مبانی نظری وپیشینه تحقیق تعصب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 38 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏تعصب
‏تعصّب‏ ‏از‏ ‏مادّه‏ «‏عَصَبَ‏»‏ ‏در‏ ‏اصل‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏رشته‏ ‏هایی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مفاصل‏ ‏استخوانها‏ ‏و‏ ‏عضلات‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏هم‏ ‏پیوند‏ ‏می‌دهد‏. ‏سپس‏ ‏این‏ ‏مادّه‏ ‏به‏ ‏معنای‏ ‏هر‏ ‏نوع‏ ‏وابستگی‏ ‏شدید‏ ‏فکری‏ ‏و‏ ‏عملی‏ ‏آمده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏غالبا‏ ‏بار‏ ‏منفی‏ ‏دارد؛‏ ‏هر‏ ‏چند‏ ‏وابستگی‏ ‏مثبت‏ ‏نیز‏ ‏در‏ ‏مفهوم‏ ‏آن‏ ‏هست‏ (‏حسینی،‏ 1386).
‏درلغت‏ ‏نامه‏ ‏دهخدا‏ ‏در‏ ‏معنای‏ ‏تعصب‏ ‏کردن‏ ‏آمده‏ ‏است‏:" ‏جانب‏ ‏داری‏ ‏کردن،‏ ‏طرفداری‏ ‏شدید‏ ‏کردن،‏ ‏حمایت‏ ‏بدون‏ ‏چون‏ ‏و‏ ‏چرا‏ ‏کردن،‏ ‏عصبیت‏ ‏کردن‏" (‏لغت‏ ‏نامه‏ ‏دهخدا‏).
‏تعصب‏ ‏در‏ ‏فرهنگ‏ ‏عمید،‏ ‏جانب‏ ‏داری‏ ‏کردن‏ ‏از‏ ‏کسی‏ ‏یا‏ ‏از‏ ‏طریقه‏ ‏و‏ ‏مذهبی،‏ ‏حمایت‏ ‏و‏ ‏یاری‏ ‏کردن،‏ ‏به‏ ‏چیزی‏ ‏دلبسته‏ ‏و‏ ‏مقید‏ ‏بودن‏ ‏و‏ ‏سخت‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏دفاع‏ ‏کردن،‏ ‏معنی‏ ‏شده‏ ‏است‏ (‏فرهنگ‏ ‏عمید‏).
‏همچنان‏ ‏دیگر‏ ‏فرهنگ‏ ‏ها‏ ‏تعصب‏ ‏را‏ ‏جانب‏ ‏داری‏ ‏کردن،‏ ‏حمایت‏ ‏کردن،‏ ‏حمیت‏ ‏داشتن،‏ ‏پرخاش‏ ‏کردن،‏ ‏سخت‏ ‏گرفتن،‏ ‏حمیت،‏ ‏عصبیت‏ ‏وسختگیری‏ ‏ترجمه‏ ‏کرده‏ ‏اند‏. ‏تا‏ ‏این‏ ‏جا‏ ‏فکر‏ ‏نمی‌شود‏ ‏نقصی‏ ‏کلی‏ ‏یا‏ ‏جزیی‏ ‏درآن‏ ‏متصور‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏مورد‏ ‏نکوهش‏ ‏قرارگیرد‏. ‏چه‏ ‏بسا‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏مواردی‏ ‏مثبت‏ ‏و‏ ‏پسندیده‏ ‏نیزمی‏ ‏باشد‏. ‏اما‏ ‏کاربرد‏ ‏این‏ ‏واژه‏ ‏در‏ ‏اصطلاح‏ ‏در‏ ‏واقع‏ ‏مغایر‏ ‏و‏ ‏مناقض‏ ‏معنای‏ ‏لغوی‏ ‏آن‏ ‏است‏ (‏رومان،‏ 1387).
‏”‏تعصب‏”‏ ‏و‏”‏عصبیت‏”‏ ‏در‏ ‏اصل‏ ‏از‏ ‏ماده‏”‏عصب‏”‏ ‏به‏ ‏معنی‏ ‏رگ‏ ‏ها‏ ‏و‏ ‏پی‌هایی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مفاصل‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏هم‏ ‏ارتباط‏ ‏می‌دهد،‏ ‏سپس‏ ‏هر‏ ‏گونه‏ ‏ارتباط‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏هم‏ ‏پیوستگی‏ ‏را‏ ‏تعصب‏ ‏و‏ ‏عصبیت‏ ‏نامیده‌اند،‏ ‏اما‏ ‏معمولا‏ ‏این‏ ‏لفظ‏ ‏در‏ ‏مفهوم‏ ‏افراطی‏ ‏و‏ ‏مذموم‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏می‌رود‏. ‏تعصب‏ ‏و‏ ‏تحجر‏ ‏به‌‏ ‏معنای‌‏ ‏ایستایی،‏ ‏تحول‌‏ ‏ناپذیری،‏ ‏جمود‏ ‏و‏ ‏برنتابیدن‌‏ ‏فرهنگ‌‏ ‏و‏ ‏ارزش‌های‏ ‏حق‌‏ ‏و‏ ‏متعالی‌‏ ‏است‌‏ ‏که‌‏ ‏هم‌‏ ‏در‏ ‏ساحت‌‏ ‏بینش‌‏ ‏و‏ ‏دانش‌‏ (‏تحجر‏) ‏و‏ ‏هم‌‏ ‏در‏ ‏حوزه‌‏ ‏گرایش‌‏ ‏و‏ ‏رفتار‏ (‏جمود‏) ‏بروز‏ ‏و‏ ‏ظهور‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏عقل‌‏ ‏و‏ ‏دل‌‏ ‏و‏ ‏ابزارهای‌‏ ‏معرفت‌یاب‌‏ ‏و‏ ‏منابع‌‏ ‏شناخت‌زا‏ ‏را‏ ‏نیز‏ ‏شامل‌‏ ‏می‌گردد‏ (‏مطهری،‏ 1377).