خرید ارزان مبانی غیبت و ظهور حضرت مهدی علیه السلام

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 12 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

مبانی غیبت و ظهور حضرت مهدی علیه السلام اشاره: در این نوشتار به این پرسشها پاسخ خواهیم داد که چرا غیبت اتفاق افتاد و چه زمانی ظهور رخ خواهد داد؟ در لابلای پاسخ به این دو پرسش، مسائلی چون خشونت های هنگام ظهور و جایگاه آزادی و اختیار بشر در پدیده ظهور و چگونگی اداره جهان پس از ظهور مطرح خواهد شد. پاسخ به این پرسشها و پرسشهای دیگری که پیرامون پدیده غیبت و ظهور وجود دارد، نیازمند بررسی مبانی غیبت و ظهور است. با روشن شدن مبانی این پدیده، پاسخ پرسشهای گوناگون آن نیز روشن خواهد شد. این نوشتار، در سه اصل به بررسی مبانی پدیده غیبت و ظهور خواهد پرداخت و سپس بر مبنای اصول یاد شده، پدیده غیبت و ظهور و برخی مسایل پیرامونی آن را بررسی خواهد کرد. اصل اول تغییرناپذیری امامت و ولایت 1-1 طرح خداوند برای اداره امور جهان طرحی که خداوند متعال برای «اداره امور جهان » تنظیم کرده است ، نظریه امامت و ولایت است . این نظریه ، نه یک نظریه اسلامی که یک نظریه الهی و مورد پذیرش همه ادیان آسمانی است . شاید تصور شود که تا پیش از رحلت پیامبر اسلام ، صلّی الله علیه وآله ، دوران نبوت و رسالت جریان داشته است و بعد از آن دوران امامت و ولایت آغاز می شود و لذا نمی توان ادعا کرد که نظریه امامت و ولایت ، طرح همیشگی خداوند برای اداره امور جهان است ، بلکه این نظریه از زمان رحلت پیامبر اسلام ، صلّی اللهعلیه وآله ، آغاز گردید. واقعیت این است که نظریه امامت و ولایت در تعارض با رسالت و نبوت نبوده ، بلکه با آن قابل جمع است . نبوت و رسالت ، مقام گرفتن و ابلاغ کردن وحی هستند و امامت و ولایت مقام اجرای آن . به همین جهت «رسول » و «نبیّ» می توانند «امام » و «ولیّ» هم باشند، چنانکه درمورد رسول مکرم اسلام ، صلّی الله علیه وآله ، اینگونه بوده است . البته در برخی نظریه ها ادعا شده که هدف بعثت انبیاء، «خدا و آخرت » بوده و «امامت ناس » جزء ماموریت الهی انبیاء، از جمله نبی مکرم اسلام ، صلّی الله علیه وآله ، نبوده است . این نظریه هرچند در زمان ما پردازش شده و برای نظریه پرداز آن جدید محسوب می شود ولی ریشه در تاریخ اسلام دارد. نظریه تفکیک میان رسالت و امامت ، و محدود ساختن ماموریت انبیا به ابلاغ رسالت ، یک نظریه اموی است . معاویه در یکی از نامه هایی که به حضرت علی ، علیه السلام ، نوشته است ، نظر خود را این گونه بیان می کند: الا و انّما کان محمّد رسولاً من الرسل الی الناس کافه فبلّغ رسالات ربّه لایملک شیئاً غیره . بدان که محمد فقط فرستاده ای از خیل فرستادگان خدا به سوی همه مردم بود که رسالت خود را تبلیغ کرد و ولایت و تملّک بر هیچ چیز دیگر نداشت . همانگونه که معلوم است ، معاویه «امامت » رسول خدا، صلّی الله علیه وآله ، را انکار کرده است و ماموریت الهی ایشان را فقط ابلاغ رسالت می داند. امّا در مقابل وی حضرت علی ، علیه السلام ، قرار دارد که «امامت ناس » را ماموریت الهی پیامبر اکرم ، صلّی الله علیه وآله ، می داند. آن حضرت در جواب معاویه می نویسد: والذی انکرت من امامه محمد، صلّی اللهعلیه وآله ، و زعمت انّه کان رسولاً و لم یکن اماماً، فانّ انکارک علی جمیع النبیّین الائمّه ، و لکنّا نشهد انّه کان رسولاً نبیّا اماماً، صلّی اللهعلیه وآله . و امّا اینکه امامت (حضرت ) محمد، صلّی الله علیه وآله ، را انکار کردی و پنداشتی که او فقط رسول است نه امام ، این در حقیقت انکار همه پیامبرانی است که «امام » بوده اند، ولی ما شهادت می دهیم که او هم رسول بود و هم نبّی بود و هم امام . خلاصه سخن اینکه «امامت ناس » جزء ماموریت الهی پیامبران است و لذا امامت فقط محدود به ائمه دوازده گانه شیعه نمی شود، بلکه همه انبیای الهی نیز امام اند. البته در شرایط زمانی که ما قرار داریم ، براساس نظریه «خاتمیت »، دوران رسالت و نبوت به پایان رسیده و آنچه الان وجود دارد، «امامت » است . 