خرید ارزان نگاهی به جغرافیای سرخس 13 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 10 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

نگاهی به جغرافیای سرخس  شهر سرخس با پهنه ای حدود 10 کیلومتر مربع در خاور خراسان در کنار مرز ایران و جمهوری ترکمنستان در 36 درجه و 32 دقیقه و 15 ثانیه پهنای شمالی و 61 درجه و 10 دقیقه در ازای خاوری نسبت به نیروی نیمروز گرینویچ قرار دارد. این شهر از سوی شمال به رود تجن از شمال باختری به روستای ابراهیم آباد از باختر به آبادی حسن آباد از خاور به مرز ایران و جمهوری ترکمنستان و از جنوب به آبادی آصف آباد محدود است. هریرود نیز از شرق سرخس می گذرد و مرز مشترک ایران و ترکمنستان محسوب می گردد. بلندی شهر سرخس از سطح دریا 275 متر و فاصله هوای آن تا تهران 883 کیلومتر است فاصله زمینی این شهر تا مشهد 185 و تا مرز ایران و ترکمنستان 2 کیلومتر می باشد. اراضی سرخس را هریرود مشروب می سازد. هریرود از کوه بابا در افغانستان سرچشمه می گیرد و از شرق به غرب افغانستان در جریان است در نزدیکی کوهستان غرب هرات مسیر خود را عوض می کند و از سرخس وارد ایران می شود این رودخانه تا پل خاتون به نام هریرود معروف است و از آن جا تا سرخس که به طرف شمال غربی از ایران خارج می گردد تجن نام می گیرد. آب و هوا در واقع هر قدر از مشهد به سوی سرخس نزدیک می شویم و خصوصاً وقتی از گردنه مزدوران می گذریم و وارد منطقه واقعی سرخس می گردیم کیفیت آب و هوایی خاص منطقه بروز می کند. کمی ارتفاع ناحیه سرخس و مجاورت با صحرای قره قوم در پدید آوردن کیفیت آب و هوایی آن موثر است روی هم رفته سرخس از نواحی مجاور غربی خود همچون مشهد بسیار گرم تر است و به همین دلیل به منزله یک منطقه قشلاقی در شمال خراسان به شمار می آید. باران میزان انحراف بارندگی از میانگین بسیار زیاد است سال هایی پیش می آید که میزان باران کمتر از 100 میلی متر است ولی در سال های دیگر به بیش از 350 میلی متر افزایش پیدا می کند به این ترتیب می توان میزان نوسانات فعالیت های دامپروری و کشاورزی وابسته به آن را نیز حدس زد. تابستان فصل همیشه خشک است و ریزش باران در اولین ماه پاییزی آغاز می شود و آخرین ماه بارندگی اردیبهشت ماه و گاهی چند روزی در خرداد است. تعداد روزهای یخبندان سرخس که به طور متوسط 70 روز است از متوسط روزهای یخبندان شهرهای شمالی خراسان حداقل 10-15 روز کمتر است متوسط درجه حرارت آن نیز از دیگر شهرهای شمالی خراسان بالاتر است. بادها به شکل کلی بادهای غربی و شمال غربی که بیشتر در نیمسال ملایم می وزند برای سرخس حامل رطوبت و بارندگی هستند بادهای شرقی و شمال شرقی که بیشتر در نیمسال گرم می وزند باعث خشکی و شدت هوا می گردند. تحت تاثیر بادهای 120 روزه شرق ایران در سرخس هم به همین نام از جهت شمال شرق و مشرق می وزد و از اواخر خرداد ماه به تدریج آغاز می گردد گاه این باد بسیار شدید است و سبب طوفان های شدید و حرکت ریگ های روان می شود. آب ها آب های مورد نیاز کشاورزی سرخس از منابع زیر به دست می آید: نزولات آسمانی آب های سطحی: مهم ترین آب سطحی سرخس رودخانه تجن (کشف رود-هریرود) است. آب های عمقی (زیرزمینی): سطح آب های زیرزمینی به نسبتی که از مشرق به مغرب دور می شویم کاهش می یابد. در اینجا بد نیست اشاره ای هم به دریاچه بزنگان داشته باشیم. بزنگان: این دریاچه در 130 کیلومتری جاده مشهد-سرخس قرار دارد آب این دریاچه از بارندگی های سالانه و چشمه های کوچک تامین می شود وسعت تقریبی آن 80 هکتار و حداکثر عمق آن 12 متر می باشد و در جنوب رشته کوه های هزار مسجد واقع گردیده و نوعی ماهی قزل آلا نیز در آن پرورش می یابد. پوشش گیاهی ناحیه سرخس تحت تاثیر آب و هوای نیمه استپی (علف های کوتاه) و جنس خاک و پستی و بلندی دارای پوشش گیاهی متنوعی است اما به طور کلی می توان آن را به دو نوع تقسیم نمود: جنگل: عمده درختان جنگلی سرخس از دسته پسته می باشند غیر از پسته می توان بادام کوهی و درختچه های گز و قیچ را نام برد. مرتع: مراتع به دو دسته زمستانی و بهاره تقسیم می شوند؛ مراتع زمستانی به طور کلی شامل درمنه و گون می باشند که در محل به نام تریخ مشهور است اما مهم ترین علوفه بهاری سرخس نبات چهل