خرید ارزان پروپوزال بررسی نقش سبک های ابراز و مهار خشم و سطح اضطراب در واکنش قلبی-عروقی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

ج- بیان مساله اساسی تحقیق به طور کلی (شامل تشریح مساله و معرفی آن، بیان جنبه‏های مجهول و مبهم، بیان متغیرهای مربوطه و منظور از تحقیق) : پژوهش های انجام شده در چند دهه اخیر نشان داده اند که در کنار عوامل خطر استاندارد بیماری های قلبی-عروقی، مانند چاقی، کم تحرکی، چربی و کلسترول خون بالا، واکنش قلبی-عروقی نیز عامل مهمی در تبیین و پیش بینی بیماری های قلبی-عروقی، فشار خون (اشمیت، اسکالز و وایدمن، 2004) و بیماری کرونری قلب (چیدا و استپتو، 2009) است. براساس فرضیه «واکنش» یا واکنش پذیری، افرادی که مستعد واکنش هایی چون فشار خون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک و ضربان قلب بیشتر هستند، بیش از دیگران در معرض خطر بیماری قلبی عروقی قرار دارند (بلاسکوویچ و کاتلین، 1993). شواهد پژوهشی فراوانی از این فرضیه حمایت کرده اند. مطالعات حیوانی و انسانی (کاپلان و مانوک، 1998) نشان داده اند بین افزایش واکنش قلبی عروقی به استرس های حاد و بیماری های قلبی عروقی رابطه وجود دارد. تایلور و کیس (1971؛ به نقل از بلاسکوویچ و کاتکین، 1993) نشان دادند که فشار خون دیاستولیک در پاسخ به یک تست سرمای فشارزا، 23 سال بعد با بیماری شریان های کرونری همراه بود. مولفان دیگر (هریدج، هریسون، مولت و شنال، 2004) نیز در پزوهش تقریبا مشابهی به همان نتایج دست یافتند. در این راستا، بلاسکوویچ و کاتکین (1993) نشان دادند که اندازه های واکنش قلبی عروقی به استرس های روان شناختی در افرادی که آماده تست آنژیوگرافی بودند، پیش بینی کننده شدت بیماری کرونری آنا در تست آنژیوگرافی بود. فوکس و همکاران (2008) در بررسی دیگری نشان دادند که میزان ضربان قلب، به عنوان شاخصی از واکنش قلبی عروقی با فشار خون و بیماری کرونری قلب رابطه دارد؛ یافته ای که در مطالعات نیکلیچک وینگرهوتس و وان هک (1999)، استپتو، کروپلی و جوئکس (2000) نیز تایید شد. استیوارت، جانیکی و کامارک (2006) در یک بررسی سه ساله نشان داده اند که واکنش قلبی عروقی به استرس ها و چالش های روان شناختی قادر است سه سال بعد تغییرات فشار خون را پیش بینی کند. در خصوص رابطه واکنش قلبی عروقی و فشار خون نباید این نکته را از نظر دور داشت که وجود این رابطه، الزاما به معنای رابطه علی و معلولی میان آن دو نیست، زیرا ممکن است هر دو متغیر معلول متغیر سومی باشند. در مورد عوامل موثر بر واکنش قلبی عروقی پژوهش های زیادی انجام شده است. برخی به نقش عوامل زیستی، مانند سیستم عصبی سمپاتیک و نقش انتقال دهنده های عصبی اپی نفرین و نور اپی نفرین متمرکز شده اند و برخی بر نقش عوامل روان شناختی مانند خشم و خصومت، اضطراب و افسردگی تمرکز کرده اند. انگبرستون، ماتیوز و شایر (1989) نشان دادند زمانی که افراد را به زور و اجبار خشمگین می کنند، واکنش قلبی عروقی (فشار خون) آنها افزایش پیدا می کند، در حالی که پژوهش های دیگر (لووایه، میلر، کن وی و فیلت، 2001) نشان داده اند صرف ابراز خشم و هیجانات منفی در زنان، با افزایش واکنش های قلبی عروقی، مانند ضربان قلب، برون داد قلبی و فشار خون سیستولیک همراه است. واگنر، بوچ هلز، وبر و دتر (2004) نشان داده اند که حتی اگر اجبار به خشم و نیز ابراز آن در کار نباشد، خشم خصیصه ای بالا با واکنش قلبی عروقی بالا و سطح کورتیزول بالاتر همراه است. در پژوهش وای و همکاران (2003) آشکار شد که حتی یادآوری خشم، با علایم واکنش قلبی عروقی، مانند افزیش برون داد قلبی و فشار خون بالاتر همراه است. نکته مهم در مورد یافته های مذکور این است که نوع رابطه خشم و واکنش قلبی جنبه های متفاوتی دارد و این امر به یافته های متعارضی منتهی شده است. برخی یافته ها (برای مثال؛ انگبرستون و همکاران، 1989؛ بنگارد و والاسی، 2005) نشان داده اند ابراز و نشان دادن خشم در افزایش واکنش قلبی عروقی موثر است؛ در حالی که در پژوهش های دیگر (برای مثال: