پیشینه و مبانی نظری مدیریت سرمایه در گردش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 33 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏2-‏1‏- ‏م‏قدمه‏ ‏13
‏2-2- ‏مد‏ی‏ر‏ی‏ت‏ ‏سرما‏ی‏ه‏ ‏در‏ ‏گردش‏ ‏14
‏2-3- ‏استراتژ‏ی‏ ‏ها‏ی‏ ‏گوناگون‏ ‏سرما‏ی‏ه‏ ‏در‏ ‏گردش‏ ‏و‏ ‏سياستها‏ی‏ ‏مطلوب‏ ‏17
‏2-3-1 ‏استراتژ‏ی‏ ‏محافظه‏ ‏کارانه‏ ‏18
‏2-3-2 ‏استراتژ‏ی‏ ‏متهورانه‏ ‏19
‏2-3-2-1 ‏س‏ی‏است‏ ‏سرما‏ی‏ه‏ ‏گذار‏ی‏ ‏سرما‏ی‏ه‏ ‏در‏ ‏گردش‏ ‏20
‏2-3-2-2 ‏س‏ی‏است‏ ‏تام‏ی‏ن‏ ‏مال‏ی‏ ‏سرما‏ی‏ه‏ ‏در‏ ‏گردش‏ ‏24
‏2-3-3 ‏استراتژ‏ی‏ ‏متعادل‏ ‏26
‏2-4- ‏استراتژ‏ی‏ ‏سرمايه‏ ‏در‏ ‏گردش‏ ‏و‏ ‏ريسک‏ ‏و‏ ‏بازده‏ ‏27
‏2-5- ‏اهداف‏ ‏سودآور‏ی‏ ‏و‏ ‏نقد‏ی‏نگ‏ی‏ ‏27
‏2-6- ‏شرا‏ی‏ط‏ ‏اقتصاد‏ی‏ ‏و‏ ‏سرما‏ی‏ه‏ ‏در‏ ‏گردش‏ ‏30
‏2-7- ‏پ‏ی‏ش‏ی‏نه‏ ‏تحق‏ی‏ق‏ ‏31
‏2-7-1 ‏تحق‏ی‏قات‏ ‏خارج‏ی‏ ‏32
‏2-7-2 ‏تحق‏ی‏قات‏ ‏داخل‏ی‏ ‏35
‏2-8- ‏خلاصه‏ ‏فصل‏ ‏40
‏2-1- مقدمه
‏ این پژوهش تاثیر سیاست متهورانه مدیریت سرمایه‏ در گردش را روی سودآوری بررسی می‏کند و بطور خاص رابطه تصمیمات سرمایه‏گذاری شرکت‏‏های غیرمالی با سودآوری و همچنین تاثیر تصمیمات تامین مالی سرمایه در گردش بر سودآوری شرکت ها ی نمونه را در بازار ایران مورد بررسی قرار می دهد. علاوه براین، این مطالعه تاثیر دوره پژوهش (1390-1383) را روی اندازه گیری عملکرد یک شرکت مورد ارزیابی قرار می دهد.
‏مطالعات مالی (اپتو‏. Lawrence Awopetu
‏ 2012، 123؛ نظیر و افزا ‏. Nazir‏ & Afza
‏ 2009، 186؛ وینرب و ویسچر ‏. Weinraub‏ & Visscher
‏ 1998، 174) نشان می‏‏دهد که ‏مفهوم سیاست مدیریت سرمایه در گردش بر اساس (الف) تصمیمات تامین مالی و (ب) ‏تصمیمات سرمایه گذاری یک شرکت می باشند. تصمیمات تامین مالی سرمایه در گردش را می توان به دو روش شامل سیاست‏‏های متهورانه و محافظه کارانه سرمایه در گردش نزدیک کرد. وینرب و ویسچر (1998) اظهار داشتند؛ متهورانه و محافظه کارانه واژه های نسبی هستند، نشان دهنده درصدی از مجموع بدهی های جاری و دارایی جاری که برای دست آوردن بخشی از کل دارایی های یک شرکت استفاده می‏‏شوند. در این بخش وسعت و عمق سیاست مدیریت سرمایه در گردش و چارچوب نظری آنرا که اساس و پایه مطالعه و تمرکز روی حوزه‏های بالقوه می باشد را مورد ارزیابی قرار می‏دهیم.
