تحقیق در مورد بيماري ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مرگ سیاه
‏بیمارستان وین
‏طاعون سیاه‏ یا ‏مرگ سیاه‏ یک اپیدمی ‏طاعون ‏خیارکی است که کل ‏اروپا ‏را در سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۰ میلادی دربرگرفت. این اولین ‏همه‌گیری ‏بزرگ اروپا نیست، ولی تنها اولین اپیدمی‌ای است که به طور دقیق توسط مورخان توصیف شده‌است. تعداد مرگ‌ومیر از بیماری طاعون در این دوره کاملاً مشخص نیست، اما برآورد آن حدود یک‌چهارم تا پک‌سوم جمعیت اروپا، یا ۲۵ ملیون نفر طی این سه سال است. در همان دوره، تقریباً همین تعداد کشته (از طاعون) در ‏آسیا ‏برآورد می‌شود. منابع تاریخی زیادی درباره‏ٔ‏ اپیدمی طاعون سیاه در آسیا وجود ندارد
‏نحوه‏ٔ‏ شیوع طاعون سیاه در اروپا
‏طاعون خیارکی در این دوره در ‏آسیای مرکزی ‏شایع بود و به نظر می‌رسد که جنگ ‏مغولان ‏و ‏چینی‌ها ‏سبب شروع این اپیدمی شده‌‍‌است. طاعون در سال ۱۳۳۴ در یکی استان ‏هوبئی ‏چین شایع شد و به سرعت در استان‌های اطراف سرایت یافت. در سال ۱۳۴۶ میلادی، ‏تاتار‌ها ‏آن را به اروپای شرقی منتقل کردند و در اواخر سال ۱۳۴۷ کشتی‌هایی که از آسیای مرکزی می‌آمدند، بیماری را در ‏جنوا ‏و ‏مارسی ‏شیوع دادند. در تابستان سال ۱۳۴۸ طاعون در ‏ونیز ‏نیز شایع شد و در عرض یک سال تمام سواحل مدیترانه را فراگرفت. پس از آن، طاعون به سرعت به سمت شمال اروپا حرکت کرد و جمعیت این نواحی را، که پس از قحطی‌های پی‌درپی، اپیدمی‌های مختلف به علت سردی هوا و جنگ‌های طولانی به شدت در برابر هر سانحه‌ای ضعیف شده‌بودند، درهم شکست. انتقال بیماری از طریق ‏موش‌ها ‏نقش مهمی در این روند داشت و ‏گربه‌ها ‏در اروپا تقریباً نایاب شدند.
‏شیوع در اروپا
‏طاعون به سرعت در اروپا شیوع یافت. بین ۶۰ تا ۱۰۰‏٪‏ افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شدند زنده نمی‌ماندند و به این ترتیب یک چهارم تا یک سوم کل جمعیت اروپا، و یک سوم تا یک دوم جمعیت اروپای غربی از بین رفتند. ‏اپیدمی در یک شهر به طور متوسط بین ۶ تا ۹ ماه طول می‌کشید. باید توجه داشت که طاعون در مناطق مختلف به یک اندازه سرایت نکرد. بعضی از روستاها و حتی بعضی شهرها و نواحی اصلاً به طاعون دچار نشدند. برای مثال می‌توان ‏بروژ‏، ‏میلان‏، ‏نورمبرگ ‏و ‏لهستان ‏را نام برد.