خرید ارزان گیاهان دارویی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 76 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

بررسی تولید و مراحل فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کننده سیستم دفاعی منبع : گیاهان دارویی- کلمات کلیدی : سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکر رویشی، عصاره خشک. چکیده مقاله سرخارگل (Echinacea purpurea ) گیاهی است علفی، چندساله متعلّق به تیره گل ستاره ایها (Asteraceae ) . سرخارگل یکی از مهمترین گیاهان دارویی در صنایع داروسازی بیشتر کشورهای توسعه یافته است. موّاد موثّره این گیاه خاصیّت ضد ویروسی داشته و تقویت کننده سیستم دفاعی بدن (Immunostimulant ) می باشد. منشاء این گیاه شمال آمریکا گزارش شده است و در شمال رودخانه میسوری به صورت انبوه می روید. این گیاه در فلور ایران وجود ندارد و بذر آن برای اوّلین بار در سال 1372 وارد کشور شده است. هدف از انجام این تحقیق چگونگی کشت و تولید سرخارگل بود که با استفاده از نتایج آن بتوان آنرا در مقیاس مناسب کشت و مادّه اوّلیه تولید داروهای حاصل از این گیاه را تامین کرد. طبق نتایج این تحقیق بذور را باید نیمه اوّل اسفند ماه در خزانه هوای آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتی متر کشت کرد. بذور پس از طی دوره سرما نیمه اوّل فروردین ماه سبز می شوند. اواخر خرداد زمان مناسبی برای انتقال نشاء ها به زمین دایمی است. گیاهان اواسط تابستان به گل می روند. ارتفاع گیاهان از سال دوّم رویش به تدریج افزایش می یابد و در سال چهارم رویش به حداکثر (99 سانتیمتر) می رسد. در سال چهارم حداکثر عملکرد پیکر رویشی (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 در صد) از پیکر رویشی گیاهان دو ساله بدست آمد، زیرا با افزایش سن گیاه مقدار بافتهای چوبی گیاه افزایش می یابد. با توجه به اینکه کشور ما از نظر اقلیمی از تنوع خاصّی برخوردار است انجام این نوع تحقیقات در مناطق مختلف کشور در مورد گیاهانی که بومی کشور نیستند از نظر اقتصادی بسیار ارزشمند و ضروری است. اثر ضددردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در موش های صحرایی نر دیابتی ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین منبع : sid.ir گیاهان دارویی کلمات کلیدی : کلید واژه: دیابت، استرپتوزوسین، درد، تاتوره، موش صحرایی چکیده مقاله مقدمه: دیابت و به خصوص عوارض ناشی از آن که به عنوان یکی از شایع ترین بیماری ها که در سنین متفاوت و با علل مختلف بروز می کند، افراد درگیر را با مشکلات فراوانی روبرو کرده است. از جمله مهمترین این عوارض افزایش حساسیت به عوامل دردزا (هیپرآلژزی) و در بعضی موارد افزایش آستانه درد (آلودینیای ناشی از نوروپاتی) را می توان نام برد. براین اساس در تحقیق حاضر در ابتدا آستانه درد حاد و مزمن موش های دیابتی به کمک دو نوع آزمون صفحه داغ و فرمالین سنجش و سپس اثر ضددردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره Datura stramonium L. بر آن بررسی شده است. هدف: بررسی اثر عصاره الکلی بذرگیاه تاتوره بر هیپرآلژزی دیابتی در موش‎های صحرایی نر. روش تحقیق: در این مطالعه موش های صحرایی نر با وزن 350-300 گرم از نژاد NMRI به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوسین (STZ) با تک دوز 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم دیابتی شدند. سپس میزان درد در موش های گروه کنترل (15-12=n) و دیابتی (15-12=n) به کمک آزمون های صفحه داغ و فرمالین ارزیابی شد. یافته ها: آنالیز آماری داده ها نشان داد که متوسط میزان شدت درد حاد و مزمن ناشی از صفحه داغ و فرمالین در موش های صحرایی دیابتی افزایش معنی داری پیدا می کند. در ادامه کار اثر بی دردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره بر هیپرآلژزیای به وجود آمده بررسی شد. در این قسمت دو گروه موش های کنترل + عصاره (15-12=n) و همچنین دیابت + عصاره (15-12=n) انتخاب شدند. نتایج آزمایش های ما نشان داد که مصرف عصاره بذر گیاه تاتوره از دوز mg/kg/BW 50 به بالا طی 30 روز به صورت دو روز یک مرتبه قادر است به صورت معنی داری (01/0p<) هیپرآلژزیای دیابتی را در آزمون های صفحه داغ (درد حاد) و همچنین فاز اول درد فرمالینی (حاد) کاهش دهد. همچنین مشخص شد که عصاره گیاه تاتوره نه تنها در دوز مزبور بلکه در دوزهای بالاتر هم قادر به تخفیف هیپرآلژزی مزمن دیابتی ناشی از تزریق فرمالین نمی باشد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج آزمایش های ما نشان داد که واکنش به درد حاد و مزمن ناشی از صفحه داغ و فرمالین به دنبال مصرف استرپتوزوسین و دیابتی شدن موش های صحرایی به میزان معنی داری افزایش می یابد. همچنین عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در دوزهای بالای mg/kg/BW 50 توانایی کاهش درد حاد افزایش یافته درآزمون های صفحه داغ و فرمالین (به خصوص در 10 دقیقه بعد از تزریق فرمالین) را دارا می باشد، اما عصاره گیاه فوق در دوز مزبور و بالاتر بر هیپرآلژزیای مزمن ناشی از تزریق فرمالین اثر معنی داری ندارد.  مصرف قهوه به کاهش بیماری های کبدی کمک می کند پژوهشگران آمریکایی در تحقیقی به این نتیجه رسیدند که نوشیدن قهوه می تواند خطر بروز بیماری های کبدی ناشی از مصرف الکل را کاهش دهد. به گزارش روز سه شنبه شبکه خبری بی بی سی، در این تحقیق که ‪ 125‬هزار و ‪ 580‬مرد و زن بالای ‪ 20‬سال مورد بررسی قرار گرفتند نشان داده شد که به ازای نوشیدن هر فنجان قهوه در روز خطر بروز سیروز کبدی (تنبلی کبد ) کاهش می یابد. محققان دریافتند در افرادی که بطور متوسط روزی یک فنجان قهوه می نوشند احتمال بروز سیروزهای کبدی ناشی از الکل ‪ 20‬درصد کاهش می یابد. نتایج این تحقیق که در مجله اینترنال مدیسین آرشیو (‪American Medical‬ ‪ (Archives of Internal Medicine‬به چاپ رسیده است، می افزاید نوشیدن چای خطر بروز بیماری های کبدی را کاهش نمی دهد. به گفته محققان در سال ‪ ، 2001‬بیماری کبدی در ‪ 330‬تن تشخیص داده شد که ‪ 199‬تن از آنان به دلیل نوشیدن الکل به این بیماری مبتلا شده بودند. بر اساس این تحقیق نوشیدن کمتر از یک فنجان قهوه در روز خطر بروز سیروز کبدی ناشی از نوشیدن الکل را ‪ 30‬درصد، یک تا سه فنجان ‪ 40‬درصد و بیش از چهار فنجان ‪ 80‬درصد کاهش می دهد. این در حالی است که نوشیدن قهوه اندکی به کاهش دیگر سیروزها نیز کمک می کند. یافته های جدید پژوهشگران این فرضیه را که در قهوه ماده ای وجود دارد که کبد را در برابر سیروزها بویژه سیروزهای الکلی محافظت می کند، تقویت می کند. این ماده هنوز ناشناخته مانده است.