‏2-2- مدیریت سرمایه در گردش‏ ‏
‏سرمايه در گردش يكي از مباحث مهم در مديريت زنجيره تامين از نگاه مالي مي باشد بالاخص براي سازمان‏‏ها با اندازه هاي كوچك تر كه دارايي‏‏ها و بدهي‏‏هاي جاري حجم عظيمي از سرماية آنها را تشكيل مي‏‏دهد وبر روی آن عوامل زيادي همچون مديريت وجوه نقد، ابزارهاي كنترل ريسك، نسبت بدهي، جريان نقدي عملياتي وغيره تاثير مي‏‏گذارد که به نوبه خود مديريت سرمايه در گردش و سياست هاي سرمايه در گردش اتخاذ شده موجب افزايش سودآوري سازمان گرديده و يك موقعيت نقدينگي بهينه را براي آن فراهم سازد‏ ‏(فتحی‏ و ‏توکلی‏ 1388، 112‏)‏. ‏شرکت های کوچک ‏ومتوسط، ‏منابع ‏حیاتی ‏سرشار ‏از ‏پویایی، خلاقیت ‏و ‏انعطاف ‏پذیری ‏در ‏کشورهای ‏صنعتی ‏و ‏در ‏حا ل توسعه ‏هستند.‏ این ‏شرکت ها ‏نقش ‏انکارناپذیری ‏در ‏توسعه اشتغال ‏جهانی ‏دارند که ‏کمبود ‏منابع ‏مالی ‏از ‏مهمترین ‏مشکلات این شرکت ها است؛ لذا ‏مدیریت ‏آنها ‏باید ‏تصمیمهای تامین ‏مالی ‏بگیرد ‏که ‏از ‏یک ‏طرف ‏نقدینگی ‏مورد ‏نیاز ‏برای تداوم ‏فعالیت ‏شرکت ‏فراهم ‏شود ‏و ‏از ‏طرف ‏دیگر، ‏کمترین هزینه ‏را ‏برای ‏شرکت ‏داشته ‏باشد. ‏از ‏روشهای ‏مناسب ‏و کم ‏هزینه ‏برای ‏تامین ‏مالی ‏کوتاه مدت، ‏"‏مدیریت ‏بهینه سرمایه ‏در ‏گردش ‏"‏است‏ ‏(جان نثاری 1391‏، 8‏)‏.
‏نوآوري ‏مسیرحرکت ‏به سوي ‏جامعه ‏دانشی ‏را ‏می سازد. متداولترین ‏رویکرد ‏پیشبرد ‏نوآوري، ‏توجه ‏به ‏فعالیت‏‏هاي ‏تحقیق ‏و ‏توسعه ‏و ‏فناوري هاي ‏پیشرفته ‏است .‏این ‏واقعیت ‏که ‏سهم ‏بنگاه‏‏هاي ‏صنعتی ‏داراي ‏فناوري‏‏هاي ‏متوسط ‏و ‏پایین ‏در ‏تولید ‏و ‏رشد ‏اقتصادي ‏کشورهاي ‏در ‏حال ‏توسعه ‏بسیار ‏بیشتر ‏از ‏بخش ‏فناوري پیشرفته ‏است، ‏تناسب ‏این ‏رویکرد ‏با ‏شرایط ‏کشورهاي ‏در ‏حال ‏توسعه ‏زیر ‏سئوال ‏می رود. ‏بویژه ‏آنکه ‏نوآوري ‏پدیدهاي ‏فراگیر ‏است ‏و ‏در ‏تمام ‏بخش‏‏ها ‏صرف نظر از ‏نوع ‏فناوري ‏می تواند ‏ظهور ‏کند. ‏کمبود ‏توجه ‏سیاستگذاران ‏به ‏بنگاه‏‏هاي ‏داراي ‏فناوري ‏متوسط ‏و ‏پایین ‏موجب ‏افزایش ‏عقب ‏ماندگی ‏آنها ‏شده ‏و ‏شکاف فناوري ‏کشورهاي ‏در ‏حال ‏توسعه ‏را ‏بیشتر ‏می کند (‏خداداد‏ ‏حسینی‏ و همکاران 1391، 101).‏ برای شرکتی که هدف آن تحصيل سود است،‏ ‏در موردسرمايه در گردش سياستی مطلوب است که ثروت سهامداران را به حداکثر برساند.مدیران شرکت‏‏ها استراتژی‏‏هایی رابه اجرادرمی آورندکه ازنظرریسک،‏ ‏بازده آنها رامحافظه کارانه یاجسورانه می نامند.
