خرید ارزان همگرایی و رقابت در بازارهای بورس

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 15 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

همگرایی و رقابت در بازارهای بورس چکیده مقاله حاضر به بررسی همگرایی و رقابت در بازارهای بورس از نظر اثباتی و هنجاری می پردازد. بازارهای بورس به عنوان انحصارات طبیعی و به واسطه تغییر در دیدگاههای اقتصادی و حقوقی در سطح ملی و بین المللی و پیشرفت های فنی فرصت آن را پیدا کرده اند که در سطوح ملی و بین المللی با یکدیگر اذغام شده یا اتحاد پیدا کنند. چنین تحولی بالطبع منجر به نگرانی هایی از ناحیه مجریان حقوق رقابت خواهد شد. این مقاله در مرحله اثبات تلاش خواهد کرد امکان واقعی رقابت و یا همگرایی بین بازارهای بورس را بررسی نماید و در مرحله حقوقی و هنجاری تلاش خواهد داشت که تعارضاتی را که بین اهداف حقوق رقابت و حقوق بازار بورس که در پی تحکیم و انسجام بازارهای حتی به قیمت نقض قوانین رقابت است مورد بررسی قرار دهد. از دیدگاه موضوعی سیر تحولات و روند توسعه بازارهایی اوراق بهادار به طور دقیق آشکار نیست. اما در نتیجه تغییرات تکنولوژیک ساختاری و قانونی انجام گرفته در جهت آزادسازی و همگرایی بیشتر، به طور همزمان شاهد شکل گیری این دو پدیده متضاد هستیم. با کنار رفتن سیستم مقررات سابق، به نظر می رسد نظام قانونی که کمتر مداخله نماید و بتواند اهداف قانونی و نظارت قانونی را یکپارچه و متوازن کند طراحی گردد. واژگان کلیدی: همگرایی رقابت، بازار بورس مقدمه در این مقاله می خواهیم ماهیت بازارهای مالی را از دیدگاه رقابتی بررسی کنیم. ابعاد مختلف رقابت در بازارهای مالی مورد بحث و بررسی گسترده قرار گرفته است، اما تالیفات موجود تنها بر یکی از جنبه های هنجاری یا اثباتی رقابت در این بازارها تمرکز کرده اند. این مقاله در پی آن است که این کاستی را بر طرف نموده و رقابت در این بازراها از هر دو دیدگاه هنجاری و اثباتی مورد بررسی قرار دهد. به طور طبیعی جنبه اثباتی رقابت در بازرهای اوراق بهادار باید قبل از جنبه هنجاری آن مورد بحث قرار گیرد. موفقیت هر سیاست رقابتی که تجلی اعمال هنجارهاست، بستگی زیادی به شناخت ماهیت بازار و تحلیل اثباتی اعمال ضد رقابتی دارد. قبل از اتخاذ هر سایتی در مورد رقابت باید به شناسایی ماهیت بازار به لحاظ انحصار طلب بودن یا رقابت پذیر بودن آن و امکان ایجاد رفتارهای ضد رقابتی پرداخت. هرچند در عمل جنبه هنجاری و اثباتی رقابت در بازارهای مالی در هم تنیده و دسته بندی دقیق ان دشوار است، اما با این حال تفکیک تئوریک آنها بسیار اهمیت. اگر بازارهای اوراق بهادار مستقل از یکدیگر بوده و موانع اساسی برای رقابت بین آنها وجود داشته باشد دیگر نگرانی راجع به رفتارهای ضد رقابتی اصلا وجود نداشته یا بسیار کم اهمیت خواهد بود. لذا ابتدا باید فعالیتهای ضدرقابتی در بازارهای مالی را مورد شناسایی قرار داده و سپس بر آن اساس، سیاست رقابتی خاصی در قالب اهداف هنجاری ارائه دهیم. مسلم است که سیاست رقابتی برای بازار رقابت پذیر متفاوت از سیاست رقابتی برای بازارهای انحصاری است. همکاری ها و