روزه (نوعی خوراک دام) است مراتع یکی از منابع مهم ثروت طبیعی سرخس به شمار می روند و در حفظ خاک و جلوگیری از فرسایش شدید آن موثرند. ویژگی های انسانی مردم سرخس را طایفه های عرب بهلولی، سیستانی، بلوچ و... تشکیل می دهند. بلوچ ها و سیستانی ها در زمستان ناصرالدین شاه قاجار به سرخس کوچ کردند. زبان فارسی و گویش بلوچی، سیستانی، عربی و... است. همه مردم مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری و سنی حنفی هستند. سرخس در گذر زمان سرخس شهری در منتهی الیه گوشه شمال شرقی ایران در کنار مرز ایران و ترکمنستان است. ارتفاع این شهر از سطح دریا 300 متر می باشد. از دوره قبل اسلام سرخس اطلاعات چندانی در دسترس نیست لیکن فردوسی شاعر پرآوازه ایران در شاهنامه از سرخس یاد کرده: دگر سو سرخس و بیابان به پیش گله گشت بر دشت آهو و میش و باز در جایی دیگر می سراید: میان سرخس است وباورد طوس زباورد برخاست آوای کوس اما در دوران اسلامی در آثار مورخان و جغرافی دانان و نیز در سفرنامه ها از سرخس زیاد نام برده شده است که از جمله می توان به: البلدان یعقوبی- سفرنامه ابن فضلان- المسالک و الممالک اصطخری- حدودالعالم از نویسنده ای نامعلوم- صوره الارض ابن حوقل و... اشاره نمود که همگی دال بر اهمیت و عظمت سرخس در دوران های پیشین است. سرخس این شکوه و عظمت تاریخی را تا حد زیادی مدیون قرار گرفتن در مسیر پرآوازه جاده ابریشم است. از کیفیت سرخس در قرون پنجم و ششم اطلاعات زیادی در اختیار ما نیست، اما بر این نکته واقفیم که در پرتو حکومت با عظمت سلجوقی خصوصاً در زمان ملکشاه و سلطان سنجر سرخس از پیشرفت فوق العاده ای برخوردار بوده است. از آثار تاریخی سه اثر بسیار نفیس یکی در سرخس به نام مقبره بابالقمان (لقمان بابا) و دیگری بین دو آبادی شورلق و چکودر در سر راه مشهد به سرخس به نام رباط شرف و نیز پل خاتون در محل تلاقی کشف رود و هریرود باقی است. لیکن در همین زمان یعنی عهد سنجر سلجوقی در پی نافرمانی اتسز خوارزمشاه از وی و حمله اتسز به مرو و سرخس این شهرها دچار آسیب جدی شدند. غزها نیز در این میان خسارات فراوانی به سرخس وارد آوردند حتی گفته می شود بنای رباط شرف به دست آن ها صدمه دیده است. به هر حال سرخس به حیات خود ادامه داد و اگرچه دیگر هرگز عظمت و شکوه گذشته خود را بازنیافت اما همواره به عنوان یک شهر تاریخی مورد توجه بوده و هست در سال های اخیر نیز استفاده از منابع طبیعی و فراوان گاز و توجه مجدد به ویژگی های اقتصادی این شهر مرزی بار دیگر سرخس را در کانون توجه قرار داد و امید آن می رود که با عنایات مسئولان، این شهر که در زمینه های متعدد از جمله در زمینه جذب گردشگر دارای استعدادهای بالقوه می باشد به جایگاه حقیقی خود دست یابد. در صفحات بعدی به معرفی و بررسی یکی از مهمترین آثار تاریخی این شهر یعنی مقبره بابالقمان سرخسی می پردازیم. آرامگاه به طور کلی آرامگاه به بنایی گفته می شود که یک یا چند شخصیت مذهبی یا سیاسی و یا... در آن دفن شده باشند. این نوع بناها را به دو گروه مقبره های مذهبی (زیارتی) و مقابر غیرمذهبی می توان تقسیم نمود. مقبره های مذهبی در بیشتر شهرها و روستاها به امامزاده ها معروف شده اند و در مقایسه با سایر بناهای اسلامی (به جز مساجد) از اعتبار ویژه ای برخوردارند. برخی مقابر اگرچه ممکن است به واقع امامزاده ای در آن مدفون نشده باشد لیکن حضور یک شخص عابد و زاهد باعث توجه خاص مردم به آن می شود و اهمیت آن را جلوه گر می سازد. برخی بناهای فوق در طول زمان توسعه یافته و از یک آرامگاه معمولی به مجموعه های بسیار باشکوهی تبدیل شده اند مانند مرقد امیراسماعیل سامانی در بخارا؛ گنبد کاووس در دشت گرگان؛ همانند سایر بناهای اسلامی مقابر نیز با آجرکاری؛ گچبری؛ کاشیکاری و آیینه کاری تزیین شده اند و تنها در ایران دوره اسلامی است که ایجاد مقبره ها و زیارت گاه ها از چنین سابقه طولانی و ویژگی های معماری منحصر به فرد برخوردار است. این بناها به نام های: برج، گنبد، بقعه و مزار نیز معروف هستند مانند گنبد قابوس؛ بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی و مزار قطب الدین حیدر در تربت حیدریه یا شیخ احمد جام در تربت جام. برخی آرامگاه ها و مقابر استان خراسان