‏مفاهیم اساسی، راهبردها، و سیاست های مدیریت سرمایه در گردش بر نظریه خالص سرمایه در گردش استوار هستند (اپتو 2012، 14). محققان دیگر (نظیر و افزا 2009، 196؛ وینرب و ویسچر 1998، 145)، تعریف خالص سرمایه در گردش را به عنوان تفاوت بین دارایی‏‏های جاری شرکت‏‏ها و بدهی‏‏های جاری آنها در یک تاریخ خاص ترازنامه بیان کرده‏‏اند.
‏سرمایه ‏در ‏گردش ‏در ‏یک ‏شرکت، ‏مجموعه ‏مبالغی ‏است ‏که در ‏دارائی‏های ‏جاری ‏سرمایه ‏گذاری می ‏شود. ‏اگر بدهی‏‏های ‏جاری ‏از ‏دارائی‏های ‏جاری ‏کسر ‏گردد ‏سرمایه ‏در ‏گردش ‏خالص ‏بدست ‏می ‏آید (نیکومرام و همکاران 1386، 16). به عبارت دیگر تعریف ‏واژه ‏سرمایه ‏در ‏گردش ‏در ‏متون
‏حسابداری،دارایی های ‏جاری ‏منهای ‏بدهی‏‏های ‏جاری ‏است ‏و ‏نشانگر میزان ‏سرمایه ‏گذاری ‏شرکت ‏در ‏وجه ‏نقد، ‏اوراق ‏بهادار قابل ‏فروش، ‏حساب‏‏های ‏دریافتنی ‏تجاری ‏و ‏موجودی ‏مواد و ‏کالا ‏منهای ‏بدهی‏‏های ‏جاری ‏است. ‏برخی ‏نویسندگان، سرمایه ‏در ‏گردش ‏را ‏به ‏وسیله ‏مجموع ‏دارایی‏‏ها ‏و ‏بدهی‏‏های جاری ‏معنی ‏می‏‏کنند ‏و ‏اختلاف ‏آنها ‏را ‏به ‏عنوان ‏سرمایه ‏درگردش ‏خالص ‏بیان ‏می‏‏کنند. ‏به ‏عبارت ‏دیگر، ‏سرمایه ‏درگردش ‏خالص، ‏معرف ‏آن ‏بخش ‏از ‏دارایی‏‏های ‏جاری ‏است که ‏بر ‏بدهی‏‏های ‏جاری ‏فزونی ‏دارد ‏و ‏از ‏طریق ‏بدهیهای درازمدت ‏و ‏حقوق ‏صاحبان ‏سرمایه، ‏پشتیبانی ‏شده ‏است (شباهنگ ‏1387، 145). همانند ‏تعداد ‏زيادي ‏از ‏عناوين ‏مديريت ‏مالي، ‏سرمايه ‏در گردش ‏نيز ‏به وسيله ‏افراد ‏مختلف ‏در ‏مفاهيم ‏متفاوتي ‏به كار ‏رفته ‏است. ‏از ‏لحاظ ‏واژه ‏شناسي ‏نيز سرمايه ‏در ‏گردش ‏در ‏مقابل ‏عبارت ‏انگليسي Working capital ‏ آورده ‏شده ‏است ‏و ‏در ‏تعبير ‏ديگري ‏مترادف Criculated Capital‏ مي ‏باشد (مالکی نیا و همکاران 1390، 144).
‏فالوپ و آجیلور ‏. Falope , Ajilore
‏(2009) اظهار داشتند که عناصر خالص سرمایه در گردش یک شرکت (دارایی‏‏های جاری) شامل وجه نقد، موجودی‏‏ها، حساب‏‏های دریافتنی کوتاه مدت و سایر پیش پرداختها و از طرف تامین مالی، ‏حساب بدهی‏‏های جاری که اسناد و پرداختنی‏‏های کوتاه مدت می‏‏باشند. ایجاد یک تعادل بین دارایی‏‏های جاری و بدهی های جاری ‏برای مدیریت شرکت ها مهم است، زیرا شرکت به حفظ دارایی های جاری کافی ‏نیاز دارند، تا قادر به مقابله با ادعاهای کوتاه مدت باشد، که متعهد به پرداخت آنها است. ناتوانی یک شرکت برای انجام ‏تعهدات مالی خود در قبال طلبکاران کوتاه مدت (بدهی‏‏های جاری)، آنها را در مراحل انحلال شرکت محق قرار داده است.