توافقات بین فعالان بازار سیاست گذاران را مجبور نموده که تحولات بازارهای اوراق بهاردار را بیشتر مورد توجه قرار دهند. در تجویز یک سیاست رقابتی برای بازار رقابت پذیر، فرض می شود که این بازار وجود دارد (اثباتی) و رفتارهای ضد رقابتی مطلوب نیست (هنجاری). از طرف دیگر ماهیت و میزان رقابت در بازارهای غیرقابل رقابت (رقابت ناپذیر) مبتنی بر این است که ابتدا از نظر اثباتی مشخص گردد چنین بازاری وجود دارد و سپس مطلوبیت یا عدم مطلوبیت چنین بازاری از دیدگاه هنجاری مورد توجه قرا گیرد(غنی نژاد، 1390، 55). البته در عمل جهتگیری بازارها کاملا مشخص نیست و از نظر اثباتی، وجود همزمان دو گرایش مختلف هماهنگ عمل کردن (همگرایی) و مستقل عمل کردن (واگرایی) بین بازارها امکانپذیر است که اتخاذ هرگونه راهکار هنجاری بسیار دشوار می کند. علاوه بر این، از آنجا که تنوع ساختاری بازارها و افزایش رقابت بین آنها بیشتر در اثر تغییر قوانین و پیشرفت تکنولوژی طی بیست سال گذشته حاصل شده است. شناخت جامعه از کلیه ابعاد بازارهای اوراق بهادار در دست نیست. جنبش کاهش مقررات و از بین رفتن موانع فنی باعث تغییر در ساختار مالکیت بورسها، از بین رفتن انحصار بازارهای ملی و افزایش رقابت گردیده است. از طرف دیگر این پیشرفتها باعث همگرایی و اتحاد بین بورس ها و ظهور مدل های جدید از انحصار شده است. مزیت وسعت و اندازه بازار به قوی تر شدن تعداد اندکی از بورس های بزرگ کمک کرده اند. این روند و نحوه رقابت و همگرایی باعث شده که شیوه های جدیدی از ائتلاف و ادغام جانشین انحصارهای سنتی ملی گردد. این واقعیت جالب و قابل توجه است در حالی که برداشتن موانع ملی، کاهش مقررات و پیشرفت تکنولوژیک باعث از بین رفتن انحصارهای معمول شده خود رقابتی را به همراه آورده که درچارچوب آن مدلهایی جدید از انحصارات می تواند از خاکستر نمونه هایی قبلی به وجود آیند. دوره جدید از رقابت پذیری بازارها باعث از بین رفتن انحصارهای طبیعی موجود در بازارهای بورس گردید اما با این وجود در چرخه رقابت و همگرایی –ادغامها، ائتلاف ها و دسته بندی های بورس های اوراق بهادار می تواند محیط رقابتی موجود را از بین ببرد. رقابت باعث می شود عمده معاملات در تعداد کمتری از بورسهای بزرگ متمرکز شود. نتیجه این جریان ظهور گرایش های متضاد همگرایی و تجزیه بازارهاست(معصومی نیا، 1397، 44). این برآورد اثباتی تا حدی ماهیت پیچیده و چندگانه واکنش های هنجاری و قانونی در بازارهای اوراق بهادار را نشان می دهد. همانگونه که ملاحظه می شود بازارها در این زمینه کاستی ها و ایرادات بسیار زادی دارند و نظام های قانونی مختلفی در واکنش به این نقصانها ارائه شده اند که می توانند متفاوت بوده و با یکدیگر تعارض داشته باشند. یک نظام قانونی نه تنها به ظرایط اقتصادی، سیاسی، حقوقی، فرهنگی و اداری وابسته است بلکه به چگونگی سازماندهی ابزارها مختلف قانونی برای مبارزه با نقصانهای بازار نیز منوط است. سازماندهی و نحوه تعامل اهداف مختلفی که قاوانین در صدد تحقق آنها می باشند، چالشی برای قانون گذاران و تصمیم گیرندگان محسوب می شوند(لفت ویچ، 1394، 11). برخی