تحقیق در مورد فضانوردی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏فضانوردی
‏بر اساس تعریف ‏فدراسیون بین‌المللی هوانوردی‏ (FAI‏)، پرواز در ارتفاع بالاتر از یکصد کیلومتر «سفر فضایی» محسوب می‌شود. ‏فدراسیون بین‌المللی هوانوردی‏ ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح متوسط دریاها را مرز بین ‏جو زمین‏ و ‏فضا‏ یا به اصطلاح «‏خط کارمن‏» نامیده است. در ارتفاع بیشتر از خط کارمن، غلظت ‏جو زمین‏ به دلیل افزایش ناگهانی و شدید دما به قدری کاهش می‌یابد که می‌توان از ‏نیروی پسای‏ ناشی از برخورد مولکولهای جو با شئ پرنده صرف‌نظر کرد. از دیگر سو بر اساس تعریف ‏سازمان فدرال هوانوردی آمریکا‏، فردی که قادر باشد در ارتفاعی بیش از ۸۰ کیلومتر از سطح زمین پرواز کند، مفتخر به کسب عنوان فضانوردی خواهد شد. این ارتفاع جایی است که لایه ‏مزوسفر‏ تمام می‌شود.‏[۲]
‏مهندسان طراح ‏هوافضا‏ هنگام طراحی و یا شبیه‌سازی بازگشت اجرام به جو زمین، گذر از ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری را عبور از مرز جو به فضا در نظر می‌گیرند. سرعت بسیار زیاد اجسام در بازگشت به جَو دلیل این انتخاب است. در سرعتهای بسیار زیاد، جو رقیق در فاصله بین ارتفاع ۱۲۰ تا ۱۰۰ کیلومتری، نیروی ‏پسای‏ اتمسفری قابل توجهی تولید می‌کند.‏[۲]
‏نخستین‌های فضانوردی
‏یوری گاگارین‏ اولین فضانورد جهان
‏نخستین موجود زنده در فضا
‏نخستین موجود زنده‏ در فضا سگی به نام ‏لایکا‏ بود که در ‏۳ نوامبر‏ سال ‏۱۹۵۷ میلادی‏، تنها یک ماه پس از پرتاب ‏اسپوتنیک-۱‏ به فضا و آغاز رسمی عصر فضا، با فضاپیمای ‏روسی‏ ‏اسپوتنیک-۲‏ به مدار زمین پرتاب شد. از این پرواز برای آزمایش ارگان‌های زنده‏ٔ‏ بدن در مرحله‏ٔ‏ پرتاب و شرایط بی‌وزنی و برای تکمیل سیستم‌های پشتیبانی حیات در اولین فضاپیمای سرنشین‌دار استفاده شد. فضاپیمای اسپوتنیک-۲ حامل لایکا برای بازگشت به زمین طراحی نشده بود، و لایکا مدتی پس از پرتاب در مدار زمین جان سپرد.‏[۳]
‏نخستین انسان فضانورد
‏نخستین فضانورد جهان‏ ‏یوری گاگارین‏ کیهان‌نورد ‏روسی‏ بود که روز ‏۲۳ فروردین‏ ‏۱۳۴۰‏ با فضاپیمای ‏وستوک-۱‏ به فضا رفت و در طول ۱۰۸ دقیقه یک دور مدار زمین را پیمود.