تحقیق در مورد بيعت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏«بيعت» و كاركردهاى آن در عصر جاهلى و صدر اسلام‏
‏حميد رضا مطهرى 1
‏يكى از سنت‏هاى عصر جاهلى كه مورد تأييد و استفاده‏ى اسلام قرار گرفت بيعت است.
شباهت‏ها و تفاوت‏هايى ميان بيعت در عصر جاهلى و صدر اسلام وجود دارد. شباهت، بيش‏تر در شكل اجرا و برخى شرايط و خصوصيات و متوليان امر بيعت است؛ اما تفاوت مهم بيعت در عصر جاهلى با صدر اسلام، تفاوت كاركردى آن است كه ريشه در نظام سياسى و نوع حاكميت موجود در آن دو عصر دارد.
در اين نوشتار سعى كرده‏ايم ضمن بيان معناى بيعت و اشاره‏ى مختصرى به نظام سياسى و برخى سنت‏هاى عصر جاهلى و صدر اسلام، تفاوت كاركردى آن را در اين دو عصر بيان كنيم.
‏واژه‏هاى كليدى: بيعت، سنّت، عصر جاهلى، صدر اسلام، كاركرد انشايى، كاركرد تأكيدى.
‏مفهوم بيعت‏
‏بيعت از ماده بيع (ب - ى - ع) و به معناى عهد و پيمان و پذيرش رياست و حكومت كسى است.2 بيع به معناى خريد و فروش بين بايع و مشترى است بيعت نيز معامله‏اى است كه بين بيعت كننده و بيعت شونده واقع مى‏شود. بيع و بيعة از حيث شكل ظاهرى هم يكسان‏اند. در عرب رسم بود كه هنگام خريد و فروش پس از تعيين ثمن و مثمن، براى قطعى شدن معامله، دست راست خود رابه هم مى زدند و مى‏فشردند (مصافحه مى‏كردند)؛ اين عمل در بستن پيمان هم به كار برده مى‏شد و به تدريج در هنگام انعقاد پيمان و انتخاب فرمانده جنگ و رييس قبيله و... همين عمل مرسوم شد و به هنگام بيعت دست راست خود را در دست حاكم يا رييس يا فرمانده جنگ و... مى‏گذاشتند وابراز وفادارى مى‏كردند.
بيعت در اصطلاح عبارت است از تعهدى كه شخص يا اشخاصى به منظور اطاعت يا وفادارى نسبت به شخص يا اشخاص ديگر مى‏پذيرند و، در مقابل، شخص يا اشخاص بيعت شونده نيز وظيفه‏اى را بر عهده مى‏گيرند.
دانشمندان تعاريفى را براى تعريف بيعت آورده‏اند، از جمله «معناها المعاقدة و المعاهدة3...»،
كان المبايع يعاهد اميره‏4...» و «البيعة الصفقة على ايجاب البيع و على المبايعة».5
در اين تعريف‏ها از كلماتى نظير معاقده، معاهده و مبايعه (باب مفاعله) استفاده كرده‏اند كه داراى معناى طرفينى است و از آن‏جا كه بيعت يك نوع عقد است ودر عقد نيز دو طرف وجود دارد (ايجاب و قبول)، هر كدام چيزى رابه ديگرى واگذار كرده، حقى بر ديگرى پيدا مى‏كنند كه در صورت تخطّىِ يكى از آنها، تعهد و مسئوليت طرف مقابل نيز از بين مى‏رود؛ بنابراين، اثر بيعت با توجه به عقدى بودن و طرفينى بودن آن، پيدايش مسئوليت متقابل در طرفين اين عقد است. اين مسئله را در بيعت‏هاى انجام گرفته، خصوصاً در دوران اسلامى و در كلام بزرگان دين مبين اسلام و كارهاى آنها ملاحظه مى‏كنيم.
پيامبرصلى الله عليه وآله در عقبه‏ى ثانى به يثربيان فرمود: «با شما بر اسلام بيعت مى‏كنم.» برخى افراد سؤال كردند: يا رسول‏اللَّه، مى‏خواهيم بدانيم كه با بيعت، خدا و رسول او چه حقوقى بر ما پيدا مى‏كنند و ما چه حقوقى بر آنها داريم؟ پيامبرصلى الله عليه وآله به بيان آن پرداختند.6 امام على‏عليه السلام در نهج البلاغه به حقوق متقابل حاكم و مردم اشاره دارند: «اى مردم، مرا بر شما حقى و شما را بر من حقى است...».7
بنابراين، با توجه به تعاريف بيعت و كلمات دانشمندان و سخنان بزرگان دين (مانند پيامبرصلى الله عليه وآله و على‏عليه السلام) چنين استنباط مى‏شود كه بيعت يك امر تعاقدى و طرفينى است.