1-2 «ثبات و تغییرناپذیری » طرح امامت طرح دین برای اداره امور بشر (یعنی طرح ولایت و امامت ) طرحی ثابت و تغییرناپذیر است . شخص امام و ولیّ تغییر می کند، امّا نظریه امامت و ولایت تغییر نمی کند، زیرا امامت و ولایت ، همانند توحید و معاد، در زمره اصول ثابت حیات تکاملی انسان قرار می گیرد و لذا تغییرناپذیر خواهد بود. این گونه نیست که خداوند متعال با مرور زمان حرف جدیدی و نظر جدیدی و طرح جدیدتر و کارآمدتری برای اداره امور بشر ارائه کند. تغییرپذیری در حوزه حاکمیت ، یا به دلیل غیراصولی بودن موضوع است که با مقتضیات زمان قابل تغییر است و یا به دلیل نقصان دانش بشری و یا به دلیل تغییر زمینه های انسانی پذیرش حاکمیت ها ، امّا نظریه امامت و ولایت ، هم از اصول است و هم از یک منشا بی نقص و کمال سرچشمه می گیرد و هم برای سعادت واقعی بشر تنظیم می شود، نه مطابق نرخ روز و میل این و آن ، و به همین جهت ثابت و تغییرناپذیر است . به بیان دیگر، ادیان الهی حرف آخر و آخرین و متکامل ترین نظریه را در همان ابتدا بیان کرده اند و معتقدند که سعادت بشر فقط در این طرح قابل تحقق است و لذا این طرح هیچگاه دستخوش تغییر و تحوّل نشده و نخواهد شد و دقیقاً به همین جهت است که اولین بشر خاکی امام بود و آخرین آن نیز امام خواهد بود، یعنی بدو و ختم عالم ، امامت و ولایت است . این نشان از تغییرناپذیری طرح خداوند برای اداره امور بشر دارد. اگر این طرح قابل تغییر می بود، می بایست به مرور زمان دگرگون شود و دچار تحوّل گردد، نه این که از بدو خلقت تا ختم آن یکسان باشد. یکسان بودن طرح خداوند برای اداره امور بشر و تغییرناپذیر بودن آن در طول زمان ، یکی از مسایل مهمی است که در متون دینی به آن اشاره و بلکه تصریح شده است . امام باقر، علیه السلام ، دراین باره می فرمایند: والله ما ترک الله ارضاً منذ قبض آدم ، علیه السلام ، الاّ و فیها امام یهتدی به الی الله و هو حجته علی عباده ، و لا تبقی الارض بغیر حجه لله علی عباده . به خدا سوگند که خدا از زمان رحلت حضرت آدم ، علیه السلام ، هرگز زمین را بدون امامی که مردم را به وسیله او به سوی خود هدایت کند، رها نکرده است . او حجّت خدا است و زمین بدون حجّت نخواهد بود. در این حدیث تصریح شده است که از آغاز آفرینش ، زمین همواره از نعمت وجود امام و حجّت خداوند برخوردار بوده است ، و در حدیث دیگری از امام صادق ، علیه السلام ، آمده است آخرین کسی که در زمین به دیار باقی رحلت می کند، امام است : انَّ آخر من یموت الاءمام . از این دو حدیث شریف استفاده می شود که بدو و ختم جهان با «امام » است و از دیدگاه خداوند، «امامت » تنها طرح مفید برای اداره امور جهان ، از آغاز تا فرجام آن است . در پاره ای از احادیث نیز حقیقت یاد شده ، به صورت کلی آمده است ، یعنی هرچند اشاره به بدو و ختم عالم نشده است ، ولی تصریح شده است که زمین در هیچ زمانی بدون حجّت و امام نبوده و نخواهد بود. درهمین باره «عبدالله خداش بصری » می گوید: شخصی از امام صادق ، علیه السلام ، پرسید: تخلواالارض ساعه لایکون فیها امام ؟ آیا زمین لحظه ای بدون امام خواهد بود؟ و امام ، علیه السلام ، در جواب وی فرمودند: لاتخلوا الارض من الحق . زمین از (حجّت بر) حق خالی نخواهد ماند. و این ، یعنی شمول و فراگیری امامت در همه زمانها. همچنین آن حضرت در حدیث دیگری بیان فرموده اند که جهان ، با این عمر طولانی خود، حتی یک روز هم بدون امام نخواهد ماند:. لاتبقی الارض یوماً واحداً بغیر امام منّا تفزع الیه الافمّه .