فونکنشتاین، کینگ و درولت، 1954؛ ویلگوس و نولان، 2000؛ و روبرتس، لونسون و گروس، 2008)، سرکوب و فرونشانی خشم، با واکنش و بیماری قلبی عروقی بیشتر همراه بوده است. از این رو ابراز و فرونشانی خشم، به تنهایی برای بررسی واکنش قلبی عروقی کافی نیست. در این راستا بنگارد، لووالو و الابسی (1998) نشان داده اند زمانی که خصومت پایین است، ولی برون ریزی خشم زیاد است، واکنش قلبی عروقی بالاست. اضطراب هم به عنوان یکی دیگر از متغیرهای مورد بررسی در پژوهش حاضر در واکنش قلبی عروقی نقش دارد. اگلوف ، ویلهلم، نیوباور، ماوس و گروس (2002) و برچارت (2008) نشان داده اند که اضطراب بالا، با افزایش واکنش قلبی عروقی و اضطراب اجتماعی پایین، با کاهش قلبی عروقی همراه است. لاوویه، میلر، کن وی و فیلت (2001) نشان داده اند که حساسیت اضطرابی در افراد مبتلا به بیماری های قلبی، با واکنش قلبی عروقی بالاتر و ناهنجاری در آهنگ خودکار فعالیت قلبی در رابطه است؛ یافته ای که بر اهمیت نقش حساسیت اضطرابی در بیماران شریان کرونری و خطر آریتمی و مرگ ناگهانی قلبی تاکید می کند. عاقلی و حجاران (1383) در پژوهشی نشان داده اند که شدت اضطراب زنان با افزایش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، تپش قلب و درد قفسه سینه رابطه دارد. از این رو پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا سبک های ابراز و مهار خشم و سطح اضطراب در واکنش قلبی-عروقی موثر است؟ د - اهمیت و ضرورت انجام تحقیق (شامل اختلاف نظرها و خلاءهای تحقیقاتی موجود، میزان نیاز به موضوع، فواید احتمالی نظری و عملی آن و همچنین مواد، روش و یا فرآیند تحقیقی احتمالاً جدیدی که در این تحقیق مورد استفاده قرار می‏گیرد: در اهمیت پژوهش حاضر می توان گفت که بیماری قلبی- عروقی در دنیای غرب بیش از هر بیماری دیگری مردم را می کشد. در ایالات متحده، بیش از نیمی از افراد بالای چهل و پنج سال از بیماری قلبی می میرند(روزنهان و سلیگمن 2005؛ ترجمه سید محمدی، 1390). براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه حداقل پانزده میلیون مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی در جهان اتفاق افتاده است که این میزان، سی درصد از کل مرگ و میر ها بوده است (شمسی و عبادی، 1389). شیوع این بیماری در سانتیگو(2/32 درصد)، مونته دیئو (8/23 درصد9، سائوپائولو (8/19 درصد)، بنئوسایرس (1/24 درصد)، بریجستون (1/11 درصد) و مکزیکوسیتی (0/10 درصد) گزارش شده است (پلی چروندوپلوس، 2005). علاوه بر آن، خشم مزمن بر سلامت جسمانی و روانی، ارتباطات اجتماعی و کیفیت کلی زندگی اثرات منفی می گذارد (کالاماری و پین، 2003؛ داهلن و دیفن باخر، 2001). ابراز خشم ممکن است منجر به تعارض های خانوادگی، بین فردی، شغلی، ارزیابی منفی دیگران از فرد، خودپنداره منفی و اعتماد به نفس پایین گردد (کالاماری و پینی، 2003). همچنین مواردی که در ذیل به آن اشاره شده دلیل بر اهمیت وضرورت انجام این تحقیق بوده است: -نیاز به نقش سبک های ابراز و مهار خشم و سطح اضطراب در واکنش قلبی-عروقی؛ -کاهش خشم و اضطراب موجب کاهش واکنش های قلبی-عروقی و بیماری های فشار خون و عروق کرونر قلبی می گردد. -عدم وجود پژوهشی جامع در این حوزه؛ -ایجاد زمینه برای انجام پژوهش های بیشتر وهمه جانبه در این حوزه. با توجه به اینکه بالا رفتن میزان این بیماری و عوارض ناشی از آن در کشورمان و مخارج اقتصادی فراوان در درمان این بیماری، تداخلات دارویی و عوارض جانبی آنها که مشکلات عدیده ای را پیش رو قرار داده، به نظر می رسد دستیابی به شیوه های درمان غیردارویی (هم در درمان، هم در پیشگیری) حداقل می تواند با مود استفاده قرار گفتن همزمان و موازی با درمان های دارویی این عوارض را کاهش داده و بهبود را تسریع و پایدارتر نماید. با بررسی های انجام شده در ایران، هیچ تحقیقی بررسی نقش سبک های ابراز و مهار خشم و سطح اضطراب در واکنش قلبی-عروقی نشان نداده است. لذا بررسی نقش سبک های ابراز و مهار خشم و سطح اضطراب در واکنش قلبی-عروقی ضرورت پیدا کرد.