلمان‏
‏اوضاع و احوال ايران در قرون نخستين هجرى متأثر از ورود اعراب مسلمان به ايران و حاصل مواجهه دو نظام اجتماعى و دو فرهنگ و آيين متفاوت بود. فرهنگ و تمدن ايرانى - اسلامى كه محققان ظهور و پيدايش آن را از آغاز قرن سوم هجرى به بعد در نظر مى‏گيرند، برآيند حداقل دو قرن مواجهه و ارزيابى دو نظام فرهنگى ايرانى و اسلامى با يكديگر است كه سرانجام به وحدت و همسازى آن دو در نظامى جديد منتج شد. هر چند اصول اساسى اين تمدن جديد از اسلام نشأت مى‏گرفت، اما به واسطه ديدگاه جهان‏شمول اسلام، عناصر و اجزاءِ سازنده آن اغلب خاستگاهى ايرانى داشتند كه از سوى ديانت جديد تأييد شده بود. مهم‏ترين مسأله اين دو قرن - كه از آن به دوره انتقال (گذر) ياد مى‏شود - فرايند تغيير كيش هر يك از طبقات اجتماعى است. از اين‏رو مقاله‏ى حاضر به منظور دستيابى به شناختى بهتر و فراگير از چگونگى پيدايش و نشو و نماى فرهنگ و تمدن اسلامى در ايران به بررسى اولين واكنش‏هاى جامعه ايرانى در مواجهه با اسلام و اعراب مى‏پردازد.
‏واژه‏هاى كليدى: ايران، اسلام، دوره‏ى اسلامى، دوره‏ى انتقال، تمدن اسلامى.
‏مقدمه‏
‏تاريخ ايران در اوايل دوره‏ى اسلامى، يكى از مقاطع سرنوشت‏ساز اين مرزوبوم است. اين مقطع زمانى به واسطه‏ى ماندگارترين تأثيرات (پذيرش ديانت جديد) در تاريخ ايران از حساسيت ويژه‏اى برخوردار است. در واقع جامعه ايرانى در اين دوره با بخشى از ميراث باستانى‏اش ترك پيوند كرد. شكل گذشته‏ى جامعه‏ى ايرانى كه حدود هزار سال از وحدت نسبى برخوردار بود، به تدريج تغيير يافت و چهره‏اى تقريباً متفاوت با گذشته پيدا كرد. ورود اسلام و اعراب به ايران، در ساختارهاى سياسى، اجتماعى، فرهنگى و حتى اقتصادى، تأثيرات محسوسى از خود به جاى گذاشت كه مدت‏ها - و در بعضى موارد تا عصر حاضر - مسير تاريخ ايران را به سوى ديگر سوق داد. به عبارت ديگر اين دوره، يكى از معدود دوره‏هاى انتقالى در سير تاريخ ايران است: انتقال از عهد باستانى به دوره‏ى اسلامى. هر چند اين دو مقطع به طور كامل از يكديگر قابل تفكيك نيست، اما پس از دو قرن كشمكش و تلاقى فرهنگى، از اوايل قرن سوم هجرى به بعد، شاهد ظهور فرهنگ تركيبى و مشترك ايرانى - اسلامى هستيم.
جامعه‏ى ايرانى از پس حيرت اوليه ناشى از سقوط نظام قبلى - كه يكى از نتايج آن دگرگونى فرهنگى ناشى از ورود و رسوخ عناصر جديد بود - بار ديگر طى يك فراگرد توانست با جهت دادن به نيروهاى موجود خود از تضاد آنها جلوگيرى كند. اين جامعه به علت برخوردارى از انعطاف ويژه توانست پس از دو قرن سيادت عناصر غير ايرانى، هم‏چنان موجوديت خويش را حفظ كرده و از شدت يافتن تزلزل ناشى از عدم همبستگى ميان عناصر فرهنگى در جامعه جلوگيرى كند. با گذشت زمان، ايرانيان از طريق تطبيق خود با ارزش‏ها و هنجارهاى جديد اجتماعى، كه منبعث از دين مبين اسلام بود، تشكل و تماميت خود را به عنوان يك قوم حفظ كردند و با رسيدن به تعادلى نوين از طريق ادغام‏پذيرى اجتماعى 2)