از این اهداف و وظایف در قالب الزام به ارائه اطلاعات و به کارگیری آنها به خود بازارها سپرده شده است. الزام به ارائه اطلاعات همیشه یکی از ویژگی های مهم باارهای اوراق بهادار بوده و می تواند به گسترش رقابت کمک کند. از طر دیگر به لحاظ آسیب پذیری بیشتر بازارهای بورس نقشی بسیار مهمتر دارد. ویژگی های منحصر به فرد بازارهای اوراق بهادار، اطلاعات محوری، گستردگی اطلاعات ضد و نقیض و اشکالات عمده عاملان بازار سبب گردیده که شفافیت در این بازارها بسیار مهمتر از هر بازار دیگر باشد. بنابراین شفاف سازی و ارائه اطلاعات یکی از اهداف و روش های کمتر تحکمی استکه در قوانین و مقررات مورد استفاده قرار می گیرد و با سایر اهداف و ابزارهای قانونی نیز بیشترین سازگاری را دارد. بدین لحاظ ارائه اطلاعات موفق تر از مکانیزمهای دیگر قانونی به شمار می رود که نگرانی های راجع به رقابت، گارایی و بخش های خاص و حساس را تاحد زیادی مرتفع می کند(غنی نژاد، 1390، 55). مفهوم بورس اوراق بهادار به معنی یک بازار متشکل و رسمی سرمایه است که در آن خرید و فروش سهام یا اوراق قرضه دولتی یا موسسات معتبر خصوصی ، تحت ضوابط و قوانین و مقرات خاصی انجام می شود. مشخصه مهم بورس اوراق بهادار، حمایت قانون از صاحب پس اندازها و سرمایه های راکد و الزامات قانونی برای متقاضیان سرمایه است(انصاری، 1395، 66). بورس اوراق بهادار از سویی مرکز جمع آوری پس اندازها و نقدینگی بخش خصوصی به منظور تامین مالی پروژه ای سرمایه گذاری بلند مدت است و از سوی دیگر، مرجع رسمی و مطمئنی است که دارندگان پس اندازهای راکد، می توانند محل نسبتا مناسب و ایمن سرمایه گذاری را جستجو کرده و وجه مازاد خود را برای سرمایه گذاری در شرکت ها به کار انداخته و یا با خرید اوراق قرضه دولتها و شرکتهای معتبر، از سود معین و تضمین شده ای برخوردار شوند(انصاری، 1395، 66). بورس کالا بازار متشکل و سازمان یافته ای است که تعداد زیادی از عرضه کنندگان، کالا یا متاع خود را عرضه و کالای مربوطه پس از بررسی های کارشناسی و قیمت گذاری توسط کارگزاران آن بازار، برای خریداران ابتیاع می شود. مانند بورس طلا، بورس فولاد، بورس گندم و... بورس کالا در عرصه بین الملی بیشتر برای کالاهای استراتژیک تشکیل می شود(انصاری، 1395، 66). در بازرگانی داخلی ایران، اصطلاح "بورس کالا" به بازار های اختصاصی کالاهای سرمایه ای، واسطه ای یا مصرفی اطلاق می گردد که از نظر جغرافیایی در یک محدوده معین واقع شده و تعداد زیادی از عناصر عمده فروشی یا خرده فروشی آن کالای خاص را در بر داشته باشد. مانند بورس فرش در بازار تهران، بورس آهن، بورس کفش، بورس ابزار و یراق و ... . پیدایش بورس ها در دنیا با دو پدیده دیگر، یکی پیدایش شرکتهای سهامی با مسئولیت محدود و دیگری پیدایش شرکتهای سهامی عام نیز مرتبط است(اتمارایسینگ، 1394، 54). واژه "بورس" از نام خانوادگی فردی به نام "واندر بورس" اخذ شده که در اوایل قرن پانزدهم در شهر بروژ در بلژیک می زیسته و صرافان شهر در مقابل خانه او گرد می آمدند و به داد و ستد کالا، پول و اوراق بهادار می پرداختند. نام وی بعدها به کلیه