تحقیق در مورد صفات متّقين در نهج البلاغه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏صفات متّقين در نهج البلاغه
‏     
‏ محسن قرائتى در باره كسى مى‏خواهم سخن بگويم كه بدرستى او را نمى‏شناسم، و در باره چيزى مى‏خواهم حرف بزنم، كه خود فاقد آن هستم: على (ع) و تقوى. بحث من تشريح بخشى از خطبه (193 نهج البلاغه صبحى...
 
‏محسن قرائتى
‏در باره كسى مى‏خواهم سخن بگويم كه بدرستى او را نمى‏شناسم، و در باره چيزى ‏مى‏خواهم حرف بزنم، كه خود فاقد آن هستم: على (ع) و تقوى.
‏بحث من تشريح بخشى از خطبه (193 نهج البلاغه صبحى صالح و خطبه 184 فيض) ‏معروف به خطبه همّام است كه صفات متّقين را بيان مى‏دارد. در چگونگى ايراد اين كلام ‏حضرت، گفته مى‏شود كه همّام-  يكى از اصحاب پرهيزكار امير المؤمنين-  از ايشان ‏درخواست كرد كه متّقين را براى او توصيف نمايند. حضرتش از اين امر طفره رفت. لكن ‏همّام اصرار بسيار نمود، تا آنكه حضرت لب به سخن گشود. و به نظر من، اين خطبه، ‏همچون آئينه‏ايست پيش روى مؤمنين، تا خود را با معيارهاى متّقين مقايسه كنند.
‏خطبه، با ذكر مقدّمه كوتاهى پيرامون استغناء حق تعالى از آفرينش خلق، و اين ‏كه نه معصيت هيچ بنده‏اى براى خداوند ضرر دارد، و نه طاعت هيچكس منفعتى براى حق ‏تعالى مى‏آورد، آغاز مى‏شود. سپس خطبه چنين ادامه مى‏يابد: «فالمتّقون فيها هم أهل ‏الفضائل». تعبير خاص حضرت (هم أهل الفضائل) مى‏رساند كه فقط آنهائى داراى فضيلت‏اند ‏كه متّقى باشند. در بينش اسلامى اساس فضيلت و برترى، تقوى است: يا أَيُّهَا ‏النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ. نه نژاد ونه زبان و نه قوميّت، هيچيك ملاك برترى ‏نيست. در نماز هم ما نمى‏گوئيم السّلام علينا و على ايرانيها بلكه مى‏گوئيم السّلام ‏علينا و على عباد اللّه الصّالحين.
«‏منطقهم الصّواب». پيامبر اكرم (ص) فرمود: «لسانك سبع إن أطلقته أكلتك» زبان ‏تو درنده است، اگر اين زبان درنده را آزاد و رها كنى ترا مى‏بلعد. و باز از پيامبر ‏اكرم (ص) نقل شده كه فرمود: «لا بشى‏ء أحقّ بطول السّجن من اللّسان»: هيچ چيز براى ‏زندانى شدن (و براى طولانى‏تر شدن زندانش) شايسته‏تر از زبان نيست.
«‏و ملبسهم الاقتصاد» لباس و پوشش ميانه روانه را، ما در سيره پيامبر اكرم (‏ص) و أئمه هدى بروشنى مى‏يابيم. در حديث است كه: «كان رسول اللّه (ص) يلبس اللّيّن ‏تارة و الخشن أخرى» پيامبر اكرم گاه لباس نرم مى‏پوشيدند، و گاه لباس خشن. نه هميشه ‏لباس نرم مى‏پوشيدند و نه هميشه لباس خشن. زيرا اگر هميشه انسان مقيّد به لباس نرم ‏باشد نشانه راحت طلبى و ناز پروردگى اوست، و اگر هميشه هم لباس خشن بپوشد ممكن است ‏نشانه شهرت طلبى و ريا باشد. قال على (ع): اللبس ما لا تشتهر.
‏بهر حال «ملبس اقتصاد»-  آن گونه كه از سيره معصومين (ع) فهميده مى‏شود-  ‏استفاده از پوشاك است بعنوان «آلت»، بگونه‏اى كه اين آلت و وسيله، فرد را از «هدف» ‏و غايت متعالى خويش منصرف و منحرف نكند. خواه لباس نرم و خواه لباس خشن، هيچكدام ‏براى انسان هدف و بت نشود. و حتى اين اصل اختصاصى به لباس ندارد، در ساير لوازم ‏زندگى نيز چنين است. مركب پيامبر اكرم گاه «براق» است و گاه «حمار».
«‏و مشيهم التّواضع»: انسان متّقى در ساده‏ترين امور خود نيز دقّت نظر دارد.
‏حتّى راه رفتن و مشى انسان متّقى، همراه با تواضع و متانت است. (حال راه ‏رفتن بمعناى پياده روى باشد و يا بمعناى موتور سوارى و ماشين سوارى، بهر حال فرقى