تحقیق در مورد چرا دینی یاد می گیریم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏گاهی دیر یاد می‌گیریم‏
‏گاهی فکر می‌کنیم وقتی از حقیقت جنگ حرف می‌زنیم، شاید کمی مبالغه به نظر بیاید یا بگویند پای‌مان را از گلیم جنگ بیش‌تر دراز کرده‌ایم. به هر صورت اعتقاد داریم تا حقیقت جنگ از جنبه‌های گوناگونش روشن نشود، این واقعه بزرگ و سرنوشت‌ساز گرفتار همین تبلیغات روزمره خواهد بود که حاصلی جز تکرار و ملال نخواهد داشت. راه یافتن به آن‌چه که در دل جنگ گذشته است جز با پژوهش و تعقل که ضامن آن ارایه اسناد و مدارک حقیقی جنگ است، میسر نیست. بسیاری از پژوهشگران دل‌سوز و جوان که کم یا زیاد دستی بر آتش دارند معتقدند این دفاع باور نکردنی با این شیوه بازگویی و ارایه مرسوم نه تنها ماندنی نخواهد بود، بلکه هر روز بر ابهامات آن اضافه خواهد شد.
‏صفحه‌های سال‌خورده تاریخ هم گاهی درس‌هایی به ما می‌دهد که آن را دیر یاد می‌گیریم. در همین جنگ جهانی اول که بوشهر به اشغال قوای انگلیس درآمد، یک روحانی بیداردل برای مبارزه با اشغال‌گران تلاش زیادی می‌کند. او حتی برای رئیس‌علی دلواری و سایر مبارزان آن روزگار "آیین‌نامه حرب" می‌نویسد. اتکای اصلی این آیین‌نامه متون دینی به خصوص نهج‌البلاغه است.
‏آیت‌الله بلادی بوشهری که به چندین زبان خارجی نیز تسلط داشت این آیین‌نامه را در یک صد و ده ماده تدوین کرده و در اختیار مبارزانی قرار می‌دهد که تلخی اشغال صفحات جنوب را جز با مبارزه نمی‌توانستند در کام این ممکلت شیرین کنند. به خاطر همین مبارزات این روحانی به شدت مورد تنفر انگلیس‌ها بود.
امروز همه‌ی ماده‌های این آیین‌نامه حرب برای هر متفکر و اندیشمند نظامی قابل مطالعه و تجزیه و تحلیل است. برای این که از اصل موضوعی که برای حرف زدن انتخاب کرده‌ایم دور نشویم، عین ماده بیست و یکم از آیین نامه حرب را برایتان می‌نویسم.
‏آیت‌الله بلادی نوشته‌اند؛
‏"فرمان‌فرما(فرمانده) باید یک دستگاه مطبعه مختصری با خود داشته باشد. حوادث حرب را طبع و نشر دهد از روی حقیقت، مگر هنگامی که ضرورت متقتضی اخفاء آن باشد، موقتاً"
‏هوشیاری تاریخی آیت‌الله بلادی به خصوص در تدیون ماده بیست و دوم آیین‌نامه حرب موجب شده است که دفاع مردم در برابر اشغالگران انگلیسی، علاوه بر یک دفاع مشروع و قانونی، به عنوان یک واقعه تاریخی هم دیده شود. یعنی زمان حال را درک کرده و شرایط آن را برای آینده ثبت و ضبط کند.
این روشن‌بینی در حالی است که آن روزگار، روزنامه و صنعت چاپ نه رشد امروز را داشت و نه چندان مورد اعتنا افکار عمومی بوده است. از طرف دیگر کلمه "حقیقت" در ماده بیست و دوم در واقع یک کلمه کلیدی است.
وقتی به فرمان‌فرما صلاحیت نوشتن و طبع و نشر داده می‌شود به این معنا است؛ به کسانی که صلاحیت نوشتن می‌دهند قاعدتاً نباید خلاف بنویسد.
توصیه‌های هوشمندانه این روحانی گمنام، چندان مورد توجه فرماندهان مبارز جنوب قرار نمی‌گیرد. حتی ایشان در ماده بیست و سوم نیز بر عکاسی از صحنه‌های نبرد تأکید دارند. اگر به توصیه‌ها عمل شده بود امروز از آن قطعه تاریخی ما صاحب یک گنجینه غنی و با ارزش از عکس‌ها و گزارش‌های گرم و به روز از مقاومت مردم ساده جنوب در برابر ارتش قدرتمند انگلیس بودیم.
ایشان تأکید دارند اگر ضرورت ایجاب می‌کند که حقیقت جنگ پنهان بماند، قید موقتاً را رد پایان جمله می‌آورند. این نشان‌دهنده آن است که پس از رفع ضرورت، حقیقت جنگ را بیان کنید.
امروز ما نسلی هستیم که از دور یا نزدیک زیر آتش یک جنگ هولناک اما دفاعی زندگی کرده و سربلند بیرون آمده‌ایم. کم نیست حقایقی که در زمان اشغال جنوب توسط قوای انگلیس یا گفته نشد یا فراموش شده است. این‌ها درس‌هایی است که تاریخ می‌دهد ولی هنوز معلوم نیست چرا ما این قدر دیر یاد می‌گیریم و چرا خیال می‌کنیم گفتن از حقیقت دفاع هشت ساله ممکن است مبالغه باشد یا پایی درازتر از گلیم.