تحقیق در مورد چگونه به موضوع نما در معماري بينديشيم 17 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏چگونه به موضوع نما در معماري ‏بينديشيم؟
‏نما در لغت نامه دهخدا به معناي صورت ظاهري هر چيزي، آنچه كه ‏در معرض ديد و برابر ‏چشم است، آنچه از بيرون سوي ديده مي شود، منظره ‏خارجي بنا و عمارت،‌ قسمت خارجي ساختمان و ‏نماسازي، فن روسازي ساختمان و ‏ساختن نماي عمارت است.
‏در سال‌هاي اخير پس از مطرح شدن دوباره اهميت ‏فضاهاي عمومي و ارزش زندگي شهري، نما اهميت ‏دوباره اي يافته است. نما در ‏عمل درون ساختمان را از بيرون و فضاي خصوصي را از فضاي عمومي ‏جدا ‏مي كند. نما حاكي از موقعيت فرهنگي سازندگان ساختمان است و نشانگر ميزان نظم طرح ‏ساختمان، ‏امكانات و ذوق تزيين و خانه آرايي طراح و مالك است. يك نما به مثابه معرفي ‏وضعيت ساكنان ساختمان ‏در بين عموم است. نما در واقع صورت ساختمان و ‏بهترين بيان حالتي است كه فرد طراح يا مالك از ‏خود در برابر بيرون دارد. ‏نماهاي داخل ساختمان بيشتر جنبه خصوصي دارند، ليكن نماهايي كه به ‏سمت ‏كوچه و بافت شهر باز مي‌شوند، جنبه عمومي تر دارند.
‏بنابراين وجوه پشت و جلوي ساختمان از يك طرف داراي نمود اجتماعي و از طرف ‏ديگر نمود مشخص ‏ساكنان خود است بنابراين نماي هر ساختمان بايد هم ‏با فضاي عمومي همبستگي داشته باشد و هم بتواند ‏حجم داخلي ساختمان را بيان ‏نمايد.
‏نماي هر ساختمان موثر در مجموعه شهري است كه در آن ‏حضور دارد و اين تاثير را در بدنه خيابان‌ها ‏يا ميدان‌ها كه در آن قرار ‏گرفته است مي گذارد. اگر به نماي ساختمان واحدي، بدون در نظر گرفتن ‏نماي ‏ديگر ساختمانها فكر شود، همگوني نماي شهري در كليت از بين ‏مي‌رود.
‏تناقض بين جنبه شهري و بيان فردي نما در صورتي ‏مي‌تواند از بين رود كه ساختمان جزيي از شهر در ‏نظر گرفته شود و ارتباطات آن ‏با محيط اطراف چند جانبه باشد. نماي رو به كوچه و خيابان بايد تابع ‏عوامل همبستگي بين نماهاي اطراف باشد. اما در عين حال بر اساس تركيبي از ‏اجزا مختلف بر حسب ‏عملكرد، ابعاد و مصالحشان شخصيت خاص خود را دارد.
‏نما در واقع يك سطح صاف و تخت نيست بلكه آن سطح انتقالي بين فضاي داخل و ‏خارج است كه با ‏عقب نشستگي و پيش آمدگي، تراس و غيره با فضاي داخل مسكن ‏ارتباط پيدا مي‌كند.
‏براي اينكه نماي ساختمان حريم خصوصي ساكنان خود ‏را حفظ كند بايد نسبت به خيابان بسته‌تر ومحفوظتر ‏باشد.
‏نماي ساختمان بايد به‌دنبال خلق يك كليت هماهنگ ‏به‌وسيله تناسب خوب پنجره ها، بازشوهاي در، ‏سايبان و محدوده سقف‌ها،‌ سازه ‏عمودي و افقي، مصالح، رنگ، عناصر تزييني و... باشد. پنجره‌ها ‏همواره با ديگر عناصر ديوار، ‌سطوح باز و بسته، تيره وروشن، صاف و ناهموار ‏را بوجود مي آورند.
‏به علت تكرار دوره اي پنجره ها، در ساختمان‌هاي ‏چند طبقه، نظم كاملي به چشم مي‌خورد. اما گاه به‌علت ‏افزايش نور در طبقات بالاتر ‏كاهش داده مي‌شود و اين نظم آهنگ خود را از دست ‏مي‌دهد.
‏جداسازي عناصر افقي و عمودي تاثير كلي در نما ‏دارد. تناسبات عناصر ساختمان لازم است با كل ابعاد ‏ساختمان مطابقت داشته باشد. ‏براي مثال در ساختمان‌هاي كوتاه عريض، ابعاد عرضي غالب خواهد ‏بود