‏طبق ‏تفکر انتقادی، نظریه خالص سرمایه در گردش بیشتر از نظریه ‏ناخالص سرمایه در گردش مورد توجه قرار می گیرد. به عبارت دیگر تئوری سرمایه در گردش ناخالص، نقش دارایی‏‏های جاری را به تنهایی به عنوان اساسی برای عملیات‏‏های یک شرکت مورد ملاحظه قرار می دهد. با این حال، مدیران مالی شرکت‏‏ها خوب می‏‏دانند که، سطح نقدینگی یک شرکت تنها به درآمدهای حاصل از فروش موجودی‏‏ها وابسته نیست ‏بلکه همچنین به تعهدات مالی شرکت هم بستگی دارد (لارنس2012، 15).
‏همچنین باید به مفهوم خالص سرمایه در گردش عملیاتی به عنوان طرف افراطی تئوری‏‏های سرمایه در گردش توجه کرد. سرمایه در گردش خالص عملیاتی برابر با وجوه نقد، حساب‏‏های دریافتنی و موجودی‏‏ها منهای حساب‏‏های پرداختنی وتعهدات است. سرمایه در گردش خالص عملیاتی، برخی از حساب‏‏های دارائی‏‏های جاری از جمله اوراق بهادار قابل معامله و سرمایه گذاری‏‏های کوتاه مدت را شامل نمی‏‏شود. سرمایه در گردش خالص عملیاتی مورد انتقاد است زیرا محدود به بخشی از دارایی‏‏ها و بدهی‏‏های جاری در عملیات یک شرکت است (اپتو2012، 16).
‏امور ‏مالي ‏شركت ‏مي‏تواند ‏به ‏سه ‏بخش ‏اصلي ‏بودجه بندي ‏سرمايه، ‏ساختا ‏ر ‏سرمایه ‏و ‏مديريت سرمايه ‏در ‏گردش ‏طبقه ‏بندي ‏شود. مديريت ‏سرمايه‏‏هاي ‏بلند ‏مدت ‏به ‏بودجه بندي ‏سرمايه ‏و ساختا ‏ر سرمايه ‏مربوط ‏ مي‏‏شود. ‏در ‏حالي ‏كه ‏مديريت ‏دارايي‏‏ها ‏و ‏بدهي‏‏ها‏ی ‏جار‏ی ‏در ‏حوزه‏ی ‏مديريت سرمايه ‏در ‏گردش ‏مي باشد (مالکی نیا و همکاران 1390، 144). ‏مدیریت سرمایه در گردش عبارت است تعیین حجم و‏ ‏ترکیب منابع ومصارف سرمایه در گردش به نحوی که ثروت سهامداران افزایش یابد‏.‏ مدیریت سرمایه در گردش ‏به‏ دو گروه مدیریت دارائی‏‏های جاری و مدیریت بدهی‏‏های جاری تقسیم می‏‏شود. ایجاد تعادل در دارائی‏‏های جاری و بدهی‏‏های جاری از اهمیت خاصی برخوردار است به طوریکه تصمیم گیری در مورد یکی بر روی دیگری تاثیر زیادی می‏‏گذارد. در اداره امور سرمایه در گردش یک واحد تجاری استراتژی‏‏های گوناگونی وجود دارد که از تلفیق استراتژی دارائی‏‏های جاری و استراتژی بدهی‏‏های جاری حاصل می شود (رهنمارود پشتی‏ و ‏کیانی‏ 1387، 174‏)‏.‏
‏مدیریت سرمایه در گردش نحوه عملکرد دارایی‏‏ها و بدهی‏‏های جاری رابیان می‏‏کند. در واقع مدیریت سرمایه در گردش، بخش مهمی از برنامه ریزی برای تامین مالی کوتاه مدت است و شامل مدیریت موجودی