مقدمه ای بر تکنولوژی SONET
با توجه به گسترش تکنولوژی و ارتباطات تلفنی ، چالش ها برای ارائه دهندگان شبکه به منظور کارآمدتر نمودن ترافیک و سرعت شبکه به یک مسئله ی اساسی مبدل گردیده است. در زمان های اخیر طیف گسترده ای از تکنولوژی ها برای بهبود سناریوی فوق ذکر شده است. با توجه به نیاز انتقال اطلاعات در شبکه های فیبر نوری ، پروتکل SONET معرفی گردید. شبکه نوری همزمان (SONET) ، تکنولوژی هستند که در سیگنالهای دیجیتال کاربرد داشته که مواردی چون سرعت ارتباطی ، معماری بسته ها و رابط های نوری را استاندارد می کند. در این پژوهش به بحث در رابطه با این تکنولوژی خواهیم پرداخت.
این تکنولوژی در دهه ی 80 میلادی برای انتقال اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. واژه Plesiochronous ریشه در زبان یونانی دارد یا به عبارتی از زبان یونانی برگرفته شده است که در این واژه Plesios به معنی نزدیک و ikiped به معنی زمان ترجمه شده است. بنابراین معنی این واژه زمان نزدیک می باشد. در این تکنولوژی، میزان زیادی از داده ها را می توان از طریق تجهیزات دیجیتال (کابل فیبر نوری) و سایر رسانه ها مانند مایکروویو و غیره انتقال داد. مشکل تکنولوژی PDH این است که نمی توان آن را fully synchronized نامید.
گره های PDH دارای کلاک های خاص خود می باشد (هر کدام از گره ها دارای کلاک های جداگانه هستند) ، بنابراین زمانبندی سیگنال های در این شبکه نمی تواند دقیق باشد. با تسهیم سازی سریع تعداد بیشتری از کانال ها به این سلسله مراتب، نیاز به de-multiplexing هر فریم به دلیل زمان بندی متفاوت در اطراف کانال ها ضروری بود.
گره های PDH دارای کلاک های خاص خود می باشد (هر کدام از گره ها دارای کلاک های جداگانه هستند) ، بنابراین زمانبندی سیگنال های در این شبکه نمی تواند دقیق باشد. با تسهیم سازی سریع تعداد بیشتری از کانال ها به این سلسله مراتب، نیاز به de-multiplexing هر فریم به دلیل زمان بندی متفاوت در اطراف کانال ها ضروری بود.