خرید ارزان غیبت صغری و نائبان امام زمان 14ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

غیبت صغری غیبت صغری، از امامت حجت بن حسن، از زمان کشته شدن پدرش امام حسن عسکری در سال 260 ه.ق. آغاز شده و تا سال 329 ه.ق. به طول انجامیده است. در این مدت چهار نفر نائب خاص امام زمان بوده اند و شیعیان از طریق آنها با امام در ارتباط بوده و مسائل خود را طرح می کرده اند. این چهار نفر عبارت اند از: عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سمری. وکالت این افراد عام و مطلق بوده است. البته در این دوران در موارد خاص و در شهرهای مختلف افراد دیگری نیز بوده اند که وکالت امام را بر عهده داشته اند که برخی معتقدند این وکالت بدون واسطهٔ نواب خاص بوده است.[1] از جملهٔ این افراد احمد بن حمزه بن الیسع[2]، محمد بن ابراهیم بن مهزیار[3]، محمد بن صالح[4] و ابو محمد وجنائی[5] را می توان نام برد. دوران غیبت صغری با پایان عمر علی بن محمد سمری به اتمام رسید و پس از آن دوران غیبت کبری آغاز شد که تاکنون ادامه دارد. غیبت صغری امام زمان (عج) از دو نظر محدود بود: از نظر زمانی که کمتر از هفتاد سال به طول انجامید. از نظر شعاعی نیز، این غیبت، همه جانبه نبود. به این معنی که در این مدّت، اگر چه امام از نظرها پنهان بود، اما کسانی هم بودند که به صورت پنهانی با امام در تماس بودند. این افراد همان نائبان خاصّ امام بودند که بین مردم و امام ارتباط برقرار می کردند و نامه ها و سوالات مردم را به نزد امام می بردند یا می فرستادند و پاسخ او را به مردم می رساندند. نواب اربعه (سفرای چهار گانه) بسم الله الرحمن الرحیم در مدت غیبت صغری، چهار سفیر یا نایب خاصّ، نامه‏ها و توقیعات حضرت مهدی‏علیه السلام را به مردم می‏رساندند و خود به زیارت ایشان نایل می‏شدند. این سفیران یا نواب چهارگانه، به ترتیب عبارت‏اند از: 1. ابو عمر عثمان بن سعید عمری اسدی عسکری؛ او از اصحاب امام هادی و امام عسکری‏علیه السلام بود و مراسم غُسل، کفن و دفن امام یازدهم را بنا به وصیت آن حضرت انجام داد. او به حکم امام عسکری‏علیه السلام... پیشکاری حضرت مهدی‏علیه السلام را بر عهده گرفت و تا زنده بود، این خدمت را ادامه داد. 2. ابوجعفر محمدبن عثمان بن سعید؛ وی بعد از مرگ پدر عهده دار سفارت امام‏علیه السلام گردید. در زمان حضرت عسکری‏علیه السلام نیز دستیار پدر بود. او کتاب‏هایی در فقه تالیف نموده که مطالب آن را از امام یازدهم و امام دوازدهم شنیده و پاکنویس کرده بود. ابوجعفر روز آخر جمادی الاولی 304 ه یا 305 ه در بغداد در گذشت و همان جا مدفون شد. او مدتی حدود پنجاه سال پیشکار و سفیر امام زمان‏علیه السلام بود. 3. ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی؛ ابوجعفر محمدبن عثمان دو سال پیش از مرگ، مشایخ و اعیان شیعه را جمع کرد و حسین بن روح را - که سال‏ها دستیار مورد اعتمادش بود - به جانشینی خود معرفی نمود. وی از عقلای زمان خود بود، وفاتش در شعبان 326 ه در بغداد اتفاق افتاد و در گورستان نوبختیه مدفون گردید. 