شهر؛ سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است. سازمان ملل متحد، در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، شهر را چنین، تعریف میکند:
شهر، مکانی با تراکم بالای جمعیت و مرکزیت سیاسی، اداری و تاریخی است که در آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است و دارای مختصات شهری بوده که از طریق دولتی محلی، اداره میشود.
شاخصهای تفکیک شهر از روستا، عبارت است از:
شهرنشینی کلاً در معنی زندگی یک جمعیت در شهرها بهکار میرود ولی معمولاً به افزایش شمار ساکنان شهرها نسبت به ساکنان روستایی یک کشور یا منطقه اشاره دارد.
شهرنشینی و افزایش آن، بر اقتصاد و محیط زیست یک منطقه تأثیر زیادی دارد. همچنین روحیات و شیوه زندگی مردم شهرنشین با گسترش شهرنشینی دستخوش دگرگونیهای نسبتاً زیادی میشود.
شهرنشینی بیرویه و گسترش پرشتاب پدیده شهرنشینی در بسیاری کشورها باعث بهوجود آمدن پدیدههایی همچون حاشیهنشینی، زاغهنشینی، تکدیگری، تشکیل شهرهای خوابگاهی، افزایش بیکاری و بزهکاری و مشکلات و ناسازگاریهای فرهنگی میشود.
فهرست مطالب:
ويژگي هاي ژئومورفيك و توپوگرافيك
تاثیر واحدهاي ژئومورفيك و عناصر توپوگرافيك بر شهر
واحدهاي ناهمواري و انواع شهر
عمده ترين عناصر موقع طبيعي
شهرهاي كوهستاني
سه نوع استفاده رايج و معمولي از سرزمين هاي مرتفع
شهرهاي پايكوهي
شهرهاي جلگه و دشت
شهرهاي دره اي
شهرهاي مستقر در فرورفتگي ها
مكان يابي نوشهرها
نقش شيب در برنامه ريزي شهري
گراديان
آستانه هاي شيب و برنامه ريزي
شيب مورد نياز براي طراحي هاي شهري
نقش ديناميكها و فرايندهاي ژئومورفيك در برنامه ريزي شهري
نقش پايداري و عدم پايداري در برنامه ريزي ها
محیط های طبیعی از نظر پایداری
فرايندهاي دروني و برنامه ريزي شهري
آثار و پيامدهاي حركات زمين در شهرها
زمين لرزه و شهرها
آتش فشان و آثار فرعي آن
فرآيندهاي بيروني و برنامه ريزي شهري
ديناميكهاي دامنه اي و برنامه ريزي شهري
نيم رخ يك دامنه
و...