اماکنی اطلاق شد، که محل داد و ستد پول و کالا و اسناد مالی و تجاری بوده است. تشکیل اولین بورس اوراق بهادار در جهان در سال 1460 روی داد. در این سال در شهر "آنورس" بلژیک که موقعیت تجاری قابل ملاحظه ای داشت، اولین بازار متشکل سرمایه به وجود آمده است(انصاری، 1395، 66). رشد بورس سهام و جا افتادن آن در عملیات تجاری و اقتصادی، با انقلاب صنعتی اروپا و شکوفایی اقتصاد تازه متحول شده آن قاره از کشاورزی به صنعتی همراه بوده است. نکته قابل توجه آنکه درست در هنگام جهش معاملات بورس و پا گرفتن آن، دول اروپایی مانند آلمان، انگلیس و سوئیس، قوانین و مقررات ناظر بر فعالیت این نهاد را وضع کردند و قبل از اینکه امنیت سرمایه گذاری به خطر افتد و موجباتی فراهم شود که صاحبان پس انداز های کوچک، صنایع نوپای اروپا را از موهبت مشارکت خود محروم سازند، ضمانت اجراهای قانونی وضع شد تا از هرگوه تقلب و تزویر و پایمال شده حقوق صاحبان سهام، جلوگیری گردد(غنی نژاد، 1390، 55). اولین بورس اوراق بهادار جهان در اوایل قرن 17 در شهر آمستردام تشکیل گردید و کمپانی معروف استعماری "هند شرقی" سهام خود را در آن بورس عرضه نمود، بورس آمستردام امروزه نیز یکی از منابع مهم تامین سرمایه در سطح بین المللی است(شارل ژید، 1392، 55). دومین بورس معتبر دنیا، بورس لندن است که از سال 1801 میلادی با انتشار 4000 سهم 50 پوندی به مبلغ 200000 پوند افتتاح گریدی و آغاز به کار نمود. از ابتدای امر در بورس لندن اوراق بهادار خارجی و داخلی مورد داد و ستد قرار می گرفته است(معصومی نیا، 1397، 44). در امریکا اولین محل شناخته شده به عنوان بورس اوراق بهادار در نیویورک و در محوطه ای در زیر سایه درخت نارون بزرگی در خیابان وال "وال استریت" بود که بعد ها به قهوه خانه ای در نزدیکی همان محل انتقال یافت. بورس وال استریت با جمع آوری مبالغی به عنوان ورودیه از دلالان و گسترش عملیات تقویت شد و به مجتمع تجاری عظیمی مبدل گردید که بعد ها به عنوان بورس سهام نیویورک رسما به ثبت رسید. بورس نیویورک در حال حاضر بزرگترین بازار سرمایه دنیاست. در آمریکا از حدود 250 میلیون نفر جمعیت آن کشور، 80 میلیون نفر سهامدار بورس و در انگلستان از حدود 50 میلیون نفر جمعیت، 25 میلیون نفر سهامدار بورس هستند(لفت ویچ، 1394، 11). مفهوم همگرایی همگرایی ممکن است هم به صورت یک فرایند و هم به صورت یک هدف مورد مطالعه قرار گیرد. به عنوان یک فرایند، حرکتی است در راستای افزایش همکاری میان دولت ها و انتقال تدریجی اقتدار به نهادهای فوق ملی. همچنین به عنوان یک هدف اقدامی است، در راستای همگون سازی تدریجی ارزشها و در نهایت ظهور یک جامعه مدنی جهانی. البته اگر همگرایی از طریق زور و اجبار باشد، جنبه امپریالیستی پیدا میکند، بنابراین همگرایی باید با خواست و اراده دولت ها باشد. بدین ترتیب همگرایی میان دولتها، یک نوع پیکربندی جمعی از لحاظ تصمیم گیری را به وجود می آورد، که ما با روابط فرادولتی سروکار داریم تا میان دولتی، طبق این اجتماع ایجاد شده، خود را برای توزیع کالاها و خدمات میان واحدهای متشکله مسئول می داند(انصاری، 1395، 66).