4. ابوالحسن علی بن محمد سمری؛ وی بنا به وصیت حسین بن روح و به امر امام زمان‏علیه السلام به سفارت و نیابت خاصه امام برگزیده شد و مدّتی نزدیک به دو سال یا سه سال رابط بین امام غایب و شیعیان بود - وفاتش در نیمه شعبان 328 ه یا 329 ه در بغداد اتفاق افتاد و در آنجا به خاک سپرده شد. بعد از وفات او، مدت غیبت صغری و عصر سفارت و نیابت خاصه پایان پذیرفت. عثمان بن سعید بن عمری حضرت مهدی (عج) دوازدهمین و آخرین امام از سلسله پاک امامت و ولایت الهی است. ولادت با سعادت آن حضرت مقارن با طلوع فجر جمعه نیمه شعبان سال 255 هجری در شهر سامرا به وقوع پیوست. پدر بزرگوارش امام حسن عسگری (ع) و مادر عزیزش نرجس است. آن حضرت در نام و کنیه با نیای خویش رسول الله (ص) موافقت دارد و لقبهای شریفش مهدی، حجت، قائم، منتظر، صاحب الزمان و خلف صالح است. از آنجا که حاکمان ستمکار عباسی بر پایه نویدها و بشارتهای رسیده از رسول الله (ص) می دانستند که فرزندی به نام مهدی از امام حسن عسگری (ع) زاده خواهد شد، خروج خواهد کرد و بساط ظلم و جور را از صحن گیتی بر خواهد چید، درصدد بودند که اگر چنین نوزادی بدنیا آمد او را از بین ببرند. از این رو تولد و مراحل رشد و نمو ظاهری آن حضرت در پنهانی صورت گرفت و جز خاندان و شیعیان خاص از وجود آن حضرت آگاهی نداشتند. با وجود این امام حسن عسگری (ع) در فرصتهای مناسب در جمع اصحاب خود حضور می یافت تا شیعیان در آینده در مسئله امامت به ضلالت و گمراهی نیفتند و در دینشان ثابت و استوار باقی بمانند. سالهای اول زندگی حضرت مهدی (عج) به همین منوال گذشت تا اینکه به سال 260 هجری در سن پنج سالگی پدر عزیزش را از دست داد. در پی این حادثه غم انگیز، امامت و رهبری شیعیان به آن حضرت انتقال یافت. حضرت در آن زمان از کمالات و دانشهای الهی همان را داشت که دیگر امامان داشتند و این مقام و منزلتی بود که خدای تعالی به حضرت عنایت فرمود. حضرت مهدی (ع) به دور از دیده مردم می زیست و با افراد اندکی معاشرت داشت. خبر وجود فرزندی از امام حسن عسگری (ع) انتشار یافت و ماموران حکومتی به تفتیش و جستجوی خود شدت بخشیدند. در این راه آزار و اذیتهای فراوان برای خانواده حضرت عسگری (ع) فراهم آوردند. ولی تلاشهای آنان حاصلی در بر نداشت. در هر حال سلسه امامان دوازده گانه از هم نگسست و امامت الهی ادامه یافت. ولی پیگیری و تعقیب دشمن خطری بس جدی بود که جان امام دوازدهم را تهدید می کرد. همین امر و پاره ای از عوامل دیگر ایجاب می کرد که آن حضرت در غیبت به سر برند و به دور از دیده مردم زندگی کنند. غیبت امام دوازدهم دو مرحله دارد. یکی غیبت صغری (کوتاه مدت) و دیگری غیبت کبری (دراز مدت). غیبت صغری بنا به قول مشهور از سال 260 هجری، ابتدای امامت حضرت مهدی (عج) آغاز شد و حدود 69 سال به طول انجامید. برخی عالمان چون شیخ مفید و سید محسن امین عاملی آغاز غیبت صغری را از هنگام ولادت آن حضرت به شمار آورده اند، زیرا در آن سالها نیز حضرت به دور از نظرها می زیسته است. با این حساب دوره غیبت صغری 74 سال می شود. حضرت مهدی (عج) در دوره غیبت صغری چهار تن از اصحاب با سابقه ی امامان پیشین و شیعیان صالح خود را به عنوان سفیر معرفی کردند که هر یک پس از وفات دیگری به انجام این وظیفه بزرگ می پرداختند. این چهار تن سوالات و مشکلات مردم را به آن حضرت عرضه می کردند و پاسخهای ایشان را به مردم می رساندند و به نواب اربعه (نواب خاص) نامیده شده اند. اینان به ترتیب زمانی عبارت بودند از: 1) ابو عمرو عثمان بن سعید عمری 2) ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری 3) ابواقاسم حسین بن روح نو بختی 4) ابوالحسن علی بن محمد سمری نخستین واسطه امام و مردم، ابو عمرو عثمان بن سعد عمری بود که پیشتر از جانب امام هادی و امام حسن عسگری علیهما السلام نیز به مقام سفارت منصوب شده بود. پس از درگذشت عثمان بن سعد، فرزند وی، محمد بن عثمان به فرمان امام زمان (عج) منصب پدر را بر عهده گرفت. محمد بن عثمان نیز همچون پدر از بزرگان شیعه و از نظر تقوا و عدالت و بزرگواری مورد قبول و احترام شیعیان و از یاران مورد اعتماد امام عسگری –علیه السلام – بود چنانکه حضرت در پاسخ سئوال «احمد بن اسحاق» که به چه کسی مراجعه کند فرمود: عمری (عثمان بن سعید) و پسرش هر دو امین و مورد اعتماد و امین منند. پس از در گذشت عثمان از جانب امام غایب توقیعی مبنی بر تسلیت وفات او و اعلام نیابت فرزندش «محمد» صادر شد. «عبدالله بن جعفر حمیری» می گوید: وقتی که عثمان بن سعید درگذشت نامه ای با همان خطی که قبلاً امام با آن با ما مکاتبه می کرد برای ما آمد که در آن ابوجعفر (محمد بن عثمان بن سعید) به جای پدر منصوب شده بود. همچنین امام ضمن توقیعی در پاسخ سئوالات «اسحاق بن یعقوب» چنین نوشت: خداوند از عثمان بن سعید و پدرش که قبلاً می زیست راضی و خشنود باشد او مورد وثوق و اعتماد من و نوشته ی او نوشته ی من است. ابوجعفر تالیفاتی در فقه داشته است که پس از وفاتش به دست حسین بن روح سومین نایب امام (و یا به دست ابوالحسن سمری نایب چهارم) رسیده است. محمد بن عثمان حدود چهل سال عهده دار سفارت و وکالت امام زمان بود و سرانجام در سال 304 یا 305 درگذشت. او پیش از مرگ از تاریخ وفات خود خبر داد و دقیقاً در همان تاریخی که گفته درگذشت. مزار این چهار بزرگوار؛ "نواب اربعه"، در شهر بغداد واقع شده است. شیخ طوسی درباره این پدر و پسر آورده که نامه های صاحب الامر (عج) توسط عثمان بن سعید و پسرش ابو جعفر محمد بن عثمان به دست شیعیان و خاصان پدرش ابو محمد (ع) می رسید. این نامه ها حاوی امر و نهی و پاسخ به سوالات شیعیان بود. حساسترین فراز دوران غیبت صغری مرگ علی بن محمد سمری بود. زیرا همزمان با مرگ او دوران ارتباط مستقیم با امام زمان (عج) به انجام رسید و عصر غیبت کبری آغاز شد و به این ترتیب آفتاب طلعت آن حجت الهی به طوری کامل در پس پرده غیبت قرار گرفت و دوران ارتباط مستقیم با آن حضرت به پایان رسید. با وجود این، آن حضرت امام زمین و زمان است و حجت خدای. گرچه شخص ایشان از ما نهان است ولی حکمش بر ما عیان است. نواب خاص امام زمان عج « عثمان بن سعید » نخستین سفیر و نایب خاص امام زمان علیه السلام شیخ مورد وثوق و اعتماد امامان شیعه، ابو عمرو عثمان بن سعید عمری است، ابو عمر از قبیله بنی اسد ـ اسدی است و به دلیل انتساب داده شدن به جدش به عمری مشهور گردید. او به دلیل اینکه از اهل عسکر سوسن رای بود به عسگری و به دلیل تجارت و خرید و فروش روغن به سمان نیز معروف بود. علت اشتغال او به تجارت روغن برای تقیه و فریب دستگاه خلافت بود. زیرا شیعیان اموال و نامه ها و پرسش های خویش را به او تحویل میدادند ، او آنها را به گونه ای خاص، گاه با قرار دادن در ظرفهای مخصوص حمل آب و روغن، به سوی امام علیه السلام، میفرستاد تا جاسوسان دشمن پی نبرند . ویژگی هایی که این مرد بزرگ داشت عدالت، امانتداری، درستی ،وشایستگی او در همه چیز در اوج هوشمندی ،خردمندی و رشد فکری بود. عثمان بن سعید محضر سه امام را درک کرده بود . از یازده سالگی به خدمت امام هادی رسیده بود و بعد در خدمت امام یازدهم به افتخار اخذ علم و فقه و حدیث و معالم دینی و تعالیم اسلامی اشتغال داشته و در نتیجه به نیابت امام یازدهم ونمایندگی و وکالت امام دوازدهم، حضرت مهدی نایل آمده است . او در بغداد زندگی میکرد ولی به شهر سامرا به منظور دیدار دو امام همام ، حضرت هادی و امام عسگری بسیار سفر میکرد . از بعضی روایات استفاده میشود که در مراسم غسل و کفن ودفن امام عسگری حضور داشته است .